Ellende-Verlossing-Dankbaarheid

[Wieowie]

Het kan wezen dat er mensen zijn die kind van God zijn en toch vaak in het duister leven. Maar dit is daarom nog geen regel. God geeft zelfs opdracht om ons ten aller tijd te verblijden!!

[alex leusink]

Maar wel alleen in Hem, en er zijn geen kinderen van God zonder duistere periodes, dat kan gewoon niet vanwege onze afdwalende natuur.

[Rufi]

Rufi schreef:

Dat van die cirkel zie ik niet zo. Als je eenmaal weet dat je verlost bent, hoef je toch niet telkens weer in die ellende te gaan 'zitten'? Natuurlijk heb je zondebesef en kan het feit dat je steeds zonde doet je verdrietig maken. Maar de wetenschap dat je verlost bent, blijft toch, daar hoef je dan toch niet meer aan te twijfelen.

PeterD schreef:

Uiteraard overdrijf ik nu. Maar uit een aantal reacties proef ik toch een beetje die houding van: eenmaal van je zonden verlost kan je raak leven, je zonden zijn toch verlost, en van ellende heb je geen last meer.
Klopt dat?

Nee, natuurlijk klopt dat niet. Niemand hier heeft dat gezegd. Beetje flauwe reactie van je.

Je kan dat wel opmaken uit wat je schreef, rufi. En ellende is iets heel anders dan verdrietig.
Als je bekeerd bent wil dat nog niet zeggen dat je dat ook altijd voelt. God verbergd zich wel eens. Dat staat toch ook in de psalmen? Psalm 22 naar ik meen, Mijn god, Mijn God, waarom verlaat Gij mij?
Als God altijd bij je zou zijn, dan had de Heere Jezus dat ook niet hoeven roepen aan het kruis.

Je kunt dat helemaal niet opmaken uit wat ik schreef. Jullie willen dat er graag uit opmaken, omdat jullie het niet met me eens zijn. Maar het is belachelijk te concluderen dat ik vind dat je maar raak kunt leven.
Dat voorbeeld van Jezus aan het kruis slaat hier helemaal niet op. Wij zijn toch niet van God verlaten? Hij was dat wel. Het kan wel zo voelen alsof God ver weg is. Dat hebben heel veel christenen wel eens of vaak.

[Rufi]

Men ervaart juist vaak dat de weg van Gods kinderen door het duister is. Lees de Christenreis maar eens, er zijn weinig momenten dat hij geen strijd heeft. Dan is het weer de duivel , dan de (godsdienstige) wereld, dan weer zijn eigen zonden, ze houden hem allemaal bij het kruis en de poort vandaan.

Je leven als christen kent ook strijd door de zonde, dat zal ik echt niet ontkennen.

[PeterD]

Rufi, ik ben het met alibi eens dat het uit je bericht was op te maken. Maar dat heb je nu weerlegd, en lijkt me duidelijk

[Ikke21]

Men ervaart juist vaak dat de weg van Gods kinderen door het duister is. Lees de Christenreis maar eens, er zijn weinig momenten dat hij geen strijd heeft. Dan is het weer de duivel , dan de (godsdienstige) wereld, dan weer zijn eigen zonden, ze houden hem allemaal bij het kruis en de poort vandaan.

Je leven als christen kent ook strijd door de zonde, dat zal ik echt niet ontkennen.

Ja ik denk ook zeker dat er meer strijd hierop aarde is.
Er wordt zovaak gezegd "welkom in de strijd" en ik denk dat dat wel degelijk zo is en natuurlijk proeven we ook iets van de verlossing en een klein stukje van de dankbaarheid.
Maar ik denk dat als we voor eeuwig bij God mogen zijn pas de ware dankbaarheid begint.

[Riska]

Als ik dit allemaal lees vraag ik me af: Waar is de vreugde in het geloof?

Het is zo verschrikkelijk zwaar. Ik mis zo heftig op dit moment dat we in de Ruimte zijn gezet en als kinderen mogen 'spelen' voor Zijn aangezicht...

"God zij geprezen met ontzag
Hij draagt ons leven dag aan dag
zijn naam is onze vrede.
Hij is het die ons heeft gered,
die ons in ruimte heeft gezet
en leidt met vaste schreden.
Hij, die het licht roept in de nacht,
Hij heeft ons heil teweeggebracht,
dat wordt ons niet ontnomen.
Hij droeg ons door de diepte heen,
de Here Here doet alleen
ons aan de dood ontkomen"

(Psalm 68: 7, in de versie van het Liedboek v/d Kerken)

Riska

[Cathy]

Als ik dit allemaal lees vraag ik me af: Waar is de vreugde in het geloof?

Je hebt gelijk, ik ben altijd blij met het verhaal van de moorman uit Ethiopië.
Het mag...je weg met blijdschap vervolgen!

[hijwel]

Je kan dat wel opmaken uit wat je schreef, rufi. En ellende is iets heel anders dan verdrietig.
Als je bekeerd bent wil dat nog niet zeggen dat je dat ook altijd voelt. God verbergd zich wel eens. Dat staat toch ook in de psalmen? Psalm 22 naar ik meen, Mijn god, Mijn God, waarom verlaat Gij mij?
Als God altijd bij je zou zijn, dan had de Heere Jezus dat ook niet hoeven roepen aan het kruis.

Dit is niet waar, en gaat recht in tegenover Gods eigen woorden.
God zegt zelf dat hij alle dagen van ons leven bij ons zal zijn.

wij kunnen van God weglopen, maar God is altijd bij ons, hij draagt ons, en helpt ons.

Jes 43:2 Wanneer gij zult gaan door het water, Ik zal bij u zijn, en door de rivieren, zij zullen u niet overstromen; wanneer gij door het vuur zult gaan, zult gij niet verbranden, en de vlam zal u niet aansteken.

[jas]

Men ervaart juist vaak dat de weg van Gods kinderen door het duister is. Lees de Christenreis maar eens, er zijn weinig momenten dat hij geen strijd heeft. Dan is het weer de duivel , dan de (godsdienstige) wereld, dan weer zijn eigen zonden, ze houden hem allemaal bij het kruis en de poort vandaan.

Nou, ik lees de Bijbel i.p.v. de christenreis als je het niet erg vindt. En dan lees ik dat God Zijn kinderen overbrengt van het duister naar het licht. Ik weet niet wat voor een ongodzalige leer jij aanhangt, maar in 1 Joh. 1: 5 tm 7 staat: "En dit is de verkondiging, die wij van Hem gehoord hebben, en wij u verkondigen, dat God een Licht is, en gans geen duisternis in Hem is. Indien wij zeggen, dat wij gemeenschap met Hem hebben, en wij in de duisternis wandelen, zo liegen wij, en doen de waarheid niet. Maar indien wij in het licht wandelen, gelijk Hij in het licht is, zo hebben wij gemeenschap met elkander, en het bloed van Jezus Christus, Zijn Zoon, reinigt ons van alle zonde"."
En in Joh. 8: 12 zegt de Heere Jezus: "Ik ben het Licht der wereld; die Mij volgt, zal in de duisternis niet wandelen, maar zal het licht des levens hebben".
Ik kan dus niet anders concluderen dan dat degene die hun hele leven roepen dat het allemaal zo donker en duister is in hun ziel, geen gemeenschap en geen deel aan Jezus hebben. Want Hij liegt niet, als Hij belooft dat we niet in de duisternis zullen wandelen als we Hem volgen. Zolang het dus nog allemaal duister is, is er derhalve geen gemeenschap met Christus, geen Deel aan Zijn verzoening, ligt men nog volledig onder de toorn Gods en is er geen sprake van eeuwig leven. Ik heb het al vaak gezegd hier, het gaat allemaal om toeleidende wegen, ja wie de term verzonnen heeft......... Er is geen andere weg dan Christus en zonder Hem ga je voor eeuwig verloren. Is dat een harde boodschap? Maar nee mensen, dat is een boodschap van liefde voor doodschuldigen die naar Hem kunnen vluchten met hun hele hebben en houden. Raak toch die valse grondjes zoals duister, donker, somber, treurig, ach en wee, eens kwijt. Zo kan het echt niet houdbaar zijn voor de eeuwigheid.
aldus ds. Jas.

[Happy One]

De drieslag E-V-D is wel kenmerkend voor het christen leven, al is het onze eigen schuld als de ellende overheerst. In het hart van de gelovige woont de Heilige Geest, en als wij daaruit leven kunnen we niet in de zonde wandelen!

Het probleem zit in de volgorde. Er is volgens mij geen bijbelse grond voor de klassieke bekeringsweg die bv in de gergem wordt aangehangen. Een mens kan eerst aan zijn ellende ondekt worden, maar het kan ook beginnen met het ervaren van het missen van God.
Zoals iemand heel kernachtig zei: ik voelde heel weining van mijn zonden, maar alleen dit ' zoals een hert schreeuwt naar de waterstromen, zo schreeuwt mijn ziel tot u o God, en zo ben ik tot Hem gekomen, en zo heeft Hij mij aangenomen'.

Ik zou willen vragen aan diegene die denken dat het perse met zondekennis moet beginnen: herken je dit in je leven? Het verlangen naar een God die je niet kent? Zoek je Hem bij dag en nacht? Zie je niet dat er voorbeelden in de Bijbel zijn van mensen met veel zondekennis, waar het toch helemaal fout mee afliep?

[jas]

Ik zou willen vragen aan diegene die denken dat het perse met zondekennis moet beginnen: herken je dit in je leven? Het verlangen naar een God die je niet kent? Zoek je Hem bij dag en nacht? Zie je niet dat er voorbeelden in de Bijbel zijn van mensen met veel zondekennis, waar het toch helemaal fout mee afliep?

Ja dat klopt wel wat je zegt. Alleen, het besef van Godsgemis is natuurlijk ook een stuk van de ellende. Want we zijn ellendig omdat we buiten God zijn. Maar wat die zondekennis betreft ga ik helemaal met je mee. Kijk naar een Saul, hele kuddes liet hij offeren omdat hij gezondigd had, kijk naar Kain, kijk naar Judas, zondebesef genoeg, maar zonder Christus.

[Christa]

Ellende-verlossing-dankbaarheid. Ik denk dat dit er echt wel zo is. Maar ten eerste beleeft elk mens EVD anders. Men bekijkt het uit een ander perspectief. Ten tweede moeten we niet bij de ellende beginnen. God begint niet altijd bij de ellende. Hoe Hij je aan de haak slaat, is bij elk mens anders. Maar ik denk dat je dan toch wel gaat zien dat je fout bent geweest in zoveel verschillende opzichten. En dat je daarom naar Jezus vlucht. Want, waarom zou je Hem anders nodig hebben? Je gaat naar Hem toe, omdat je weet dat Hij het beste met je voor heeft. Hij weet het beter hoe het moet, dan jijzelf. Ik vind dat je dan belijdt dan dat je zelf minder bent, dat Hij het veel beter weet. In zekere zin is dat ook een belijden van je zonde, van je fouten, en een vluchten tot Jezus.

[Marnix]

Men ervaart juist vaak dat de weg van Gods kinderen door het duister is. Lees de Christenreis maar eens, er zijn weinig momenten dat hij geen strijd heeft. Dan is het weer de duivel , dan de (godsdienstige) wereld, dan weer zijn eigen zonden, ze houden hem allemaal bij het kruis en de poort vandaan.

lees de bijbel maar eens... Dan zie ik als ik bijvoorbeeld naar Paulus kijk een heleboel mooie momenten in zijn leven... ook moeiten, ellende... het wisselt elkaar af... maar Paulus zegt dat je je ondanks moeiten mag verblijden... want hij kende zijn toekomstperspectief

[The_Pim]

Men ervaart juist vaak dat de weg van Gods kinderen door het duister is. Lees de Christenreis maar eens, er zijn weinig momenten dat hij geen strijd heeft. Dan is het weer de duivel , dan de (godsdienstige) wereld, dan weer zijn eigen zonden, ze houden hem allemaal bij het kruis en de poort vandaan.

Volgens mij is de Christenreis (en lees trouwens ook eens de 'gewonere' weg, namelijk de Christinnereis) wel wat langer dan de passages over de Enge Poort en het Kruis....

Ben wel eens bang dat veel mensen tegenwoordig voor de Enge Poort liggen te wachten totdat deze open gaat...... God is in ze begonnen (ze ervaren dat ze God kwijt zijn), dus komt de rest ook wel goed. Daarbij geen rekening houdend met het feit dat Orpa ook 'haar boeltje gepakt heeft' in Moab en echter nooit in Bethlehem is aangekomen. Lees ook wat Brakel schrijft over de Wedergeboorte. Buiten Christus is iedereen dood. Ook de ontdekte zondaar met wat overtuigingen. De 3 stukken worden gekend en niet alleen het eerste stuk....