crematie

[kipje18]

Er heeft zich vandaag een probleem opgedaan in de familie. Niet voor mij persoonlijk maar toch.

Er is vanmorgen een broer van mijn oma overleden. Maar nu wil het zo dat deze waarschijnlijk gecremeert wordt. Mijn oma heeft het hier heel moeilijk mee... en weet niet goed wat ze moet doen.
Omdat het in strijd is tegen het geloof.

Wat is jullie mening daarover? Zou je naar een crematie gaan of niet?


Ik zou zelf waarschijnlijk wel gaan in zo'n situatie, omdat je dan wel alles kan afsluiten. Maar het ligt er ook aan wat voor een band je natuurlijk had met deze persoon.

[Yael]

Ik zou wel gaan naar een crematie, en daarmee de keuze van de overledene respecteren.

[Aragorn]

Ik zou ook gaan. Dat jij niet voor crematie zou kiezen wil niet zeggen dat je er niet bij mag zijn als een ander dat wel wil. Je draagt er geen verantwoordelijkheid voor en stemt er niet mee in door te gaan.

[Optimatus]

Is cremeren onchristelijk dan? *groot vraagtekengezicht*

[kipje18]

Is cremeren onchristelijk dan? *groot vraagtekengezicht*

zo wordt dat tegenwordig wel gezegt... tenminste was wel altijd zo. Want als je je laat cremeren is dat zondig enz...

[Optimatus]

Alles goed en wel, maar is daar Bijbelse onderbouwing voor?

[PeterD]

Volgens mij is de Christelijke zienswijze tov cremeren ontstaan uit het verleden. Omdat de heidenen hun doden verbrandden, én omdat veel mensen zich laten cremeren omdat ze niet in de wederopstanding geloven.

Of er Bijbelse gronden zijn weet ik niet.

[Optimatus]

Wat maakt het uit of je tot as verbrandt of tot as verrot? Het resultaat is dat je stoffelijk omhulsel er na afloop weinig toonbaar meer uitziet: het eindproduct is stof en as. Dat kan toch geen argument zijn?

[elbert]

Wat maakt het uit of je tot as verbrandt of tot as verrot? Het resultaat is dat je stoffelijk omhulsel er na afloop weinig toonbaar meer uitziet: het eindproduct is stof en as. Dat kan toch geen argument zijn?

Cremeren is wat mij betreft een teken van ongeloof. Het is een aktieve daad van vernietiging van het lichaam. Er spreekt iets definitiefs uit: nl. dood is dood.

Begraven is passief en bovendien doen we dat in het besef dat het lichaam ooit weer op zal staan. We zaaien de graankorrel (het lichaam) in de dodenakker in het besef dat het daar niet voorgoed zal blijven liggen, maar ooit op zal staan. Zo spreekt Paulus er ook over in 1 Kor. 15, waar hij het heeft over de opstanding uit de doden:

42 Alzo zal ook de opstanding der doden zijn. Het lichaam wordt gezaaid in verderfelijkheid, het wordt opgewekt in onverderfelijkheid;
43 Het wordt gezaaid in oneer, het wordt opgewekt in heerlijkheid; het wordt gezaaid in zwakheid, het wordt opgewekt in kracht.
44 Een natuurlijk lichaam wordt er gezaaid, een geestelijk lichaam wordt er opgewekt. Er is een natuurlijk lichaam, en er is een geestelijk lichaam.

Een christelijke begrafenis is een teken van hoop: dit is niet het einde, er zal ooit een opstanding van dit lichaam zijn. Die christelijke hoop laat ik me niet ontnemen.

Uit respekt voor de overledene en zijn/haar familie zou ik wel naar een crematie gaan denk ik, maar ik zou daarbij wel het gevoel hebben dat crematie niet de bedoeling is.

[Optimatus]

Elbert, je gaat een beetje voorbij aan het eindresultaat van zowel crematie als van het jaren liggen onder een steen: stof en as. Of je nou opstaat vanonder een steen of vanuit een urn, volgens mij moet je dat toch niet letterlijk nemen. Anders zien we er opgestaan zijnde tamelijk afzichtelijk uit.

Omdat het resultaat toch hetzelfde is (alleen duurt het bij begraven (wat ik ook zou doen, ik vind cremeren niks uit gevoelsoverwegingen) iets langer), zou het niet moeten uitmaken.

[elbert]

Optimatus, op zich klopt dat. Een gelovige die zich na zijn overlijden laat cremeren zal net zo goed naar de hemel gaan als een gelovige die zich laat begraven. Toch vind ik crematie vanuit geloofsoogpunt maar niks. De daad van de crematie is in mijn ogen geen geloofsdaad en daarom wil ik me dan ook niet laten cremeren. Ik wil door mijn begrafenis ook iets zeggen over de hoop die er bij mijn leven in me is.

[@tlantis]

http://www.refoweb.nl/vragen@refoweb/antwoorden/dsvreugdenhil27.html

[alex leusink]

Denk ook eens aan de brandstapels in de tijd van geloofsvervolgingen.

[Rufi]

Denk ook eens aan de brandstapels in de tijd van geloofsvervolgingen.

Wat hebben die met crematie te maken? Dat is toch iets heel anders?

[JMvVliet]

Antwoord: Ik denk niet dat ik moet duidelijk maken dat crematie van heidense oorsprong is en in de Bijbel verboden. Christus werd begraven en Abraham heeft er alles aan gedaan om een graf voor Sara te kopen. Jezus in Joh. 12 en Paulus in 1 Kor. 15 wijzen op het lichaam dat als een tarwekorrel in de akker wordt gezaaid tot het ontkiemt in nieuw leven. Graan verbrand je niet, maar je zaait het in de aarde.

Christus werd begraven, mee eens, maar volgens mij werd zo'n beetje iedereen in de Joodse cultuur begraven (ik kan het mis hebben). Inderdaad, crematie werd vroeger vooral door niet - Joden uitgevoerd. Daarmee is het in ieder geval een niet - Joods gebruik te noemen. Om het dan maar meteen heidens te noemen, gaat mijns inziens een beetje ver...

Dat Abraham er alles aan deed om een graf te vinden mag waar zijn (zie Genesis 23), maar wat met het antwoord op deze vraag gebeurd, is interpreteren wat er niet staat... Er staat hier niets over crematie.

Ook als ik de aangehaalde bijbelteksten lees:

Johannes 12: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt, en sterft, zo blijft hetzelve alleen; maar indien het sterft, zo brengt het veel vrucht voort.

1 Korinthe 15: 36 Gij dwaas, hetgeen gij zaait, wordt niet levend, tenzij dat het gestorven is;
37 En hetgeen gij zaait, daarvan zaait gij het lichaam niet, dat worden zal, maar een bloot graan, naar het voorvalt, van tarwe, of van enig der andere granen.

ben ik niet overtuigd dat het hier over al dan niet cremeren gaat. Lees de kanttekeningen er maar op na.

Ik ben dus nog niet overtuigd dat het niet goed (lees: christelijk) zou zijn.

Om antwoord te geven op de vraag of ik er heen zou gaan: ja, de wens van de (familie van de) overledene zal ik respecteren, al heb ik bij crematie (ook vanwege de onbekendheid) altijd een vreemd gevoel.