johannes1 schreef:weet je wat jammer is. deze discussie. we zitten hier allemaal maar af te vallen aan andere vertalingen. maar het gaat hier over het groot maken van God in ons gezang. overigens is de 1773 wel te zingen, te begrijpen en te overdenken.
Nou het gaat niet zozeer over afvallen, maar er zit een vervelende bijwerking in de berijming. Het stelt de deugd als een groot goed, terwijl we daar vanuit onze opvatting dit toch moeten afwijzen. Alleen Christus redt. Onze dominee probeert meestal deze verzen te vermijden.
johannes1 schreef:SDG, als mensen de kerk verlaten omdat zoals jij het zegt er te langzaam wordt gezongen en dergelijke. dan moet je eens naar de echte reden gaan kijken. een kerk verlaat je omdat je het niet meer gelooft wat er verkondigd wordt en niet om hoe ze zingen of welke kleren ze dragen. ze geloven niet meer in God. en dat ze dan het feit aangrijpen dat er te langzaam wordt gezongen is gewoon een noodgreep om hun eigen ik te redden.
We moeten denk ik wel wat nuanceren. Voor mensen die afhaken is het beeld van de kerk het gezicht van God. Zo denken velen dat God alleen maar mensen met zwarte kousen als volgers heeft.
God komt ook tot ons in de liturgie in de eredienst. Als mensen zich daar niet meer mee kunnen identificeren is er toch een probleem. Misschien gaat het niet om het niet meer geloven, maar meer om het niet meer verstaan.
Wat is er verkeerd aan om met de tijd mee te gaan? Er vervreemden velen van hun kerk in Woord en Zang. Misschien wordt het eens tijd om de tijd in te halen. De berijming van 1967 is in het hedendaags Nederlands en schriftuurlijk misschien zelfs het beste [het houdt de tekst van de bijbel het dichtst bij zich. Zijn we misschien niet verplicht om deze te gaan gebruiken om zo vervreemding te voorkomen?
Laten we wel wezen, wat is belangrijker: Nostalgie of mensen die Gods Woord horen?
Te audire no possum. Musa sapientum fixa est in aure.