Schokkend antwoord bij vraag 1278

[HereIam]

Vraag: Ik heb me opgegeven voor belijdenis volgend jaar. Ik ben dankbaar en blij dat ik Jezus mag kennen als mijn Redder. Ik kan haast niet blijven zitten als het Heilig avondmaal is, ik verlang er naar om daar ook bij te mogen zijn. Dat is ook deels mijn reden om belijdenis te doen. Ik zit in de Gereformeerde Gemeente. Ik ben 16 jaar en krijg daardoor ook reacties van, “je ben nog wel jong”. Of, ”heb je er wel goed over nagedacht, sta je wel overal achter in de Ger. Gem? Deze reacties krijg ik van andere jongeren. Maar als ik belijdenis doe, doe ik dat voor God en niet voor de kerk. Natuurlijk vind ik het fijn om bij een kerk te mogen horen. Maar het is bij mij niet speciaal de Ger. Gem. En sommige punten vind ik echt wel nadelig. Maar kan ik daardoor dan beter geen belijdenis doen? Ik denk van niet. Ik geloof in Jezus Christus en houdt van al de kinderen van God. Maak niet uit van wat voor kerk of wat ook. Maar vindt u dat ook een bezwaar dat ik sommige dingen nadelig vindt aan de Ger. Gem.(niet de leer hoor)? Ik wil juist laten zien aan andere mensen en jongeren dat belijdenis doen e.d. geen gewoonte moet zijn in je leven. Ik wil graag laten zien wat het is om Jezus Christus te dienen met heel je hart. Want dat is iets wat niet te omschrijven is!

Samenvatting:
Deze vraagsteller getuigd openlijk van zijn/haar geloof in Jezus Christus en geeft aan moeite te hebben met belijdenis doen, alleen voor de kerk. Het moet niet een gewoonte zijn. Omdat deze vraagsteller moeite heeft met de wijze van hoe er belijdenis gedaan wordt in de GerGem, vraagt hij/zij wat nu te doen.


Dan komt het volgende antwoord van de dominee:

Antwoord: Beste vraagstel(ster)ler,

Deze vraag is niet gemakkelijk te beantwoorden. Ik ken je persoonlijk niet, ben uiteraard geen hartekenner en weet ook de inhoud niet van de bezwaren, die je tegen het kerkverband hebt. Belijdenis doen is ook een toegang vragen tot het Heilig Avondmaal. Je verlangt ernaar daaraan deel te nemen. Daarvoor is zelfbeproeving nodig. Daar behoort bij het kennen van de Heere Jezus, zoals je zelf schrijft. Maar daar hoort ook Godskennis en zelfkennis bij. Deze facetten klinken niet door in je uitspraken. Maar ze zijn ook zeer wezenlijk. Er behoort daarin een zekere harmonie te zijn, die in het Formulier duidelijk genoemd wordt en ook in onze Catechismus op grond van Gods Woord. Vandaar de zelfbeproeving. Daar is ook weer en zekere leeftijd voor nodig. Vandaar waarschijnlijk de gemaakte opmerkingen.

Weliswaar doe je belijdenis van het geloof, maar dat doe je wel in een bepaald kerkverband. Met de belofte je daar bij te voegen en te blijven. Je kunt deze zaken niet los te maken van elkaar.

Van harte gun ik je een leven in de nabijheid van de Heere, waarin de oprechte vreze des Heeren tot uiting komt. Maar dat leven kent meer facetten, dan je in je schrijven noemt en toch onmisbaar zijn. Vraag de Heere veel om onderwijs.

Met vriendelijke groet, ds. H. Paul

Samenvatting
Het is fijn dat de ds. begint met het feit deze vragensteller niet te kennen en geen hartekenner is, maar vervolgens ontpopt deze predikant zich wel als iemand, die kan vertellen dat de Godskennis en zelfkennis ontbreekt. Vervolgens redeneert deze predikant verder op deze vooronderstelling en wijt hij het gebrek aan zelfkennis aan de jonge leeftijd van de vragensteller. Het leven met God kent meer facetten dan de schrijvensteller noemt.
Je moet je blijkbaar eerst verdedigen waarom je belijdenis wilt doen en een kind van God bent, door je hele "ellende kennis" te deponeren, wil je krediet krijgen. Dit is hier toch helemaal niet aan de orde? En de dominee geeft al helemaal geen antwoord op zijn/haar vraag ; m.i. een terechte vraag, van iemand die juist verder kijkt, dan de meeste belijdeniscatechesanten doen. Maar blijkbaar mag dat niet? Wat is jullie mening hierover?

[columbus]

het is moeilijk om daar een reactie op te geven omdat je snel een oordeel velt over de dominee of over het meisje. en dat wil ik niet.
toen ik het las had ik ook wel mn gedachten erover.

voor een dominee lijkt het me heel moeilijk om op de vraag van het meisje een antwoord te geven. hij gaf zelf al aan haar niet te kennen en dat maakt het mi wel moeilijk.

ik snap zelf niet dat het meisje, dat van Gods kinderen houd volgens eigen zeggen, niet naar haar eigen dominee of ouderlingen gaat of naar Gods kinderen uit haar gemeente. Als je zoveel van Gods kinderen houd dan zoek je ze toch op? die kunnen haar echt wel helpen hoor.

ze heeft onderwijs nodig zegt de dominee, dat klopt ook en dat hebben we allemaal nodig. we moeten allemaal groeien in het geloof, het meisje dus ook. kan me best voorstellen dat als je 16 jaar bent dat je de 'taal van de geloof' of hoe noem je dat niet goed verstaat, daar heb ik op mn 32e nog vaak moeite mee en zal dat misschien altijd wel moeilijk blijven vinden

[columbus]

vergeet niet dat je waar geloof aan de vruchten kunt herkennen, hoe kan een dominee nu zien via een mail wat voor meisje dat nu is?
en het Heilig Avondmaal is niet zomaar iets waar je 123 aanschuift (in de gereformeerde gemeenten) dus ik kan me best voorstellen dat de dominee er moeite mee hebt.

neemt niet weg dat het antwoord misschien iets anders had geformuleerd had kunnen worden. maar hoe..dat weet ik ook niet

[Invincible]

Aan de woordkeuze, schrijfstijl, mooie zinnen etc. van deze dame, krijg ik de indruk dat ze geestelijk ouder is dan haar leeftijdsgenoten.

Een familielid van mij heeft ooit verkeerde keuzes in haar leven gemaakt, oa omdat ze op die leeftijd werd geweigerd voor Belijdenis en Avondmaal.

Maak alstublieft geen fouten

[parsifal]

op het forum was hier vorig jaar Chloe, die regelmatig liet weten dat ze nog een puber was. Volgens mij was dat meisje ook veel verder dan veel mensen die al een tijdje puber-af zijn. En dan druk ik het heel zwak uit. Waarom wordt het toch allemaal zo moeilijk gemaakt om aan het avondmaal te gaan (in de tijd van Calvijn, kon het rond je 13e, in de vroege kerk kon iedereen die gedoopt was, nu wordt als je 18 ben op belijdeniscatechisatie nog gevraagd waarom je zo uitzonderlijk jong belijdenis wilt doen).

[Evelien]

Ik herken bepaalde punten in de vraag van dat meisje toen ik net zo oud als haar was.

Tijdens een huisbezoek begon ik daar over. Toen vertelde ik hoe mijn relatie was met God. Toen ze uit mijn verhaal merkte dat het ik behoorlijk moeilijk had ook met het belijdenis doen (wat ik nog niet gedaan heb) werd het gesprek ook veel fijner. Ze kwamen met een open eerlijke manier dat je altijd wel een ouderling of desnoods de wijkouderling mocht bellen voor een gesprek. Dat had ik nog nooit gehoord dat zoiets kon.

Het is best moeilijk om zo via internet een antwoord op zo'n vraag te geven. Vooral ook omdat het gaat om een persoonlijke relatie met God. Als zij, dat meisje, niet kan blijven zitten tijdens de Avondmaalsviering dan denk ik bij mezelf dan mag je gaan (ondanks wat voor leeftijd je hebt). Want men weet voorzichzelf heel goed of je wel of niet kunt aan gaan aan de tafel. Zo is er elke dag een (voor)bereiding nodig, om te kunnen sterven maar ook om te kunnen gaan aan de tafel als er een Avondmaalsviering is.

Lees maar eens in Johannes waar het gaat over de Liefde. De brieven aan Corinthe.

[EU-25]

Ik ben het niet eens met de verwontwaardiging over het antwoord van deze ds. Naar mijn idee is 16 jaar wel erg jong om zulke fundamentele (geloofs-)keuzes te kunnen maken. Zelfs 18 vind ik aan de jonge kant. Dit baseer ik op het feit dat de jeugd steeds later volwassen wordt (mijzelf incluis).

Daarnaast is het HA een sacrament! En sacramenten zijn er vanwege ons ongeloof(!) te hulp te komen (volgens de NGB). Ze zijn dus niet zaligmakend en per definitie ondergeschikt aan een Woorddienst.

Het geeft blijk van een sterk geloof als je op je 16e zo graag Avondmaal viert. Tegelijk vind ik het verantwoord om nog niet op je 16e aan te gaan. Je hebt het dan niet echt nodig, en bij de meeste mensen komt de echte, en soms forse, twijfelperiode pas rond je 20ste. Wacht rustig af tot je echt de keuze voor het geloof gemaakt hebt. Die avondmaalstafel loopt niet weg.

[Liesl]

Van harte gun ik je een leven in de nabijheid van de Heere, waarin de oprechte vreze des Heeren tot uiting komt. Maar dat leven kent meer facetten, dan je in je schrijven noemt en toch onmisbaar zijn. Vraag de Heere veel om onderwijs.

Ook bovenstaande staat benoemd in het antwoord wat de dominee beschreven heeft. En in het schrijven komen die facetten idd. niet naar voren. Hij heeft gewoon gereageerd op de informatie die in de vraag staat en daar is inhoudelijk gezien niets mis mee en verre van schokkend vind ik.

Wanneer een kind van God deze dingen te horen krijgt zal ze zich minder gesteund voelen door mensen (dominee in dit geval) maar och, ook dit zal haar dan niet weerhouden.

[parsifal]

Toch, vergelijk antw 1283 eens met dit antwoord, de insteek is zoveel anders. 1n 1283 wordt er vanuit gegaan dat er echt oprechtheid is. In het antwoord waar deze topic mee begon lijkt de toon van het antwoord zo anders.

[Omega]

Het is fijn dat de ds. begint met het feit deze vragensteller niet te kennen en geen hartekenner is, maar vervolgens ontpopt deze predikant zich wel als iemand, die kan vertellen dat de Godskennis en zelfkennis ontbreekt.

Toch staat dat er niet. Dit staat er wel: "Maar daar hoort ook Godskennis en zelfkennis bij. Deze facetten klinken niet door in je uitspraken. Maar ze zijn ook zeer wezenlijk." M.a.w. De predikant mist in de brief van dit meisje deze aspecten, maar hij zegt niet dat deze ontbreken in het leven van dit meisje. Een wezenlijk nuanceverschil.

Ik kan me overigens niet voorstellen dat iemand van deze leeftijd die met een oprecht hart aan het avondmaal wil, geweigerd zal worden. Dat lijkt me niet bijbels. Dat er achteraf dan wel een gesprek zal volgen, is niet meer dan logisch.

[joepie]

Dat gesprek is er toch geweest voor ze belijdenis deed?
Dat hoeft het toch niet nog eens achteraf als je aan het avondmaal bent geweest?

[*Annet*]

Ken ook iemand die zeker wist, al op 17-jarige leeftijd, bij de Ger. Gem op belijdenis catechesatie te moeten gaan en aansluitend belijdenis te gaan doen. Hoe blij zijn ouders er ook mee waren, toch wilden ze hem ervan weerhouden, omdat hij nog zo jong was. Maar hij vond dat hij het wel kon doen, de Heere wist ook waarom hij het wilde.

Korte tijd later kreeg hij verkering, met iemand die niet van de Ger. Gem was. Ze was er niet blij mee dat hij op belijdeniscatechesatie zat.
Na 3 maanden was hij anti Ger.Gem.

Zo zie je maar hoe je kan veranderen, ook al denk je nu het "zeker" te weten.

[bloempie]

Dat gesprek is er toch geweest voor ze belijdenis deed?
Dat hoeft het toch niet nog eens achteraf als je aan het avondmaal bent geweest?

Ze heeft nog geen belijdenis gedaan.

[HereIam]

Wellicht moeten we het omdraaien:
Ga gesprekken aan met mensen die in de kerk komen en (vanzelfsprekend) niet aan het avondmaal gaan. Dat is veel triester en abnormaler in de kerk van Jezus Christus, dan niet gaan!
Het is triest om te zien dat degene die aan het HA gaan een gesprek krijgen en die niet gaan, gewoon "eerlijk onbekeerd" mogen blijven zitten.

Het is wat dat betreft interessant om je eens te verdiepen in de tijd dat het avondsmaalformulier werd opgesteld, hoe er tegen avondmaalsgang gekeken werd. Het was een min of meer vanzelfsprekende zaak, om aan te gaan. Je hoorde tenslotte bij Gods gemeente. Was er avondmaal en kwam je niet opdagen, dan kon je onder de tucht gesteld worden! In de tijd van de nadere reformatie werd avondmaalsmijding meer normaal. Het is minder vroom dan het lijkt!

[Lalage]

Ken ook iemand die zeker wist, al op 17-jarige leeftijd, bij de Ger. Gem op belijdenis catechesatie te moeten gaan en aansluitend belijdenis te gaan doen. Hoe blij zijn ouders er ook mee waren, toch wilden ze hem ervan weerhouden, omdat hij nog zo jong was. Maar hij vond dat hij het wel kon doen, de Heere wist ook waarom hij het wilde.

Korte tijd later kreeg hij verkering, met iemand die niet van de Ger. Gem was. Ze was er niet blij mee dat hij op belijdeniscatechesatie zat.
Na 3 maanden was hij anti Ger.Gem.

Zo zie je maar hoe je kan veranderen, ook al denk je nu het "zeker" te weten.

Er zijn toch ook mensen die op hun 20ste belijdenis doen en 20 jaar later alsnog uit de gergem stappen (heb er laatst nog eentje gesproken). Volgens mij gebeuren zulke dingen als mensen nog nooit eens buiten de deur hebben gekeken en dat ineens wel doen.