vervuld zijn met de Geest... wie, ik?

[graankorrel]

De vervulling met de Geest is iets heerlijks, en een 'heilige' ervaring. Voor een opwekking is het nodig dat alle christenen in Nederland vervuld zijn met de Heilige Geest, las ik net op www.eindeloosgelukkig.nl (zeer interessante site overigens!).

Als ik zoiets lees, gaat er van binnen altijd een deurtje dicht: "Ho, niet voor mij aub". Ik ben er bang voor, bang dat ik een totaal ander mens word. Terwijl ik weet dat Jezus dat juist bedoelde, dat door zijn bevrijdingswerk zijn kinderen met zijn Geest vervuld zouden zijn.

Wie herkent deze angst, of misschien beter te noemen, 'onwil'?

[hijwel]

Ik wil dolgraag gevuld worden met Gods Geest. Maar soms heb je iets in je wat je tegen houd. Soms wordt dit doorbroken en zie je Gods mooie bedoeling met jou, en soms ga je je eigen weg. (dom dom dom, want God heeft het alle beste met je voor)

[Josh]

Kan jij iets meer vertellen graankorrel hoe dat in z'n werking gaat dat:

De vervulling met de Geest

En zijn er ook 'vereisten' voor?

[graankorrel]

dat wil ik wel toelichten op voorwaarde dat je niet direct mijn woorden belachelijk maakt of me om wat voor reden dan ook een nep-christen noemt...
En waarom wil je weten of er vereisten voor zijn?


Allereerst vind je het in de bijbel, voor en na pinksteren.
Gevolg is vaak dat de bewuste persoon gaat profeteren (Elizabeth, Zacharias, Petrus (Hand. 4:8)

Een tekst die volgens mij wel typerend is:
Hand 4:31
Na hun gebed beefde de plaats waar zij bijeen waren en werden ze allen vervuld van de heilige Geest,
en verkondigden met vrijmoedigheid het woord van God.

Daarnaast heb ik er het een en ander over gelezen, in boeken over de (gaven van) de Heilige Geest, in getuigenissen, etc.
Verder uit persoonlijke gesprekken. Men is dan voor een bepaalde periode heel vol van God, beetje moeilijk uit te leggen.
De kanttekeningen bij de SV zeggen over 'vervuld zijn': Namelijk met een bijzondere drijving en beweging des Heiligen Geestes.

Ik weet niet of je ook de 'doop met de heilige Geest', of het 'ontvangen van' hier bij moet betrekken, of dat weer een ander verhaal is, enzovoort. Eigenlijk wil ik het er niet over hebben wat het precies wel of niet is, maar hoe we er persoonlijk tegenover staan.

Nogmaals, ik heb geen zin in een discussie waarin we het lekker oneens zijn met z'n allen, maar in de geest van de forum-titel: (Persoonlijk) Geloof in het dagelijks leven.

[Josh]

Nou Graankorrel, je begint goed. Maar Handelingen gaat nog verder natuurlijk... Je kent zeker ook het verhaal van Cornelius en het ontvangen van de Geestesgaven aldaar. GOD wist al wie Cornelius was en stuurde Petrus. Toch moesten Cornelius en de zijnen nog gedoopt worden later. [Dus kennelijk is er een zekere geloofsbasis en formele basis (doop) nodig!?]

Ook in het verhaal van Saulus ging dat trouwens zo. Alleen bij Saulus kreeg Saulus door handoplegging eerst de Geestesgaven )en ook genezing!) en werd daarna ook gedoopt.

Verderop staat ook nog het volgende...

* Handelingen 13:3 Toen vastten zij en baden, en legden de handen op hen, en lieten hen gaan.

* Handelingen 19:6 en toen Paulus de handen op hen legde, kwam de Heilige Geest op hen, en zij spraken met tongen en profeteerden.

* 2 Timotheüs 1:6 ¶ Om welke oorzaak ik u indachtig maak, dat gij opmerkt de gave Gods, die in u is door de oplegging mijner handen.

Hoe zie jij dat 'handoplegging' eigenlijk? En hoe ontving jij je Gaven?

Josh

[Invincible]

Heel goed topic dit!

Echt ik wil heel graag G.ds Wil op aarde zien. Zijn Kracht, Zijn Macht. Ik wil heel graag vervuld zijn met de HeiligeGeest, maar..
Ik heb pas een jeugdweekend georganiseerd over de HeiligeGeest, stukken geschreven in een blaadje van onze JV waarin ik aangeef meer van Zijn Geest te willen zien in onze gemeente en hoe, maar..
Ik ben echt niet snel ergens vies van, alles wat met G.d te maken heeft interesseert me, boeit me mateloos, maar..

Vandaag heb ik weer ervaren hoe ontzettend spannend die werkelijke vervulling met Zijn Geest kan zijn! Spannend? Eerder eng af en toe.

Als ik zoiets lees, gaat er van binnen altijd een deurtje dicht: "Ho, niet voor mij aub". Ik ben er bang voor, bang dat ik een totaal ander mens word. Terwijl ik weet dat Jezus dat juist bedoelde, dat door zijn bevrijdingswerk zijn kinderen met zijn Geest vervuld zouden zijn.

Wie herkent deze angst, of misschien beter te noemen, 'onwil'?

Ja ik herken dit.

Vandaag kreeg ik de mogelijkheid me de handen opgelegd te krijgen. Stond ik een rij waarin er voorin een groep mensen stond te bidden, te zegenen, handen oplegden etc. bij degenen die voorbij liepen. 2 Meisjes kregen spontaan niet-te-stoppen huilbuien, 1 vrouw idem, maar dan een lachbui. Mensen begonnen in tongen te praten etc. In elkaar te storten, te shaken, achterover te vallen. Veel mensen ontvingen persoonlijke profetieën.
En ik stond daar
Ik moet bekennen, ik heb bedankt voor de eer en heb mn plekje in de zaal weer ingenomen.

Erg spannend ook tijdens de dienst, als de voorganger zomaar mensen uit het (kleine) publiek naar voren haalt omdat hij iets doorkrijgt van de HeiligeGeest. Mensen lopen zenuwachtig naar voren om even later genezen te worden en/of in tongen te spreken.
Blij toe dat ik er niet uit werd gepikt! Ineens hoefde ik niet zo graag meer in tongen te spreken of een profetie te ontvangen.

Theoretisch praten over de Geest is okay, maar het wordt (voor mij) vrij eng als je gaat beseffen wat de profeten uit het OT echt hebben meegemaakt. Visioenen, gezichten, voorover vallend door de druk van G.ds Heilige Geest. Enig idee hoe het eruit zag toen Yeshua duivelen uitwierp uit kreperende mensen, die meer dood dan levend leken? Hoe de dicipelen eruit zagen op Pinsterdag, gezien ze voor dronken werden aangezien? En ik moet mezelf overgeven aan zo'n Kracht? en compleet alle grip op mezelf verliezen? Een klein beetje misschien, maar er zijn grenzen

Ongeacht of het kosjer was of niet wat er gebeurde, ik was afstandelijk wat betreft het onbekende en dat viel me van me tegen.

[joris]

Vraag God gewoon of Hij je gedachtne wil geven. Vraag zijn leiding bij alles wat je doet. Geef je leven steeds weer aan Hem over en verwacht alles van Hem. Dan zal God je dingen laten zien, ook al zondig jij steeds weer. Maar ik denk wel dat een voorwaarde is dat je leeft naar' nader tot God en Hij zal tot U naderen'. Dus God dienen in de wetenschap dat Hij naar jou toe zal komen.

En die vervulling met de Heilige Geest zit ook in hele kleine momenten he, t hoeft niet perse een grote pinksterscene te worden. T zijn ook die kriebels die je voelt als je aan iemand denken moet, ga op die kriebels in en bel die persoon of bidt voor hem. T zijn ook die trefwoorden die in je op komen als je met iemand in gesprek bent; ga er op in! 't Zijn die beelden die je krijgt als je over een situatie aan het bidden bent; deel dat met anderen! 't zijn die momenten waarop je met plezier terug kijkt op iets waar je je eigenlijk te weinig voor had ingezet maar wat wel gezegend wordt.

[graankorrel]

Bedankt voor je eerlijke, persoonlijke reactie, Invincible!

De scenes die jij beschrijft, vind ik ook ronduit eng, de gedachte dat zoiets met mijzelf gebeurt, voor mij hoeft dat niet...

Gisteren in de kerk een preek gehoord die eigenlijk niks met dit onderwerp te maken heeft; maar aan het eind hield de spreker twee borden omhoog om uit te kiezen. Op het ene bord stond een stuur vastgehouden door twee handen, met het woord 'control'. Op het andere een kruis, met het woord 'surrender'.
Op dat moment legde ik het naast me neer, het onderwerp van de preek boeide me niet echt, en ik dacht, laat maar, niks voor mij vandaag. Maar later bracht God het weer in m'n gedachten en ik zag dat het precies mijn probleem weergaf: ik ben gewoon te bang/onwillig om me helemaal over te geven, en het stuur uit handen te geven.
Tegelijk kreeg ik dat lied in gedachten over de pottenbakker. En ik wist: wij zijn schepping, we zijn alleen maar klei. God is de schepper; de pottenbakker mag doen met zijn klei wat hij wil. Dus of ik dat nou persoonlijk leuk vind of niet, ik behoor hem toe.

Je aan God overgeven kan heel moeilijk zijn, maar God helpt daarbij (zie Joris' onderschrift). Ik heb hierdoor geleerd dat het niet gaat om wat ik wel of niet wil of aandurf, maar om God en zijn eer.
De controle over jezelf verliezen is zelfverloochening, en zelfverloochening is nooit makkelijk (voor mij tenminste niet).

[Lalage]

Iemand vertelde mij een keer over een jongen die op zoek was en hij deed heel veel bijbelstudie enzo. Hij geloofde op een gegeven moment in Jezus, maar overgeven... dat vond hij zo moeilijk! Overgave is het moeilijkste in het geloof. Je moet het ook elke dag weer opnieuw doen. Ik ben een control freak, vind het echt lastig. Maar het geeft ook wel weer een rustig gevoel als je weet dat God voor je zorgt en je leven leidt.

[graankorrel]

Ik ben een control freak, vind het echt lastig. Maar het geeft ook wel weer een rustig gevoel als je weet dat God voor je zorgt en je leven leidt.

Waarom vind je het dan lastig, als je weet dat God jouw leven in zijn hand heeft?

Ben je nooit 'bang' dat je op de een of andere manier heel anders wordt als je je aan hem over geeft? (en dan bedoel ik, anders dan je zou willen, bijv. zoals invincible schreef.)
Ik ben benieuwd hoe je dit ervaart.

[Josh]

Invincible... ook ik heb een eredienst meegemaakt waarin de mogelijkheid werd geboden tot dienstbaar gebed (=met handoplegging).

En wat jij beschrijft over 'gaan staan' en dat er dan mensen voor je komen bidden, klopt en dienst ook zo te gaan (bijbelse onderbouwing.

En wat je beschrijft over dat je denkt van 'wil ik dit wel of is dit het wel voor mij' herken ik zelf ook maar al te goed.

Ik dacht: 'ja hoor; is dit nu nodig?'. 'Ik ben toch gedoopt en ik ga toch naar een samenkomst?!'. En ik wou dus niet gaan staan. Gebed en leiding hebben me toch doen opstaan. En toen heeft iemand dienstbaar (met handoplegging) met me gebeden en met grote gevolgen.

Wat je beschrijft over 'reakties na handoplegging' klopt geheel.... Huilen klopt, zweverig worden of bijna vallen klopt, veranderende gelaatstrekken klopt. Maar profeteren of tongentaal kan volgens de Bijbel zeker ook!

Je geloofsbasis hoort trouwens ook te kloppen met de Bijbel; als dat namelijk niet zo zou zijn.... wiens 'geest' zou je dan ontvangen?!

Interessant stuk over handoplegging:

Als je er klaar voor bent in geloofsbasis en geloof, dan komt die toerusting met de Gaven zodat je met Gods Wil en Macht aan de slag kunt gaan voor anderen zoals GOD dat wil, vanzelf ook wel en dan ga je ook staan met zo'n dienst.

Josh

[Invincible]

Bedankt voor deze mooie reacties!

En die vervulling met de Heilige Geest zit ook in hele kleine momenten he, t hoeft niet perse een grote pinksterscene te worden. T zijn ook die kriebels die je voelt als je aan iemand denken moet, ga op die kriebels in en bel die persoon of bidt voor hem. T zijn ook die trefwoorden die in je op komen als je met iemand in gesprek bent; ga er op in! 't Zijn die beelden die je krijgt als je over een situatie aan het bidden bent; deel dat met anderen! 't zijn die momenten waarop je met plezier terug kijkt op iets waar je je eigenlijk te weinig voor had ingezet maar wat wel gezegend wordt.

Idd!
En soms spring ik erop in, en soms niet. Beetje schuldgevoel achteraf, maar das minder erg dan als ik af zou zijn gegaan als een gieter. Stupid me.
+natuurlijk de twijfel van: denk ik dit nou of is G.d die dit in me legt?

Op de EOJongerendag vorig jaar ben ik ingegaan op de oproep van Ouweneel om te gaan staan en gebed voor meer van de HeiligeGeest in je leven te ontvangen. Dat waren echt vreemde dagen daarna. Je voelt dat er een bep. kracht in je zit en dat is gewoon vreemd. Maar ook toen had ik mezelf netjes in de hand.

Gisteren wel meegedaan met een soort lesje in iets waar ik nog nooit van gehoord had: profetisch schrijven wat inhoud dat je je totaal richt op G.d, Zijn Geest door je heen laat werken en met pen en papier vragen op papier zet over je eigen leven. Je blijft daarna gewoon schrijven wat de HeiligeGeest (die in je is) je ingeeft terwijl je je blijft richten op G.d. Ik weet nog steeds niet wat nou eigenlijk gebeurde toen. Waren het eigen gedachten, was het de Geest? Iig stond mn pen niet stil. Echt maf. (En achteraf natuurlijk bang dat ik me teveel laat leiden door de 'profetieen' waardoor het een soort self-fulfilling prophecy wordt )
Maar dat durfde ik nog wel aan, omdat ik mezelf aan niemand blootgeef dan aan G.d. Niemand anders had er iets mee te maken, en ik vond het wel een interessant expiriment.

Maar er zijn grenzen. Ik denk idd dat iedereen daarin moet groeien, want ik was idd niet klaar voor sommige dingen. Ik bid G.d dan ook om veel wijsheid hierin (er zijn veel dwaalleraren op dit gebied) en veel geduld.
tValt me alleen zwaar te merken dat ik nog een beetje een softie-christen ben. Ik wil geen softie zijn op religieus gebied

Eric.

[Lalage]

Ik ben een control freak, vind het echt lastig. Maar het geeft ook wel weer een rustig gevoel als je weet dat God voor je zorgt en je leven leidt.

Waarom vind je het dan lastig, als je weet dat God jouw leven in zijn hand heeft?

Ben je nooit 'bang' dat je op de een of andere manier heel anders wordt als je je aan hem over geeft? (en dan bedoel ik, anders dan je zou willen, bijv. zoals invincible schreef.)
Ik ben benieuwd hoe je dit ervaart.

Ik vind het lastig, omdat ik het onder controle wil hebben.
Ik ben inderdaad ook weleens bang dat het niet gaat zoals ik verwacht en dat ik allemaal dingen moet gaan doen die ik helemaal niet durf enzo. Maar ik wil dat graag voor Hem doen en ik weet ook dat ik vaak bang ben terwijl dat helemaal niet nodig is.

[graankorrel]

overgave in vertrouwen dus...

[Lalage]

overgave in vertrouwen dus...

juist!