Van vanmiddag :
Verraderlijk als de nacht
Jouw kille woorden
Probeer je respect af te dwingen
Iets wat je zelf veracht
Jouw stilte als aardtrillingen
Je karakter
Koud als sneeuw,
Hard als ijs
Je woorden als een dodelijke schreeuw
Maak je met je doen en laten alles grijs
Een mooie bloem nog in de knop
Laat je bevriezen en knakken
Geef je iets onschuldigs een harde schop
Je bent geen mens, geen dier,
maar een lelijke sneeuwpop!
mn inspiratie is tegenwoordig flink op ik moet echt flink depri zijn om wat moois te kunnen maken.
Een paar van mijn gedichten:
warboel
Zwakke spelden knopjes,
Licht,sterren.
Komen te voorschijn,
Zoals bloemen ontluiken.
De nacht om mij heen,
Net zo donker als mijn eigen leven.
Donker en rusteloos.
Als een bol wol,
Waar is het begin,
waar is het einde?
--------------------------------------------------------------------
De sterren waren weggegaan,
het licht is nu gedooft.
Bloemen knakken langzaam neer.
Ik heb te lang geloofd
muziek is weggestorven
Het leven was dan ook te mooi,
'vol bloemen zonneschijn'
Mijn wereldje was onbedorven,
maar zo breekbaar en vergankelijk,
als tere porselein.
Mijn tranen hebben hun weg gesleten,
mijn wangen schraal en moe.
Het zilver is geen zilver meer.
Het leven ach het leven
Dat doet er niet meer toe
------------------------------------------------------------------------
dood
De maan, verstopt achter de wolken
en wind speelt zachtjes met mijn haar
De regen zwaar in mijn gezicht
mij stekend als te veel messen, dolken
De stilte, maakt mijn leven tot scherven
en kilte wurgt mijn laatste kracht
De dood is eenzaam zo verraderlijk
ja zelfs te mooi, voor deze nacht...
--------------------------------------------------------------------------
Gemaakt voor een klein kennisje wiens moeder overleed, zijn vader en moeder waren allebei marrokaans alleen was zn moeder christen en daarom van zijn vader gescheiden, nu zijn we een tijdje verder en heeft de vader van het kind alweer een echte moslim gemaakt
Yosef
Je bent net als iedereen,
van vijf jaar oud.
lief ,ook een dondersteen.
Altijd vrolijk,af en toe wat stout.
Natuurlijk heb je een mama nodig,
die oprecht van je houdt.
Die voor je vecht.
Net als iedereen,
van vijf jaar oud.
Vijf jaar jong,
grote moeilijkheden.
Zoveel verdriet,
maar nergens troost.
Vijf jaar jong,
en vannacht,
is mama overleden.
Dat waren dus een paar van mijn gedichten, sommige zijn erg depri maar maak je geen zorgen het gaat ondertussen weer goed met me!
.
