Er buiten geplaatst
Beste forummers en meelezers,
Er zijn predikanten die klagen dat ze steeds minder waar geestelijk leven tegenkomen, maar er zijn aan de andere kant ook steeds meer mensen die zo gemakkelijk tot het geloof gekomen zijn, en binnen de kortste keren mogen weten een kind van God te zijn, en zich continu kunnen verblijden in Jezus. Hoe kan dat?
In bevindelijke kringen werd dan weleens de ontdekkende vraag gesteld: Ben je er al eens buiten gezet? Een buitenstaander geworden?
Een 'buitenstaander' zijn betekent: beseffen dat je niet bij Gods volk behoort, maar er wel zielsgraag bij willen horen - jaloers zijn op diegenen die er wel bijhoren.
De Heere Jezus handelt wel zo, in de Bijbel. De Kananese vrouw wordt er buiten gezet. (Het brood is niet voor de hondekens)
Maar er zijn nog veel meer bijbelplaatsen aan te wijzen. Mensen die eerst in eigen beleving een buitenstaander zijn geworden. Denk aan de hoofdman over honderd "Ik ben niet waard dat U onder Mijn dak inkomt", denk aan de tollenaar in de tempel, denk aan de moordenaar aan het kruis (wij dan zijn waardig straf te ontvangen...).
Of wat denken jullie van de geschiedenis van de Samaritaanse vrouw in Joh. 4?
Jezus zegt daar tot haar:
"U aanbidt wat u niet weet; wij aanbidden wat wij weten; want de zaligheid is uit de Joden". (Joh. 4: 22, Herz. Statenvertaling)
Ze wordt er eerst buiten gezet!
Zijn wij er zo al eens buiten gezet?
Missend geworden?
Ik heb het ds. Pieters wel eens zo horen zeggen: God werkt in een weg van missen, zoeken en vinden.
Mijn stelling is dat een ziel, voordat hij tot Christus getrokken wordt,
1) iets gaat zien van zijn eigen onreinheid, ellende en walgelijkheid [oftewijl dat hij voor God niet kan bestaan] en 2) toch ook het verlangen krijgt om tot Christus te gaan, om verzoend met God te zijn, en dus "bij God te horen".
Als je het hiermee eens bent, dan ben je het met me eens dat iemand er buiten gezet wordt (ofwel zichzelf als buitenstaander ziet of voelt), in de beleving (want bovenstaande gebeurt niet onbewust, het gaat niet buiten je om), voordat hij tot Christus komt. Want die twee punten houden niets meer en niets minder in dan "er buiten gezet zijn". (ik ben weleens bang, dat velen de tale Kanaäns niet begrijpen, wel de klanken kennen, maar niet de betekenis).
Dus onderschrijf je het bovenstaande, dan onderschrijf je dat iemand er buiten gezet wordt (in zijn beleving!), alvorens tot Christus te komen.
Onderschrijf je het niet dan ben je in regelrecht conflict met de Reformatorische, Nader-Reformatorische en Puriteinse traditie.
) eens horen zeggen toen die vraag werd gesteld dat van de discipelen ook niet bekend is dat ze door het stof kropen van ellende. Jezus zei tot hen 'volg Mij' en ze volgen Hem. En het heeft ook bij de (meeste) discipelen een tijd geduurd voor ze echt een vast vertrouwen en een sterk geloof hadden.
