Ik heb alleen de laatste 2 wedstijden van Nederland gezien. Tegen Zweden was ik in het gezelschap van een jongen van tegen de 30 jaar. tWas in een café.
Hij kon, vooral de laatste helft en verlengingen, met zijn nagels in de mond doodstil blijven staan kijken. Voor zich uit starend. Midden in het gangpad.
Met je handen zwaaien vlak voor zijn ogen had geen zin, was hij uitgetreden? Fascinerend.
De enige emotie die ik zag was een steeds bleker worden huidje. En schudden met zn hoofd natuurlijk, maar zn ogen altijd op de TV gefocust.
Hij schuifelde langzaam steeds verder naar achteren, achter tegen de muur, in een hoekje. Het zat Nederland niet mee.
kWas blij dat Nederland won. kHad hem niet graag op een brancard naar buiten gedragen.
..
