Gershwin schreef:Gershwin schreef:Er zijn, zoals ik al vaak genoeg gezegd heb, ook genoeg indicaties dat homosexualiteit per definitie niet door God bedoeld is (Lev. zoveel, Rom.1). Die gaan heel duidelijk uit van de onnatuurlijkheid van homo-sexualiteit. En, wat ik ook al eerder zei: er is geen enkel argument om er van uit te gaan dat het voor de zondeval voorkwam; het is bijbels gezien zelfs heel onlogisch. Dus uiteindelijk kom je dan toch bij het punt: het is een stukje 'gebrokenheid van de schepping'; wat doen we daarmee? Persoonlijk zou ik aan de veilige kant gaan zitten en kiezen voor onthouding, maar ik heb als hetero wel erg makkelijk praten.
Overigens, wat nog niet aan de orde gekomen is: misschien kan een homosexueel wel hetero worden? Er zijn op zich verschillende gevallen bekend. En ook van hetero's die homo werden na veel frustraties met heterofiele relaties. Dus ik denk dat de scheidslijn niet zo strikt is als vaak gesuggereerd wordt.
(Ik quote mezelf nog maar een keer, omdat er niet op in gegaan wordt. Discussieren over Sodom is inderdaad makkelijker)
Ik heb eerst eens wat nagedacht voor ik reageerde want ik zou niet graag mensen die hier mee worstelen willen kwetsen.
De scheidslijn is inderdaad niet zo strikt. Alleen vraag ik mij wel af of je door frustraties in een heterorelatie opeens homo kan worden. Want dan zou het iets zijn waar je bewust voor kiest. Ik denk niet dat er iemand is die er voor kiest om homo te zijn, niet in de seculiere maatschappij en al helemaal niet binnen de kerken.
Kun je als homo hetero worden?
Die gevallen zijn inderdaad bekend. Als je echter de verhalen van deze mensen leest dan heb ik daar toch wel bedenkingen bij. Soms gaat het goed maar even vaak hoor je verhalen waar het geluk niet van afspat. Het terugval percentage is ook behoorlijk groot. Ik weet niet hoe een en ander goed uit te leggen dus vertel ik gewoon maar een stukje over mijzelf.
Toen ik jaren geleden tegen m’n ds vertelde dat ik homo was kreeg ik het advies: Veel bidden en zoek een leuke vriendin. Nou, ik heb tegen de klippen op gebeden hoor. Ik heb er tegen gevochten. Want ik wilde “normaal” zijn. Want waarom zou ik homo zijn? ‘k Kom uit een leuk gezin, fijne ouders, leuke schooltijd gehad met veel vrienden en vriendinnen. Actief in het kerkelijk jeugdwerk, hulpkoster en organist. Echt een gezellig refo-bestaan. Ik voelde me er goed in. Tegelijk realiseerde ik mij ook dat dit allemaal zou wegvallen als ik voor m’n geaardheid uit zou komen.
En dan kies je de veilige weg. Net doen alsof. En omdat je er niet uitkomt zoek je hulp, EHAH, stichting Schuilplaats ect.
Eerst gericht op verandering, maar toen dat niet lukte, “ik ben het maar ik doe het niet”
Maar ook daar liep ik gigantisch op vast. Want beleving van seksualiteit is niet iets dat je zo maar van jezelf los kunt maken. Anders gezegd, het gaat niet alleen over seks, maar over een totaal verlangen naar. Het gaat veel dieper. De Bijbel maakt ook geen onderscheid tussen denken en doen.
En nu?
Ik heb mogen leren dat ik er mag zijn, zoals ik ben. Zoals ik door Hem bedoeld ben. En ik ben daar een hoop mensen door kwijt geraakt maar heb er ook weer een hoop voor in de plaats gekregen. Zijn zoals ik bedoeld ben is geen vrijbrief om er maar op los te leven. Ontkennen van wie ik ben is een ontkennen van hoe God mij op de aarde heeft neergezet. Streven naar verandering is dan net zoiets als zeggen: “God ik ben niet tevreden met de manier waarop U mij geschapen heeft dus verander dat maar eens even.”
maar het staat er wel.
