Aragorn schreef:joepie schreef:Ik vind het gewoon eng hoe jullie vrienden en vriendinnen boven je ouders stellen!
Wat voor band hebben jullie dan met je ouders?
Wat zijn die eigenlijk voor jullie?
Dat is dus wat ik bedoelde met de manier waarop ouders en kinderen binnen de refowereld met elkaar om gaan.
Ouders zijn er om je op te voeden en je te leren te staan in de wereld. In je kindertijd zijn zij ook degenen die het meest nabij staan, maar dat verandert bij het volwassenworden wel. Veel ouders vinden dat moeilijk, maar het is wel de manier waarop het gaat, als het goed is maak je jezelf overbodig als ouder. Zodat kinderen in staat zijn zelf hun "soulmates" (sorry voor dit achterlijke anglicisme, kan even niets beters bedenken
) uit te zoeken.
En dat ik veel dingen van mijn kinderen weet heeft vooral te maken met het feit dat ik paranormaal begaafd ben. Daardoor hebben ze weinig geheimen voor me. Lastig voor hun.
Oke, dan is het weer iets "normaler".
En open naar elkaar toe zijn heeft niets te maken met toestemming vragen aan je ouders of je iets mag doen. Maar alles te maken met vertrouwen wat je in elkaar hebt.
Dat getuigd pas van echte zelfstandigheid en volwassenheid.
Openheid en vertrouwen is niets mis mee. Maar het is niet nodig om álles te vertellen, mi. is dat alleen voor je vriend(in) of man/vrouw een voorwaarde voor je relatie. Misschien voor hele goede vrienden ook, maar bij ouders niet. Dat zit gewoon niet in de aard van de ouder-kind-relatie.
Ik heb nog helemaal niet gesproken over ALLES vertellen. Blijkbaar denken jullie dat ik daarvan uit ga.
Ze vertellen mij heus niet wat ze wel en niet in bed doen met elkaar. Of hoe ver ze gaan en hoe fijn ze dat vinden.
Dat heb je mij nog nooit horen zeggen.
Als ik spreek over openheid dan bedoel ik daarmee dat je met elkaar kunt spreken over het feit dat het best moeilijk is om in je verkering zuiver te blijven. En wat je aan die moeite zou kunnen doen.
Wat zou kunnen helpen.
Jullie denken toch niet dat ze mij gaan vertellen of ze al dan niet elkaar bevredigen? Of dat ik dat zou willen weten?
Kijk het gaat wel een beetje zo: Dat ze aangeven dat ze het moeilijk vinden om aan de grenzen die zij voor elkaar gesteld hebben zich te houden. Waar die grens is, weet ik echt niet.
En hoe deden jullie dat dan vroeger is wel een vraag die ze ons dan stellen. Om niet over die grens te gaan.
Daarin open zijn vind ik dus heel normaal.
Want daarin zijn wij als ouders als het goed is wel hun voorbeeld.
En hun hulp. Wij mogen ze inderdaad opvoeden tot volwassen mensen, die hun eigen beslissingen nemen.
Maar die met hun moeite ook gewoon in hun volwassenheid naar je toe durven te komen.
Want als ouders voel jij je kinderen toch het beste aan.
Daarmee zeg ik niet dat je ook niet met je beste vrienden over zulke dingen kunt praten.
Maar misschien zijn wij voor onze kinderen wel als hun beste vrienden geworden.
??? Vaag! Sorry, dat ik dat zo zeg, maar dat vind ik nou echt de grootste onzin die er bestaat!!! Ik kan perfect met mijn ouders overweg, ik kan over alles met ze praten, maar mijn 'ervaringen' en meningen op seksueel gebied hou ik voor me. Daar hebben ze gewoon niets mee te maken, dat is iets van mijn vriend en mij. 
Maargoed, mooi dat het niet zo is dus. 
