Geloven op het werk

[Ants]

Ik werk 's avonds en zaterdags in een bouwmarkt. De mentaliteit is hier ruw tot grof. Ik vind het soms moeilijk om hier iets van te zeggen.

Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
Zijn er nog anderen waar bij dit ook voorkomt? Hoe gaan die er mee om?

[Erna82]

Het probleem dat je hier schetst ken ik wel. Zelf werk ik zaterdags (en in vakanties ook door de week) bij de TPG en ook daar is het taalgebruik en de manier van met elkaar omgaan af en toe ruw en grof.
Zelf ben ik niet iemand die er iets van zegt. Ik doe zelf niet mee aan deze manier van omgaan met elkaar en ik hoop daarmee te laten zien hoe het ook kan. En ik moet zeggen dat de sfeer onder zaterdagkrachten en stuk minder ruw is als onder de vaste krachten.

[Ants]

Op zich herken ik wel dat je er niks van zegt.
Maar bij mij zegt mijn geweten dat ik eigenlijk medeplichtig ben als ik er niets van zeg. Dat vind ik er nou zo moeilijk aan.

[Yael]

Ik denk niet dat je medeplichtig bent ookal zegt je geweten het, omdat je zelf in je hart het afkeurt ookal zeg je er niks van. Je kunt beter wachten op het juiste moment misschien om met iemand een gesprekje aan te knopen denk.

[meschianza]

Inderdaad. Ik denk dat je, als je het plompverloren opeens iets van zegt, dat het afweer oproept. Veel beter is om op vriendschappelijke/collegiale basis een keer te zeggen dat het je pijn doet wanneer mensen vloeken of grof met elkaar omgaan/over elkaar praten. DAn maakt het indruk en willen ze er soms meer van weten, waarom het jouw pijn doet. Je veroordeel ze dan niet met opgeheven vinger, maar maakt ze er bewust van wat ze zeggen.

Bij mij in de klas ging het, nadat we er een keer een gesprek hadden naar aanleiding van een college ''kwetsen met reclame'', op den duur eerst *vloek* en dan onmiddelijk richting mij: o, sorry! Maar na een tijdje merkte ik echt dat ze hun best deden niet te vloeken (waar ik bij was)

Tenzij ze heel hard ''Jezus Christus'' riepen, zei ik er verder niet snel wat van als ze grof waren. Om eerlijk te zijn hoef je geen christen te zijn om er iets van te zeggen, ik heb ook meegemaakt dat een nietgelovige klasgenoot een ander aansprak op zn taalgebruik.

[columbus]

het overkomt mij ook vaak op de markt dat collega's vloeken of ruw taalgebruik gebruiken.
meestal zeg ik wel van hallo, kan het wat minder? als er iemand vloekt. vaak snappen ze het ook wel waarom en heel af en toe vragen ze waarom ik daar niet tegen kan. dan zeg ik wel dat ze God's naam misbruiken.
ik merk wel dat collega;s er rekening meehouden, niet alllemaal maar de meeste toch wel.
zelf moet ik oppassen dat ik geen woorden overneemt soms, geen vloeken maar soms sluipen er ongemerkt woorden in mn vocabulaire waar ik later echt van schrikt.

[Marnix]

Inderdaad. Ik denk dat je, als je het plompverloren opeens iets van zegt, dat het afweer oproept. Veel beter is om op vriendschappelijke/collegiale basis een keer te zeggen dat het je pijn doet wanneer mensen vloeken of grof met elkaar omgaan/over elkaar praten. DAn maakt het indruk en willen ze er soms meer van weten, waarom het jouw pijn doet. Je veroordeel ze dan niet met opgeheven vinger, maar maakt ze er bewust van wat ze zeggen.

Bij mij in de klas ging het, nadat we er een keer een gesprek hadden naar aanleiding van een college ''kwetsen met reclame'', op den duur eerst *vloek* en dan onmiddelijk richting mij: o, sorry! Maar na een tijdje merkte ik echt dat ze hun best deden niet te vloeken (waar ik bij was)

Tenzij ze heel hard ''Jezus Christus'' riepen, zei ik er verder niet snel wat van als ze grof waren. Om eerlijk te zijn hoef je geen christen te zijn om er iets van te zeggen, ik heb ook meegemaakt dat een nietgelovige klasgenoot een ander aansprak op zn taalgebruik.

Precies, vraag gewoon of ze er rekening mee willen houden... Als ze je een toffe gozer vinden doen ze dat vast wel... Je zou ze ook kunnen vragen waarom ze Gods naam gebruiken als ze niet in Hem geloven... vrij zinloos he...

[Rufi]

Op mijn werk wordt de naam van Jezus nogal vaak misbruikt. Mijn directe collega's proberen niet te vloeken omdat ze weten dat het mij kwetst. Bij andere collega's zeg ik er meestal wel wat van, iets in de trant van: "Nee, de vergadering gaat vandaag niet over Jezus, helaas." Mijn ervaring is dat mensen hier wel van opkijken. Voor mij is het een goede manier om mensen bewust te maken van hun taalgebruik. Een oud-collega had er ook een hekel aan als mensen stonden te schelden of te vloeken. Ze vroeg dan altijd: "Heeft u last van een spraakgebrek?" Dat vond ik wel grappig. Zij was overigens geen christen.

[flierefluiter]

Ik herken wel veel in dat wat Rufi schreef. Vorig jaar tijdens een stage heb ik ook weleens geantwoord "nee, ik ben Jezus niet" wanneer een collega "Jezus Christus" riep. Op zich vonden ze dat nog wel grappig ook en ik merkte wel dat er wel wat minder in mijn bijzijn werd gevloekt (Of ik was er aan gewend geraakt.....hmmm).

In Spreuken lees je trouwens ook ergens (sorry dat ik niet concreter iets kan noemen) dat het geen zin heeft om de spotter terecht te wijzen. En ik denk dat dat vaak ook wel waar is. Waar mogelijk probeer ik mensen die vloeken of groffe taal gebruiken wel een beetje 'af te remmen' door bijvoorbeeld gewoon te reageren met "nou, nou, nou, kun je dat niet anders zeggen?" Mensen weten dan vaak opeens niet meer hoe ze moeten reageren en t is meteen duidelijk dat ze geen groffe taal hoeven te gebruiken om door jou opgemerkt te worden.

[Ants]

Flierefluiter: Ik zou graag willen weten (zo mogelijk) waar dat dan in Spreuken staat.

Rufi: Maar hoe weten jouw directe collega's dan dat het jouw kwetst? Dat moet je dan een keer gezegd hebben, of niet?

[André]

Wat Marnix zegt is een feit, als je toch niet in God gelooft hoef je Hem ook niet te vervloeken.

Zelf denk ik door je anders op te stellen vanzelf wel vragen krijgt, mijn ervaring is dat dat het beste werkt.

Toen mn broer en ik later zelf personeel gingen aannemen, was het altijd een onderwerp bij het eerste sollicitatie gesprek.

[Ants]

Maar hoe stel jij je anders op zodat je vragen krijgt, Andre?
Wat voor houding neem jij aan?

[Erna82]

Dat kan op verschillende manieren. In ieder geval je taalgebruik, maar ook je manier van omgaan met mensen. Natuurlijk zijn niet alleen en alle christenen super-aardig en vriendelijk ofzo, maar in je reactie naar anderen toe kun je toch iets laten zien, zoals (misschien wel wat extra) behulpzaamheid naar je collega's.
En soms komt met discussies automatisch naar voren dat je christen bent, bijv. als het gaat over verkiezingen en je hebt het erover waarop je stemt en vaak ook waarom, dan kan best naar voren komen dat je christen bent. En als mensen dat dan weten en ze komen op een of andere manier in contact met iets uit het christendom wat ze niet begrijpen, dan komen die vragen wel. Tenminste, dat is mijn ervaring. Ik heb een atheïstische collega, die weet dat ik christen ben. Toen hij na het zien van 'The passion of the Christ' vragen had, wist hij dat hij een andere christencollega en mij vragen kon stellen en hij deed en doet dat ook.
Ik denk dat als het op zo'n spontane manier gebeurd, dat dat een goede basis is, dat je daardoor eenvoudiger iets kunt vertellen.

[André]

Maar hoe stel jij je anders op zodat je vragen krijgt, Andre?
Wat voor houding neem jij aan?

1. Je steelt niet van je werkgever.
2. Je vloekt zelf niet.
3. Je denk anders over sommige onderwerpen.
4. Als 's Maandags 's morgens het weekend word "doorgenomen" kun je dat anders hebben ingevuld dan een collega.
5. Je probeert je werk nauwkeurig te doen.


De volgende 5 weet je zelf wel hoop ik