Individualistisch christen zijn.

[elbert]

In een ander topic schreef ik het volgende:

Wat ga je dan doen als waarheidsdienende Christen?! Wat ga je doen als rechtvaardige Christen?! Wat ga je doen als naastenliefhebbende Christen?

Waar gaan jullie naartoe?! Wat ben je dan nog zonder al die kerken?!
Wat gaan jullie doen zonder jullie kerken? Wat dan?!

Ik zou zeggen: geef het antwoord dan maar Josh en laten we over dat antwoord eens nadenken.

Het antwoord dat je wil geven komt waarschijnlijk hierop neer: scheid je af van elke kerk en word een zgn. vrije christen.

Is dat wel zo Bijbels? Daar wil ik dan wel een onderbouwing voor hebben.
Waar in de Bijbel staat dat je een losstaand christelijk individu moet zijn?
Is het Lichaam van Christus (de Kerk met een hoofdletter) dan opgebouwd uit los zand?
Waarom schreven de apostelen dan brieven aan de gemeenten met voorschriften voor het gemeenteleven, terwijl daar ook de nodige misstanden waren?
Waarom liet Jezus Johannes brieven schrijven aan de 7 gemeenten van Klein-Azie (Openbaringen 2 en 3), terwijl daar ook niet alles zuiver was?

Mag je jezelf losmaken van een christelijke gemeente, zolang zij nog het Woord recht bedient en de sacramenten (doop en avondmaal) op een juiste wijze onderhoudt?

Antwoord: nee.

Je gooit met het badwater ook het kind weg.

Ik zal niet ontkennen dat er kerken zijn waar je niet in goed geweten lid van kunt zijn (voor mij zijn dat de RK kerk, diverse vrijzinnige en remonstrantse kerken en natuurlijk sekten). Maar het gaat veel te ver om daarmee alle christelijke kerken op 1 hoop te gooien, dat is niet alleen onzinnig, het onkent ook het feit dat Gods Geest nog in die kerken werkt. Als God er kan zijn, dan kan/moet ik er ook zijn, ondanks het feit dat de kerken de nodige gebreken hebben.

Daar is geen antwoord op gekomen, maar toch is het denk ik wel belangrijk om te weten of je als christen (in principe) op jezelf kunt staan, zonder gemeente of kerk waar je lid van bent. Mijn antwoord daarop is nee. Een aantal redenen daarvoor heb ik al genoemd (en er zijn er nog meer). Wie is het daarmee eens/oneens?

[Lalage]

Ik heb wel mede-christenen nodig om elkaar op te bouwen en te bemoedigen. Op het moment doe ik dat niet in een kerk, maar bij een studentenvereniging. Ik ga overigens wel elke zondag naar een kerk (niet altijd dezelfde dus).

Volgens mij is een enkel korreltje zout of vonkje vuur nogal nutteloos. Je hebt anderen nodig om samen een zoutend zout of een lichtend licht te worden.

[Optimatus]

Ik zou geen Christen kunnen zijn zonder Christenen om mij heen. Christen zijn doe je niet alleen, maar in de gemeenschap die door Christus is gesticht: de Kerk.

[sparow]

Ik moet er niet aan denken om nooit bemoedigd enzo te worden door m'n mede christenen.
Ik geloof dan ook niet dat een christen zonder de gemeenschap der heiligen kan.

[wieb83zd]

Ik zou ook niet zonder de steun van medechristenen kunnen, die ik vind op de studentenvereniging en in de kerk.
Maar toch moet ik zeggen dat ik niet helemaal zeker weet of het wel helemaal onmogelijk is om 'alleen' christen te zijn. Voor veel mensen is het zeker niet aan te raden en voor veel anderen is het ook een tijdelijk verschijnsel (hopelijk). Toch kan ik me zo voorstellen dat je er soms genoeg van kunt hebben en door al het gerotzooi in het instituut kerk de werking van De Kerk niet meer ziet en voelt. Dan is het aan te raden om daar weg te gaan en misschien ook (tijdelijk) uit de kerk (met kleine letters) te stappen.
De risico's aan de andere kant zijn echter niet te verwaarlozen. Doordat je niet meer regelmatig in contact komt met met andere christenen met als doel van dat contact God te zoeken in bijbellezen, bidden en Hem te prijzen met aanbidding in lofzang en gebed; is er een grote kans dat je geloof afzwakt.

Mijn conclusie: het zou moeten kunnen, maar waarom moeilijk doen, als het effectiever kan? Samen wordt je sterker en maak je het God minder moeilijk om jou te bereiken.

[columbus]

meestal ervaar ik gesprekken met vrienden of familie als verrijkend, je leert van elkaar als het goed is.
als je het helemaal in je eentje zou moeten doen word het moeilijk maar niet onmogelijk denk ik.
ik heb tijden gehad dat ik echt voor mezelf op zoek was naar antwoorden, niet met anderen erover sprak en toch die antwoorden vond in de Bijbel en andere boeken. in die periode werd ik ook minder afgeleid.
maar om altijd alleen te zijn is niet goed voor je geloofsleven denk ik

[Cisca]

Waarom zou je geen christen kunnen zijn, zonder bij een kerk te horen.
Aan bovenstaande berichten te zien, lijkt het net, of jullie denken, dat je dan gelijk op een onbewoond eiland moet gaan zitten, en geen contact met anderen mag hebben.
Ondanks dat ik het zelf niet ben, ken ik mensen, die oprecht christen zijn, daar ook naar leven, en geen lid van een kerk zijn.
Je kunt het dus ook omdraaien, als je lid bent van een kerk, ben je dan automatisch een oprecht christen, nou, dat heb ik ook wel anders meegemaakt.
Lid zijn van een kerk, is op zich geen garantie daar voor.

[elbert]

Waarom zou je geen christen kunnen zijn, zonder bij een kerk te horen.
Aan bovenstaande berichten te zien, lijkt het net, of jullie denken, dat je dan gelijk op een onbewoond eiland moet gaan zitten, en geen contact met anderen mag hebben.
Ondanks dat ik het zelf niet ben, ken ik mensen, die oprecht christen zijn, daar ook naar leven, en geen lid van een kerk zijn.
Je kunt het dus ook omdraaien, als je lid bent van een kerk, ben je dan automatisch een oprecht christen, nou, dat heb ik ook wel anders meegemaakt.
Lid zijn van een kerk, is op zich geen garantie daar voor.

Als je lid bent van een kerk ben je inderdaad niet automatisch een oprecht christen, dat ben ik met je eens. Je bent namelijk alleen een christen door een waar geloof in Christus.

Aan de andere kant kant ik me niet voorstellen dat mensen die Christus oprecht liefhebben, hun medechristenen niet lief zouden hebben. Immers, als God je Vader is, dan zijn je medechristenen je broeders en zusters. Ik kan me geen goede gezinssituatie voorstellen waarbij je geen contact zou hebben met je broeders en zusters. Alleen al daarom zou het buitengewoon onverstandig zijn om niet samen met hen God te dienen, elkaar te bemoedigen en je gaven tot opbouw van Gods gemeente te geven. Liefde is namelijk niet vrijblijvend: dat gebeurt altijd in een relatie. In de Bijbel vinden we veel voorbeelden van hoe dat verder gestalte werd gegeven: bijv. mensen hadden alles gemeenschappelijk (Hand 2)

44 En allen, die geloofden, waren bijeen, en hadden alle dingen gemeen;
45 En zij verkochten hun goederen en have, en verdeelden dezelve aan allen, naar dat elk van node had.
46 En dagelijks eendrachtelijk in den tempel volhardende, en van huis tot huis brood brekende, aten zij te zamen met verheuging en eenvoudigheid des harten;
47 En prezen God, en hadden genade bij het ganse volk. En de Heere deed dagelijks tot de Gemeente, die zalig werden.

Verder noemt de apostel Paulus de gemeente het lichaam van Christus (dus het is een hele hechte onderlinge relatie) waarin ieder zijn gaven ten nutte van elkaar aanwendt (zie bijv. 1 Cor. 12) en zijn er vele voorbeelden in de Bijbel gegeven hoe het gemeenteleven er uit zou moeten zien. Jammer genoeg voldoen de kerken lang niet altijd aan dit ideaalbeeld, maar zij hebben zich er wel aan te spiegelen en ernaar te streven.

[Cisca]

Elbert schreef:

Aan de andere kant kant ik me niet voorstellen dat mensen die Christus oprecht liefhebben, hun medechristenen niet lief zouden hebben. Immers, als God je Vader is, dan zijn je medechristenen je broeders en zusters. Ik kan me geen goede gezinssituatie voorstellen waarbij je geen contact zou hebben met je broeders en zusters.

Waar wordt dat contact verboden dan, je zit toch niet op een onbewoond eiland.
Wie zegt dat je je medechristenen niet lief moet hebben, en waarom alleen christenen trouwens, is de naastenliefde daartoe beperkt?
Als je christen bent, zijn dan alleen christenen je naaste?
Telt de rest van de mensheid niet mee?
Het instituut kerk op zich is best verwarrend, er zijn zoveel kerken, als men het onderling weer ergens niet over eens is, komt er weer een kerk bij, wordt toch steeds ongeloofwaardiger, de "kerk" op zich, trekt niet één lijn, logisch toch dat er christenen zijn die liever geen lid zijn van een kerk.
Ieder doet gewoon, waar hij/zij zich het beste bij voelt, en wat men voor zichzelf met zijn geweten overeen kan brengen, geef elkaar die ruimte.

[Marnix]

Hm ik denk dat het in ieder geval belangrijk is dat je een band heb met medechristenen.... dat je echt samen het lichaam van Christus vormt... dat wil zeggen, dat je elkaar aanvult, merkt als er iets mis is bij de ander zodat je hem/haar kan troosten, voor en met hem/haar kunt bidden etcetera.

[Optimatus]

En dan moet je ook nog voor jezelf bepalen welke kerk je wel en niet wilt "bewonen".

Een kort overzichtje waarom ik niet voor een aantal kerken en sekten gekozen heb:

Ik ben niet Rooms-Katholiek
* Ik geloof niet in de transsubstantiatieleer (ik zou me kanibaal gaan voelen)
* De paus is een interessante man, maar hij is niet onfeilbaar als hij predikt (hoewel ik hem wel intelligent acht)
* De vrouw in het ambt vind ik belangrijk
* Het verplichte priestercelibaat vind ik achterhaald
* Voorbehoedsmiddelen moeten niet verboden maar gestimuleerd worden, zeker daar waar AIDS heerst; nu gaat het niet goed.
* Het hele heiligencirkus is tever doorgeschoten; het bestuderen van de heiligen is zinvol, de hele poeha er om heen is overdreven
* Maria is een uitverkoren vrouw, maar de RKK zet haar wel erg hoog

Ik ben niet lid van de (Oud-)Gereformeerde Gemeenten (in Nederland (en Noord-Amerika)). (niet generaliserend bedoeld)
* Mijns inziens teveel wereldmijding
* Geen vrouw in het ambt
* Alleen het zingen van psalmen vind ik te beperkt

Ik ben niet lid van de Kerken der Orthodoxie
* Ik weet er te weinig vanaf
* Mijn kennis van het Grieks, het Russisch en het Kerkslavisch is veel te beperkt om er ook maar een jota van te snappen wat er in een dienst gebeurt
* Ikonen kunnen trouwens best mooi zijn

Ik ben niet lid van een sekte als de Jehovahs Getuigen, Mormonen of Zevendedagsadventisten
* Mensen die de Heilige Drieëenheid ontkennen, zijn ongetwijfeld brave mensen, maar geen Christenen
* Teveel tunnelblik en te weinig bereidheid een andere mening aan te horen dan die van hunzelve
* Het sterke "Wij hebben gelijk en de rest is niet"-gevoel riekt naar pauselijke onfeilbaarheid en dat wijs ik hardhandig af
* Ik denk graag zelf na zonder dat de sektechef dat voor mij doet

Waarom kies ik voor de PKN?
* Pluriforme kerk
* Ruimte voor nieuwe liederen, gedachten, discussies en voor de vrouw in het ambt
* Dichtbij (is gewoon praktisch)
* Actief in de oecumene en ook in Kerkinactie
* Actief werelddiaconaat zonder opgeheven vingertjes
* Staat in het dagelijks leven zonder wereldmijdend gedrag
* Rijke muzikale traditie

Waarom sympathiseer ik met de Oud-Katholieke en Anglicaanse Kerken?
* Drievoudig ambt van bisschop, priester en diaken zonder dat daaraan bepaalde voorrechten worden verbonden
* Democratische structuur: bisschoppen worden gekozen door geestelijken en leken
* Rijke liturgie zonder dat het verzand in tierlantijnse overdaad
* Rijke muzikale traditie
* Protestantse theologie met katholieke uitvoering
* Wel eucharistie, maar geheel in lijn met de protestantse gedachte: hostie en wijn zonder transsubstantiatie

[Lalage]

Optimatus: waarom niet Nederlands gereformeerd of christelijk gereformeerd, lichte versie? Of heb je die niet bij jou in de buurt?

[Optimatus]

De dichstbijzijnde Chr. Geref. Kerk staat in Gouda (12 km.) en de dichstbijzijnde Ned. Geref. geloof ik ergens in de Alblasserwaard (meer dan 15 km.).

[FV]

Maar om even op het onderwerp terug te komen: ik denk dat het wel mogelijk is om 'alleen' christen te zijn, maar dan wel als het noodzakelijk is, bijvoorbeeld in gebieden waar vervolging is; ik geloof vast dat God dan de kracht zal geven om vol te houden. Maar als je de mogelijkheid hebt: verzuimt de onderlinge bijeenkomsten niet. (Staat dat niet ergens in 1 van de brieven van Paulus?)
Ik kan bijvoorbeeld zelf al merken dat ik bijbelkring ed enorm gemist heb deze zomer. Ik denk dat het zeker belangrijk en opbouwend is om met andere christenen over God en over het geloof te praten (dat is het voor mij in ieder geval wel).

[Napoleon]

hm, hoewel ik niet denk dat het noodzakelijk is om lid te zijn van een kerk o.i.d. denk ik wel dat een bepaalde vorm van "gemeenschap der heiligen" zeer wenselijk is, vooral wat betreft bemoediging en opscherping.