hoe geloven...?

[Johanne]

Hmmm... hoe ga ik proberen duidelijk te maken wat ik precies wil zeggen...?

Ik kan uit mezelf vaak geen wijs meer worden wat geloof enzo betreft...
Ik zal ff proberen uit te leggen wat ik bedoel enzo, en ik hoop wel dat er mensen zijn die hier 'iets' in herkennen ofzo...

Ik bedoel ik geloof in God enzo. Ik geloof dat Jezus is gestorven aan het kruis voor ons. Naja ik geloof wel alles.
Maar dan vraag ik me vaak af; kan je zeggen dat je echt gelooft als je dit 'alleen' maar gelooft. Vaak heb ik het gevoel dat ik er een bepaald 'gevoel' ofzo bij zou moeten hebben, wat ik dan vaak mis ofzo.. kweenie moeilijk uit te leggen... Ik bedoel ik heb wel belijdenis gedaan omdat ik dit echt geloof zeg maar, maar toch...

Verder vraag ik me ook af, geloof ik niet alleen omdat ik bang ben voor later, bang ben voor een hel, en geloof ik niet alleen maar om daar niet te komen ofzo...


En doe ik ook niet te weinig met mn geloof.. Moet ik het niet veel meer uitdragen en veel meer ermee doen enzo...
Maak ik me niet veel te druk om 'aardse' dingen die er eigenlijk helemaal niet toe doen enzo en moet ik niet veel meer nog naar Gods geboden leven enzo..

Hmmm naja enz... Vaag verhaal misschien, maar misschien zijn er toch mensen die er dingen in herkennen of tips hebben, of weet ik veel...

[parkiet]

Tja, ik herken dit best wel... Ik heb eens van iemand een soort treintje van woorden gehoord in volgorde van belangrijksheid: feiten-geloof-gevoel (dat was em toch?). Voor je eigen geloof lijkt het me het belangrijkste dat je het gelooft. Gevoel erbij hebben maakt je trouwens wel een stuk zekerder ervan, maar dat heb je gewoon niet altijd of zelfs helemaal niet. Ook dat bang zijn voor later herken ik wel. Ik ben ook wel eens bang dt ik idd alleen maar geloof om aan de hel te ontsnappen. Maar ergens kan ik me ook weer niet voorstellen dat alleen die angst geloof kan bewerken, in tegendeel, als je gelooft dat die hel bestat geloof je dus ook dat God bestaat en Jezus gestorven is. (denk ik)
Ook dat laatste herken ik... Soms denk ik, moet ik me gewoon niet alleen maar bezig houden met 'de dingen van God', nie tmeer me druk maken om kleren, school, vriend, hobbbies enz... Maar ja, zulke dingen zijn toch ook gegeven om van te genieten
. khoop dat je wat met dit wazige verhaal kan..

[columbus]

dat is herkenbaar Johanne. zelf heb ik dat lange tijd gehad en soms twijfel ik ook wel of mn geloof wel dat geloof is dat ik denk dat het zou moeten zijn.
wat mij wel erg helpt daarin is lezen, Bijbel natuurlijk maar ook geestelijke boeken. ook bid ik ervoor of ik mag groeien in mn geloof.
ik merk zelf dat sinds ik ervoor bid en lees dat veel geestelijke zaken steeds duidelijker worden. heel verrassend is dat.
ook praten met familie, vrienden of kennissen kan heel goed zijn.

[caprice]

Hoe je moet geloven kan ik niet voorschrijven, want dat leert alleen God door Zijn Woord en Geest.

[joris]

Ik denk dat je niet snel genoegen hoeft te nemen met dat wat je van GOd merkt. Ga eens boeken lezen over hoe mensen met God lezen en merk wat er allemaal mogleijk is. Hoe groot God is. Als ik in efeze 1 lees dat we kunnen beschikken over de kracht/macht die Jezus gebruikte om op te staan uit de dood, dan denk ik ook da tik nog iets verkeerd doe.

Het leven met GOd kan ongelooflijk spannend zijn, daarvan benik overtuigd. En daarom vraag ik daar steeds om: laat mij U zien! En God laat steeds meer stukjes zien.

[Marnix]

Heej Johanne.

Ik ga niet allerlei antwoorden proberen te geven die gebaseerd zijn op bijvoorbeeld mijn ervaringen... Maar wat altijd grote invloed heeft op dit soort gevoelens is je eigen verwachtingspatroon... Het is goed om daar allerleerst eens naar te gaan kijken. Als je ergens bepaalde verwachtingen van hebt maar het gaat niet precies zoals je verwachtte kun je onzeker raken, misschien wel teleurgesteld... Kijk dus allereerst eens in de bijbel of je verwachtingspatroon klopt.

Dus concreet: Wat verwacht je ervan?

Een tweede punt, omdat we God niet kunnen zien voelen we Hem vaak ook niet zo. Gevoel is GEEN bewijs van geloof... alsof je geloof pas echt goed zou zijn als je er ook vanalles bij voelt. Gevoel is geen doel, maar een gevolg.... Net zoals het geloof uitdragen een gevolg is. Tja, wat kun je daar aan doen. Als gevoel een gevolg is is het dus goed om te gaan kijken naar de oorzaken die je een gevoel kunnen geven.

En dat is tip nr. 2: Blij zijn, dankbaar zijn... moeten niet geforceerd zijn, tja het schijnt nou eenmaal te moeten... Emotie is een natuurlijke reactie. Pak eens een pen en papier... en schrijf op wat God allemaal voor je heeft gedaan. Schrijf eens op wat je toekomstperspectief in dit leven en daarna is zonder God... Denk daar maar eens rustig over na en laat wat je hebt opgeschreven eens diep tot je doordingen... En schrijf vervolgens op wat je toekomstperspectief met God is... en laat dat eens diep tot je doordringen... Zoveel houdt God van je... dat Hij je dat zonder dat je dat verdiende gaf... Als je bewust wordt van wat God voor jou over had, wat Hij jou gaat geven, wordt je vanzelf dankbaar en blij, dan kun je niet anders. Dan ga je ook zien wat anderen missen... en wil je de oplossing die jij kent ook graag met anderen delen, Gods liefde wil je dan niet voor jezelf houden.

Ik hoop dat je wat met deze tips kunt!

Nog 1 tip: Ga The Passion kijken. Beetje vreemde tip misschien... maar vaak staan we omdat we het verhaal van de kruisiging zovaak hebben gehoord nauwelijks meer er bij stil, het is bekend en vaak heel gewoon geworden... Ik heb van veel mesnen gehoord dat de film je opnieuw bewust kan maken van Gods liefde, door een klein beetje van Jezus lijden te laten zien. Door het naspelen van wat er gebeurde op Golgotha en daarvoor eens te zien ipv te lezen/horen kun je er opnieuw bij stilgezet worden... dat is erg confronterend maar wel goed... want ook verdriet is een natuurlijk gevolg van je christen zijn.

[meschianza]

Als jij een lieve vriend krijg (en die krijg je ) en je zegt tegen hem: ik hou van je. Vervolgens houd je niet met hem bezig, je belt hem zo weinig mogelijk en als je belt praat je wat over koetjes en kalfjes, weinig diepgang. Je vertelt hem wel wat je allemaal graag van hem zou willen krijgen.

Na een tijdje weet je verstandelijk wel dat hij een goede, lieve jongen is waar jij je leven mee zou willen delen. Maar vreemd, je voelt er verder niets bij .

Zo zie ik het met de relatie tot God ook: Je moet hem zoeken, iedere dag weer, en dan blijkt Hij er te zijn.
Ik ben God erg kwijt, vergeleken met een jaarr geleden, ik begon met tijd voor Hem vrijmaken,ik kreeg steeds meer honger naar de bijbel, naar Gods Woord. Ik las de bijbel overal, hij ging altijd mee, in de trein, in de pauzes. Wat ik me herinner dat ik toen God echt ervaarde, in bijzondere gesprekken met mensen, ik hoefde maar 1 minuut naast mn oom te zitten, en we hadden het over het geloof. Ik ontmoette mensen die mij nieuwe dingen leerden. Bijbelteksten leefden, spraken echt tot mij, onderwezen mij. je moet achter Jezus aangaan, Hem volgen, om onderwezen te worden en zo steeds dichter bij God t ekomen.

Nu is alles weg, maar dat komt alleen door mij. Ik ben gewoon door omstandigheden te beroerd geworden om savonds langer dan 5 minuten aan God te geven,sochtends al helemaal niet meer. Ik heb geen bijzondere gesprekken meer met mensen over het geloof, ik lees niets meer aan opbouwende boeken. Maar ik probeer weer langzaam naar hem op zoek te gaan, om mij te bekeren.
En op 1 of andere manier weet ik dat Hij er is, en geduldig wacht.

[Zareb]

Maar ik probeer weer langzaam naar hem op zoek te gaan, om mij te bekeren.
En op 1 of andere manier weet ik dat Hij er is, en geduldig wacht.

Ik herken je posting in m'n eigen leven. 'k Heb in volle overtuiging belijdenis gedaan maar een aantal jaren later was alles verdwenen.
Maar toen alles weg was, bleef er toch één zaak steeds terug komen. En dat was mijn doop. Toen ik mij nog nergens van bewust was heeft Hij Zijn belofte gedaan. Of te wel, Hij is begonnen.
In het doopformulier staat: "En als wij somtijds uit zwakheid in zonde vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, enz... overmits de doop een zegel en ontwijfelbaar getuigenis is, dat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben."

En daar mag je God op aanspreken. Hij is met ons begonnen en Hij zal het ook afmaken. Immers Hij zal nooit laten varen hetgeen Zijn Hand begon.
Dat schept natuurlijk ook verplichtingen aan ons (lees het formulier maar verder) Jezelf "bekeren" lukt je nooit en dat hoeft ook niet. Hij zal het doen, want dat heeft Hij Zelf beloofd. En aan die belofte mogen we Hem houden.

[Lalage]

Ik vind dat wel herkenbaar, meschianza. Bij mij gaat het ook met pieken en dalen. Bijbelstudie bij Ichthus helpt me wel heel erg om telkens weer te zien wat voor gave dingen er in de bijbel staan en samen bidden helpt me om telkens weer te zien hoe goed gebed kan zijn. Medechristenen zijn heel belangrijk!

Wat zal ik verder nog eens blaten... probeer een vaste tijd te nemen voor bijbellezen en gebed (hmz dan zeg ik dat meteen tegen mezelf) bijvoorbeeld tijdens je ontbijt of na de koffie of na het eten of voor je gaat slapen, wat jij wil. Je mag ook bidden om geloof, wat je hierboven gezegd hebt, vertel dat ook aan Jezus. Vertel Hem dat je ernaar verlangt dat Hij door jou heen zal werken.

Ik blijf dit topic volgen...

[Aragorn]

Hm, toen ik me begon af te vragen waarom ik nu eigenlijk geloofde kon ik daar niet echt een antwoord op vinden en het resultaat is dat ik nu niet echt meer geloof dat ik geloof.
Nouja, ik vraag me vooral af waarom en op basis waarvan ik zou moeten geloven, en daar ben ik nog niet helemaal achter. Maar wie weet, m´n zoektocht is nog niet voleind, dus stay tuned..

Ehm, wat wilde ik nu zeggen? Oja, dat je je misschien beter niet af kunt gaan vragen waarom je gelooft als je wilt blijven geloven.

[Johanne]

Mensen heel erg bedankt voor jullie reacties tot nu toe!
Ik ga nog wel antwoord geven enzo, maar is nu een beetje laat voor uitgebreide reactie, komt dus nog..

[Mariamagdalena]

Hoi, Johanne, bij mij is het heel verschillend. Ik heb periodes dat ik echt fanatiek ben, en ook heel duidelijk God's aanwezigheid merk. Maar er zijn ook tijden , met name wanneer ik erg druk ben, dat ik denk dat God weg is, of dat ik ga twijfelen. Ik ben ook altijd blij om met mede Christenen om te gaan. Die bemoedigen mij vaak. Door het werk moet ik ook veel met nietgelovige omgaan, en ik denk dat die mij aan het twijfelen maken. Meestal ga ik heel subtiel dingen doen, en ervaar God's dingen heel duidelijk, maar het lijkt soms wel of je meegetrokken wordt door de maatschappij, die niet gelovig is, in mijn ogen. Ook al die Islam om me heen, das ook geloof, en ik denk ook best wel dat er veel Islamieten het goed bedoelen, maar ik heb in een Islamitisch land gewoond, en de keerzijde van de medaille gezien. Daarom snap ik niet dat men de Islam wil laten integreren in de Nederlandse samenleving. Men weet niet wat voor beperkingen dat voor vrouwen zal gaan opleggen.
Gisteren zag ik op tv nog een programma over het land waar in gewoond heb, en eerwraak. Op moord staat daar 12 jaar, maar op eerwraak (dat geldt dus allees voor als de vrouw vermoord wordt, niet de man) 6 maanden. Ik heb vroeger die dingen ook gezien, en daar moest over gezwegen worden, en als er al over gepraat werd, dan was het altijd terecht en heel goed van de man dat hij de familie verlost had van deze echtgenote die schande bracht, of ze nou wat gedaan had of niet, doet niet ter zake, vrouw altijd schuldig.
Nu zal het hier wel niet direct zo worden, maar er zullen toch dingen doorgezet worden, te nadele van de vrouw, en niet van God naar mijn idee.
Ik denk dat echte Christenen zich ook echt moeten verenigen en meer kinderen moeten krijgen, anders is de maatschappij straks voor de helft Moslim, en dat is echt niet in het voordeel van de vrouwen.
Dus soms denk ik: God, waar bent U?
En ik weet dat ik dat ook moet bidden, en dat duidelijk moet vragen, en dan krijg ik ook weer antwoord.
Dus:
Ik denk dat je bedoelt, of je met je verstand gelooft of met je gevoel, nou, bij mij beide. Maar ik prefereer het geloof met mijn gevoel.

[Marnix]

Hm, toen ik me begon af te vragen waarom ik nu eigenlijk geloofde kon ik daar niet echt een antwoord op vinden en het resultaat is dat ik nu niet echt meer geloof dat ik geloof.
Nouja, ik vraag me vooral af waarom en op basis waarvan ik zou moeten geloven, en daar ben ik nog niet helemaal achter. Maar wie weet, m´n zoektocht is nog niet voleind, dus stay tuned..

Tja... ik vergelijk het geloof wel eens met dat je in zee ligt te verzuipen, er een reddingshelicopter aankomt die een touw laat zakken en jij mag dan kijken of je dat touw zou moeten aanpakken

Maar ja, voordat je daar achter kan komen moet je wel eerst beseffen dat je inderdaad ligt te verzuipen, als je je daar niet van bewust bent kan het idd goed zien dat je niet snapt waarom de helicopter boven je hangt

Dus ik zou zeggen: Ga kijken of je God nodig hebt en zo ja, waarvoor... en kijk dan niet alleen naar vandaag... maar ook wat verder vooruit

Ehm, wat wilde ik nu zeggen? Oja, dat je je misschien beter niet af kunt gaan vragen waarom je gelooft als je wilt blijven geloven.

Hm als je gelooft maar je weet niet waarom... is je geloof dan wel echt?

[Lalage]

Er zijn nog genoeg mensen die roepen: Je moet gewoon geloven...

Misschien kan je eens het boek van C.S. Lewis lezen: Surprised by joy oftewel Verrast door vreugde (volgens mij). Dat gaat over hoe Lewis het christendom onderuit wilde halen door verstandelijke argumenten, maar hij is toen christen geworden. Om eerlijk te zijn heb ik zelf alleen het begin ervan gelezen, omdat ik alleen de Engelse versie heb en mijn Engels is niet zo goed. Anyway, je kunt het altijd proberen. Het helpt ook om getuigenissen te lezen van anderen. Op www.gkv.nl/forum kan je er wel een paar bijzondere vinden. http://forum.gkv.nl/forum/list_messages/1051

[meschianza]

Ik vind dat wel herkenbaar, meschianza. Bij mij gaat het ook met pieken en dalen. Bijbelstudie bij Ichthus helpt me wel heel erg om telkens weer te zien wat voor gave dingen er in de bijbel staan en samen bidden helpt me om telkens weer te zien hoe goed gebed kan zijn. Medechristenen zijn heel belangrijk!

Ja, een bijbelstudiegroep is zeker een aanrader.., ik ben naar een fijne groep opzoek.
Zo kan je elkaar bemoedigen als de ene een dip heeft....je kan elkaar op dingen wijzen, herkenning zien in elkaar, en het laat je soms veel meer nadenken dan in de kerk, waar je meer passief aan het consumeren bent.