joepie schreef:Waar ik voor waarschuw is het gemak waarmee mensen tegenwordig lijken te scheiden. En ik vraag me dus af of het dan wel echt om overspel is. Wat tenslotte als enige reden is aangegeven.
Je standpunt is duidelijk. Het getuigd niet van liefde of enige andere vorm van medemenselijkheid, maar goed.
Ik vraag me af of mensen binnen "onze" gezinte zo makkelijk lijken te scheiden. Ga een langs de hulpverlenings organisaties. Vaak is er sprake van een heel moeilijk en vooral "onbegrepen" proces. Het is zo makkelijk om met de hand op te Bijbel te roepen dat je niet scheiden mag. En er zijn echtparen die er alles aan doen om het toch maar vol te houden.
Maar er kan soms een punt komen dat het gewoon niet meer lukt. Niet t.o.v. elkaar en zeker niet t.ov. de kinderen.
Paulus heeft het over een scheidbrief. Niet als doekje voor het bloeden maar als laatste mogelijkheid.
Jij gaat er vanuit dat God Zijn zegen geeft bij een huwelijk in de kerk.
Een huwelijk is een puur juridische aangelegenheid dat word voltrokken door de ambtenaar van de burgelijkse stand. Net zoals het "geregistreerd partnerschap of zelfs

het homohuwelijk.
Christenen gaan, na de burgerlijke huwelijksvoltrekking, naar de kerk om daar God's zegen te vragen.
Ze zijn dus al volgens de Nederlandse wet, aan elkaar verbonden. het gebeuren in de kerk is een extra. Een vraag om God's zegen. Dus niet een feit dat God automatsch Zijn zegen daaraan geeft.
Een huwelijksviering in de kerk is een menselijk verzinsel. Binnen zeer behoudende kerkgenoodschappen werd en word er helemaal geen kerkelijk huwelijk gebruikt. Het kan vanuit de Bijbel ook niet zo uitgelegd worden.
Wat wel uit gelegd kan worden is dat het een goede zaak is dat mensen hun keuzes aan God voorleggen en Hem vragen om een zegen.