Geloof en verkering!

[graankorrel]

Jongens die dat niet hadden, hadden voor mij gewoon niet meer genoeg aantrekkingskracht om er verliefd op te worden.


Zijn er nog meer mensen die ook zo denken, of is het echt heel vreemd ?

Dit herken ik wel

[joepie]

Vanaf het moment dat ik serieus ging nadenken over verkering/ jongens/ relaties e.d. heb ik er heel bewust voor gekozen om alleen een relatie aan te gaan met een jongen die God persoonlijk kent. Voor mij is God echt de allerbelangrijkste persoon in mijn leven. Als ik zou trouwen met een jongen die dat niet herkent, zou het voor hem heel moeilijk te accepteren zijn dat ik God boven hem zou stellen. Ik ben na die 'beslissing' op verschillende jongens verliefd geweest, maar het waren steeds jongens waarvan ik wist dat ze God kenden. Jongens die dat niet hadden, hadden voor mij gewoon niet meer genoeg aantrekkingskracht om er verliefd op te worden.
Ik vond het wel eens moeilijk. Dan dacht ik dat het wel heel erg moeilijk zou worden om zo'n jongen te vinden die dan ook nog eens verliefd zou worden op mij. Maar ik heb nu 3,5 maanden verkering met een ontzettend lieve jongen, voor wie ik echter niet nummer één ben, maar nummer twee. Nummer één is (ook voor hem) God, en het is echt super als je dat samen deelt. Als we bij elkaar zijn, bidden we altijd samen, en we praten heel veel over God. Het geeft een enorme extra dimensie aan je relatie, als je zoiets intiems als je relatie met God met elkaar kunt delen. Ik moet er niet aan denken dat ik het belangrijkste in mijn leven niet zou kunnen delen met de mens die voor mij de belangrijkste persoon op aarde is.

Zijn er nog meer mensen die ook zo denken, of is het echt heel vreemd ?

Nee, dat vind ik niet vreemd. Want zo werkt het inderdaad.
Fijn dat je zo een fijne jongen hebt ontvangen van God.

[joepie]

Hmz, de ouders van Borkdude gaan nu wel moeilijk doen, nu ze merken dat hij toch wel veel over kerkmuren heenkijkt en aan het church-hoppen is

Dat is soms idd vaag bij ouders: eerst lijkt het alsof ze ergens niet veel moeite mee hebben, maar opeens realiseren ze dat het serieus is en dan wordt het toch weer net iets anders.

Misschien kijken ouders eerst even de kat uit de boom, en denken ze dat ze eerst maar moeten zien of het blijft. Als dat dan het geval blijkt te zijn gaan ze zich realiseren dat het dus anders gaat dan ze hoopten?
Daarom ben ik er maar liever gelijk vanaf het begin duidelijk over.

[Lalage]

Dat weet ik niet, als ze zo duidelijk zeggen dat ze het niet erg vinden hebben ze daar toch ook wel over nagedacht denk je niet?

[joepie]

Dat weet ik niet, als ze zo duidelijk zeggen dat ze het niet erg vinden hebben ze daar toch ook wel over nagedacht denk je niet?

Nu dat lijkt er niet op. Waarschijnlijk hadden er toch ook een bepaald verwachtings patroon bij? Dat jullie toch uiteindelijk wel zouden kiezen voor hun kerk? Zich niet gerealiseerd dat het wel eens anders zou kunnen zijn?

[Lalage]

Dat weet ik niet, als ze zo duidelijk zeggen dat ze het niet erg vinden hebben ze daar toch ook wel over nagedacht denk je niet?

Nu dat lijkt er niet op. Waarschijnlijk hadden er toch ook een bepaald verwachtings patroon bij? Dat jullie toch uiteindelijk wel zouden kiezen voor hun kerk? Zich niet gerealiseerd dat het wel eens anders zou kunnen zijn?

Dat weet ik niet. Wij weten ook nog niet of we vrijgemaakt worden, wie weet waar God ons wil hebben... En als het niet zo is, dan is het jammer voor hun he.