jas schreef:Het topic is door mij geplaatst maar de discussie verzandt omdat het nu nog slechts gaat over de vraag of make-up wel of niet mag en of je make-up en hoererij gelijk kunt stellen. Laat ik vooropstellen dat dit laatste zeker niet mijn stelling is. Echter, die vraag vind ik helemaal niet belangrijk. Wat ik te berde wil brengen is de veroppervlakking van het reformatorisch erfgoed, noem het secularisatie.
+
De vraag is eigenlijk niet, of er een verandering heeft plaatsgevonden, maar waardoor dat heeft kunnen gebeuren en of dit te maken heeft met een veranderend godsbeeld binnen de reformatorische gezindte.
Op het moment dat ik jouw topic start las dacht ik direct “daar komt alleen een al dan niet zinloze discussie over make-up uit te voorschijn. En niet over jouw uiteindelijke vraag “Is God toleranter geworden, of heeft ons Godsbeeld nooit geklopt en wordt dit naar ons believen eens in de zoveel jaar bijgesteld?”
Want het is natuurlijk best eng om na te denken over de essentie van een z.g. reformatorische levensstijl. Dus is het makkelijker om je te verschuilen achter allerlei “kerkelijke” instellingen. En die te verdedigen of aan te vallen. Want dan loop je niet het risico dat je echt moet nadenken.
Ik vond eigenlijk de reactie van Klaas wel zinvol
Klaas schreef:Het goede van de reformatorische gezindte is dat men de algemene christelijke moraal praktisch handen en voeten weet te geven. Hoewel er in de bijbel niets te vinden is tegen het dragen van broeken an sich(door een vrouw uiteraard) is het in een tijd waarin het dragen van een broek een teken van verzet is, het afkeuren van broeken een logische zaak. Hetzelfde geldt voor b.v. het dragen van baarden.
Waar de reformatorische gezindte de mist in gaat is dat ze allereerst dit soort praktische invullingen als wet gaat zien. Er wordt niet meer gekeken naar de motivatie maar enkel naar de vorm. Daarnaast ontkent men achteraf in alle toonaarden dat het om een cultureel bepaalde invulling gaat. Zo is het dragen van een rok voor vrouwen een 'eeuwigdurende inzetting' geworden.
Als stel ik mijzelf dan wel direkt de vraag of het wel zo is dat de reformatorische gezindte de algemene christelijke moraal handen en voeten heeft gegeven, of dat men misschien eigen inzichten tot normgevend heeft gemaakt.
En nog steeds, want kijk maar naar de bijdrage van
caprice schreef:En volgens mij is die muiterij tegen de kerk geen vrucht van wedergeboorte.
waar impliciet kerkelijke instellingen gekoppeld worden aan wedergeboorte.
Dus is de vraag die Joepie stelt eigen zo gek nog niet
joepie schreef:Ik zie het eigenlijk als: ben ik dus al die jaren belazerd door de kerk met hun visie, of zijn we ontzettend erg van Gods woord aan het afdwalen. Hem naar onze hand aan het zetten omdat we wereldgelijkvormig aan het worden zijn?
Ik geloof niet dat de kerk ons belazerd heeft, tenminste als dat zo mocht zijn dan zal het ongetwijfeld “ter goeder trouw” gebeurd zijn.
Misschien is het wel zo dat de reformatorische gezinte vanaf de ontwikkeling ervan zich altijd duidelijk apart wilde zetten van de toen geldende opvattingen en cultuur. En daarmee op een eilandje is gaan zitten. Zich af heeft gesloten van de maatschappelijke ontwikkelingen. En bv het verbieden van radio en tv was dan natuurlijk heel handig want die dingen brachten de wereld in huis. En in principe gebeurt nu nog hetzelfde met internet, denk maar eens aan kliksafe ect. Mensen worden niet uitgedaagd om zelf beslissingen te nemen of zelf te onderzoeken. Veel dominees willen hun preken niet op het web.
Vanuit de traditie heeft men heel veel gedaan aan zendingsarbeid in het buitenland, maar het de binnenlandse zending is zo oud nog niet.
Een pastorale benadering van homoseksualiteit bestaat ook nog geen 30 jaar in de refo-kring. (en soms ook nu nog niet)
En dan is het natuurlijk makkelijk om je achter uiterlijkheden als make-up, een rok op de fiets, ect te “kletsen” dan inhoudelijk na te denken over de zin en onzin van menselijke regeltjes.
Vb:
In het topic over zondagsrust vroeg ik:
“En denk je dan dat de rest van de wereldactiviteit dan gewoon maar even een dag kan stoppen? Zoals procesindustrie, olieraffinaderijen, glasfabrieken, beveiligingsorganisaties, persagentschappen, enz. enz. Of ben jij van mening dat je dan als christen per definitie niet in zo'n branche moet gaan werken? Maar je maakt er wel gebruik van!”
En
“Wij hebben onszelf in een positie gebracht waarin het onmogelijk is geworden op zondag uitsluitend en alleen werken van barmhartigheid te verrichten.”
Redelijk inhoudelijk dacht ik. Maar men heeft het dan over het feit of je 112 mag bellen.
Misschien had je deze stelling toch iets duidelijker moeten beginnen, want zelfs parsifal begrijpt het niet meer.
