joepie schreef:
Stel je dochter krijgt verkering. En je ziet dat er dingen in die relatie gebeuren die niet goed zijn. Je dochter gaat veranderen. En je "weet" dat het geen zuivere koffie is.
Wat doe je dan?
Proberen met haar op het juiste moment te praten.
Maar wel 1 keer, en niet steeds er over doorgaan. Anders wordt het zeuren en gooien ze de bibs tegen de krib, en blijven ze juist bij elkaar, om te bewijzen dat het wel goed is.
Een van mijn zonen heeft eens een jaar verkering gehad met een meisje waar ik het helemaal niet mee eens was.
Ik zag dat hij niet echt gelukkig was. Het meisje kwam ook uit een totaal ander milieu. Antroposofen, en ze gingen naar homeopatische dokters en zo, allemaal dingen waar wij niet van houden.
Ik heb wel 1 keer gepraat, en gezegd dat ik haar niet zo geschikt vond, en haar ouders, dat ik verdrietig was dat haar ouders zo neerbuigend tegen mij deden.
Verder wel geprobeert toch het meisje hartelijk te ontvangen, steeds.
Het is vanzelf kapot gegaan.
Nu heeft hij een heel lief meisje, alweer anderhalf jaar, die is wel okee, wel lief dus, hij is wel erg happy met haar.
Dus ik wil zeggen:
Je kunt het wel 1 keer zeggen hoe je er over denkt, en dat ze altijd bij jou teregt kan als er wat is.
En dan het laten, meestal gaat het dan vanzelf uit.
Als je er teveel tegeningaat, gaan ze "bewijzen" dat ze het wel zogenaamd fijn hebben samen, dus dan blijft het langer aan.
