Hoe zou ik de zondag moeten zien?

[Maja de Bij]

Haha, de voorbeelden worden steeds mooier. Dan is het verschil dus: als je buiten loopt wordt je automatisch nat, als je in de kerk zit moet je eerst nog je paraplu (die iedereen van nature opheeft) afzetten anders heeft het geen zin. Right?

Een aantal weken geleden ging het over hagepreken : daar zijn plu's geen luxe.
Verder, je zoekt tegenstellingen die er niet zijn. Wie in de kerk kan komen, kan ook z'n plu afzetten. Dat geldt zowel letterlijk als geestelijk.
Dat mensen hun hele leven in de kerk hebben gezeten, maar zichzelf nog steeds buitenstaander (niet bekeerd) weten, is niet alleen te verdrietig voor woorden, maar eigenlijk ook niet te accepteren.

[Phranz]

Ehm... sparow. is het soms ingewikkeld geworden? met al die plu's en regenschermen en capouchonnen enzo?

Voor de rest... Ik hou niet zo van honing, veel te zoet. Maar ik ben het met jou hartelijk eens maja.

Dat is niet te accepteren nee.

"niet willende dat er enigen verloren gaan"

[sparow]

Verder, je zoekt tegenstellingen die er niet zijn. Wie in de kerk kan komen, kan ook z'n plu afzetten. Dat geldt zowel letterlijk als geestelijk. Dat mensen hun hele leven in de kerk hebben gezeten, maar zichzelf nog steeds buitenstaander (niet bekeerd) weten, is niet alleen te verdrietig voor woorden, maar eigenlijk ook niet te accepteren.

Klopt. Ik vraag me af hoe dit komt, waar komt geesteloosheid vandaan?

Ehm... sparow. is het soms ingewikkeld geworden? met al die plu's en regenschermen en capouchonnen enzo?

Ik ken een goed boekje met die titel.
Maar wat bedoel je precies Phranz? Er is niets ingewikkeld, het probleem is dat we het ingewikkeld maken.

[Phranz]

Welnee. Ik doelde slechts op: "dat boekje"

[caprice]

Dat mensen hun hele leven in de kerk hebben gezeten, maar zichzelf nog steeds buitenstaander (niet bekeerd) weten, is niet alleen te verdrietig voor woorden, maar eigenlijk ook niet te accepteren.

Ik denk dat het hier verkeerd opgevat wordt.

Buitenstaander worden wil niet zeggen dat die mensen daadwerkelijk buitenstaander (letterlijk) zijn, maar zich als een buitenstaander zien door eigen ogen (geestelijk).

Er wordt wel eens gevraagd door de prediker: 'Ben je er al wel eens door God buiten gezet?'.
Daarmee wordt bedoeld dat je in eigen beleving misschien dacht bij Gods volk te horen, maar dat je jezelf bedroog, en dat God je er nu buiten plaatst. Vaak denkt dat volk erbuiten te staan, maar zij zullen eenmaal door God bij dat volk gevoegd worden.

Misschien wat moeilijk/krom omschreven, maar ik hoop wel dat je begrijpt wat ik bedoel.

[jacobH]

Dat mensen hun hele leven in de kerk hebben gezeten, maar zichzelf nog steeds buitenstaander (niet bekeerd) weten, is niet alleen te verdrietig voor woorden, maar eigenlijk ook niet te accepteren.

Ik denk dat het hier verkeerd opgevat wordt.

Buitenstaander worden wil niet zeggen dat die mensen daadwerkelijk buitenstaander (letterlijk) zijn, maar zich als een buitenstaander zien door eigen ogen (geestelijk).

Er wordt wel eens gevraagd door de prediker: 'Ben je er al wel eens door God buiten gezet?'.
Daarmee wordt bedoeld dat je in eigen beleving misschien dacht bij Gods volk te horen, maar dat je jezelf bedroog, en dat God je er nu buiten plaatst. Vaak denkt dat volk erbuiten te staan, maar zij zullen eenmaal door God bij dat volk gevoegd worden.

Misschien wat moeilijk/krom omschreven, maar ik hoop wel dat je begrijpt wat ik bedoel.

ik denk dat het anders is. Eenmaal vrij gesproken blijft vrij gesproken. Er is altijd een bepaalde zekerheid in het geloof.

wat er we mee wordt bedoeld is het volgende. Als de Heere in het leven van een mens komt laat Hij zien wie die mens is. Zo'n mens ervaart dan dat die eigenlijk geen recht heeft op God en Zijn beloften. Hij voelt zich daardoor er buiten gesloten.

We moeten oppassen dat we geloofsonzekerheid gaan zien als een kenmerk. Het blijft zonde. Noem het dan een aangevochten geloof.

[Phranz]

Weet je waardoor veel mensen zich "buitenstaander" voelen????

Ze doen aan de "buitenkant" keurig mee. Ze praten mee en ze buigen zich in allerlei krommingen om Christen te zijn volgens een bepaald model. Als God door Zijn geest laat zien dat je niet op zo'n manier de hemel aan kunt doen, maar slechts door vertrouwen op Hem. Dan val je erbuiten, net zoals IEDERE zondaar. Omdat je niet verdient hebt dat God naar je omkijkt.

Toch doet hij dat laatste. Gods doel is volgens mij niet buitenstaanders te kweken in de kerk. Maar mensen die zich geborgen weten in het bloed van het eeuwige Lam.

Mijn advies aan "buitenstaanders" Ga nou eens de bijbel lezen. Vraag en vertrouw dat God je ogen en je hart opent. Dan zul je eens zien en ervaren dat God maar EEN DOEL heeft en dat is: JOU ZALIGHEID! Als je nu de bijbel niet leest, niet in de binnenkamer komt (consequent) dan kun je je nog ophouden met allerlei theologische praatjes over buiten en binnen. God heeft geen buitenstaanders die toch nog in de hemel komen.

Of je bent een gelovige (en dat kun je weten als je eerlijk bent, of je bent een ongelovige of buitenstaander.

Of God heeft je gekend: dat is, je stem gehoord (als je nooit bidt dat hoort hij je niet), je op Hem verlaten, en niets van jezelf verwacht.

Of God heeft je niet gekend: je bent nooit of zelden bij Hem geweest. Je hebt God aan Zijn plaats gelaten.

In het laatste geval ben je een buitenstaander:

1. Ik zal tot hen zeggen: ik heb u nooit gekend: En zij zullen buitengeworpen worden.

[caprice]

Heeft God je er wel eens buiten gezet?

Dat blijft de belangrijkste vraag.

JacobH, het kan zijn dat mensen zich (soms wel voor jaren) bedriegen en denken dat ze een kind van God zijn terwijl dat niet zo is. Als de Heere hen dan aan zichzelf ontdekt komen ze erbuiten te staan, maar daar stopt het genadewerk van God niet mee. Hij leert hen ook Christus kennen, hoewel daar bij veel mensen toch twijfels zijn of ze er wel echt bij mogen horen. De zekerheid van het geloof kan vaak ontbreken, maar het geloof nochtans aanwezig zijn.

Velen van Gods volk staan er in hun eigen beleving vaak buiten hoor.

[Yael]

Wat maakt het nu uit hoe Gods volk het beleeft het gaat erom dat je het zelf beleeft dat je Jezus leert kennen als je Zaligmaker dat is het belangrijkste. Met gepraat over God en het weten van de Weg zonder dat je tot Jezus bent gevlucht, ben je nog steeds een ongelovige buitenstaander iig.

*Is het helemaal met Phranz eens*

[Phranz]

Wie zegt dat velen van Gods volk er vaak buiten staan?

Wie zegt dat dat Gods volk is? God zelf of hun eigen hart. Dat maakt namelijk nogal wat uit!

Als je het hebt over de wetenschap een kind van God te zijn heb je het inderdaar mis als je dat ziet als een: "denken" Gods geest geeft getuigenis in het hart dat je een kind van God bent. Dat geeft Hij aan alle gelovigen die in geloof leven.

Caprice. Wees eens eerlijk. Het licht toch aan dat laatste of niet. Dat probeer ik de hele tijd duidelijk te maken. God bedriegt geen mens. Als je bidt of Hij komt met Zijn geest dan komt Hij. Dan zet Hij je erbuiten. Klaar. En.... dat blijft Hij doen. Het is een troost voor de schrijver van de Hebreen brief dat het woord van God een zwaard is. Zodoende zal de Heilige geest elke keer weer opnieuw als we het "zelf weer kunnen" erbuiten zetten. Maar... Hij laat je ook zien op God in Jezus Christus. Die zegt. en... laat dat staan:


Die tot mij komt. Zal ik geenszins uitwerpen.

[caprice]

Alle onbekeerden zijn buitenstaander van genade (wat je dus zegt).

Als God een mens bekeert plaatst Hij hem in zijn beleving erbuiten. Dat wil nog niet zeggen dat hij er nog steeds buitenstaat.


Ik denk dat je gewoon gelijk heb.

[jacobH]

Heeft God je er wel eens buiten gezet?

Dat blijft de belangrijkste vraag.

JacobH, het kan zijn dat mensen zich (soms wel voor jaren) bedriegen en denken dat ze een kind van God zijn terwijl dat niet zo is. Als de Heere hen dan aan zichzelf ontdekt komen ze erbuiten te staan, maar daar stopt het genadewerk van God niet mee. Hij leert hen ook Christus kennen, hoewel daar bij veel mensen toch twijfels zijn of ze er wel echt bij mogen horen. De zekerheid van het geloof kan vaak ontbreken, maar het geloof nochtans aanwezig zijn.

Velen van Gods volk staan er in hun eigen beleving vaak buiten hoor.

oh nee Caprice, denk dat toch niet.

Dat is helemaal niet de belangrijkste vraag. Je kan toch nooit zeggen ik sta er buiten dus dan komt het goed. Nee alleen het geloof in de Heere Jezus Christus maakt mensen vrij. Het geloof behoudt. Geen mogelijk emotionele toestand!!

gelukkig nuanceer je het in het vervolg. Maar het is absoluut niet het belangrijkste. Orpa kwam ook bij de grens van Israel. En ze ging toch terug.

[caprice]

Inderdaad. Dat geloof blijft toch het belangrijkste. Misschien dat ik het even uit het oog verloor, omdat ik het had over de zekerheid ervan.

[Maja de Bij]

Dat mensen hun hele leven in de kerk hebben gezeten, maar zichzelf nog steeds buitenstaander (niet bekeerd) weten, is niet alleen te verdrietig voor woorden, maar eigenlijk ook niet te accepteren.

Ik denk dat het hier verkeerd opgevat wordt.

Wat ik bedoelde is dat de kerk van de reformatie (m.n. Luther en Calvijn) tegen Rome de absolute geloofszekerheid hebben gepredikt, als de gewone staat van het geloofsleven.
Daarmee hebben ze kolossaal hoog ingezet. Deze zekerheid is niet gefundeerd op je gevoel of wat de Heilige Geest je leert, maar op de Opstanding van Christus. Wie die historische gebeurtenis gelooft, mag en hoeft niet te twijfelen aan zijn eigen geloof of zaligheid en hoeft ook niet in zijn ziel te knijpen.
Dat element is mijns insziens vrijwel verdwenen uit de reformatorische prediking en dat vind ik een ontstellende verarming.

[André]

Dat element is mijns insziens vrijwel verdwenen uit de reformatorische prediking en dat vind ik een ontstellende verarming.

Dat idee krijg ik soms ook een beetje na een jaar Refo-forum, en idd ik ben geneigd te zeggen, geniet er zoveel je kunt van dat je een Vader hebt die er altijd voor je is.

Maar het is zeer wsl dat ik een te gemakkelijk christen ben in refo termen