PeterD schreef:Bookman schreef:Er zijn predikanten die maar even concluderen dat Achans schuldbelijdenis niet oprecht was. Jozua 7:20:
"Voorwaar, ik heb tegen den HEERE, den God Israëls, gezondigd en heb alzo en alzo gedaan".
We kunnen lezen dat de straf evenwel doorging. Maar dat is toch geen bewijs dat Achan geen vergeving van zonden ontvangen heeft.
Ik kan me naar ergeren aan predikanten die blij lijken te worden van de gedachte dat Achan nu in de verdoemenis zou zijn.
Oprecht berouw van je fouten hebben is niet direct vergeving van zonden krijgen. Berouw kan ook voortkomen uit angst voor de straf. Of in het geval van Achan dat hij de dood van zijn vrouw en kinderen zou veroorzaken. Daardoor kan je echt spijt krijgen van je daden.
Dit staat echter helemaal los van het vergeven worden van je zonden.
Berouw hebben is een daad van de mens, vergeven is een daad van God.
ik mag hopen dat je berouw en spijt door elkaar haalt.
Want een ieder die oprecht zijn zonden belijdt zal ook vergeving van zijn zonde ontvangen. De Heere heeft nog nooit een schuldverslagene afgewezen.
3.’k Bekend’, o HEER’, aan U oprecht mijn zonden,
‘k Verborg geen kwaad, dat in mij werd gevonden.
Maar ik beleed na ernstig overleg,
Mijn boze daân: Gij naamt die gunstig weg.
Dies zal tot U een ieder van de vromen,
In vindenstijd met ootmoed smekend komen.
Een zee van ramp moog’ met haar golven slaan,
Hoe hoog zij ga, zij raakt hem zelfs niet aan.
Ik heb zoieso wat moeite met het feit dat er een goed motief moet zijn om tot Christus te komen voor vergeving.
De verloren zoon kwam omdat hij honger had.
De bloedvloeiende vrouw leed aan een ongeneeselijk kwaal.
De Samariataanse vrouw had vooral geen zin meer om opnieuw water te putten.
Luther was bang om te sterven.
......
Hierin is de liefde, niet dat wij God liefgehad hebben, maar dat Hij ons lief heeft gehad, en Zijn Zoon gezonden heeft tot een verzoening voor onze zonden.