Calvin schreef:Spurgeon heeft dat soort dingen nooit gezegd! En ik heb van hem al tich preken en boeken gelezen dus ik weet echt wel zo'n beetje wat hij voorstaat. Anders zie ik graag citaten........
Ik zeg dus niet dat Spurgeon deze bewoordingen heeft gebruikt, wat ik wel bedoel is dat de achterliggende zaken bij de citaten die je geeft ook door Spurgeon weleens toegelicht worden. Alleen gebruikt hij heeeel andere bewoordingen en komt hij altijd vanuit een ander perspectief!
Een citaat heb ik niet zo snel bij de hand, maar ik kan me een voorbeeld van Spurgeon herinneren. Een man zit te staren naar een tekening van een huis wat hij graag bouwen zou. Zien is nog geen hebben? De benadering van Spurgeon is dus anders: zie erop toe dat je bouwen zal, pas dan bezit je het huis! Ik zeg dit alles uit het hoofd, maar volgens mij lag het zo.
Verder...wordt Spurgeon ook nog weleens gelezen in enkele reformatorische kerken. Zouden ze hem lezen als hij totaal het tegenovergestelde zou beweren als men doorgaans leert (volgens jou dus de voorgaande stellingen?)
Nou zal ik je gelijk even uit een droom helpen: een aantal van die termen die ik aangehaald heb herken ik uit eigen ondervinding! Maar als dat als een eis gelegd wordt op de gemeente omdat ze het persé zo moeten beleven vind ik dat níet goed! Hier heeft ds. G.H. Kersten ook voortdurend tegen gewaarschuwd; dat de gezelschapstheorie niet zou gaan overheersen in de prediking.
Ik ken de termen wel, al worden ze niet gebezigd in mijn gemeente. (en bijbehorende gemeenten). Vind je nu dat de termen verkeerd zijn en onwaarheden bevatten, of staat het je alleen tegen dat men vereist dat alle bekeringen volgens dat patroon moeten gaan. Het is me nog niet duidelijk.
Wat me wel duidelijk is: de manier waarop men het zelf beleeft, volgens die manier wil men dat anderen het ook beleven. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een ieder daar snel in valt...onbewust wil men vaak dat eigen weg standaard is.....of men spiegelt minstens anderen eraan.
Zij gaan uit van hun eigen bevinding en stellen dat als norm...maar wat is Spurgeon voor jou?
Verder...als het nou zo is dat de termen onwaarheid bevatten volgens jou, dan gaan er veel oudvaders de prullenbak in volgens jou...dat realiseer je je toch wel? Ook veel Engelse schrijvers.
En de catechismus misschien?
Ds. Kersten jr. zegt in één van z'n preken: "zeg niet 'is het voor mij?'. Voor wie is het niet? Maak van deze zaligheid toch een hartelijk en een vrijmoedig gebruik." Dat klinkt op veel plaatsen niet. Je moet maar wachten tot je grote overtuigingen van zonden krijgt en dat Christus je dan (hopelijk) geopenbaard wordt. Het welmenend aanbod van genade zoals ds. Kersten dat hierboven zegt ontbreekt volledig. Dat maakt ontzettend lijdelijk! En nogmaals: ik spreek uit eigen ondervinding en door om me heen te kijken. Ik roep echt niet zomaar wat. Ik roep ook niet wat uit een soort schopperigheid maar uit bezorgdheid.
En de mannen die deze termen gebruiken staan met even grote bezorgdheid en gedrevenheid klaar voor jou...wat nu?
En of het bij de oudvaders voorkomt? Nee! niet zoals je het vandaag de dag hoort. Men haalt bij die dat weg en bij die dit en dat voegt men bij elkaar en roept men dat het gebasseerd is op de oudvaders. Maar door op die manier te citeren kun je ook een Remonstrantse preek in elkaar draaien die gebasseerd is op de oudvaders.
Ik kan ook een zeer Remonstrants gedeelte citeren van Spurgeon...das altijd mogelijk met citeren / uit zn verband rukken.
Ik snap natuurlijk best wat je bedoelt. Waar het mij niet om gaat is het gelijk bewijzen van de andere kant. Maar...het is altijd zo dat een ieder vanuit eigen visie praat en doet. En mijn ervaring is dat met elkaar praten vaker laat zien dat je toch wat dichter bij elkaar zit dan je denkt, in ieder geval levert het praten vaak meer op dan elkaars standpunten klakkeloos verwerpen.
Ik ben jaren en jarenlang eerlijk onbekeerd geweest en niemand die zich daar zorgen over maakte want het zal er maar één zijn uit een geslacht en één uit een stad zijn. Toen ik na een weg van strijd en worsteling de Christus moch vinden kreeg ik opeens te horen dat ik mezelf bedroog (daarvoor niet dan?) want zien is geen hebben, bedekte schuld is nog geen vergeven schuld, een bekering moet jaren duren etc. etc. 
Allemaal termen kreeg ik over me heen die ik niet eens begreep..... Maar het bracht het níet aan het wankelen. Want ik had ondervonden wat ik later bij een GerGem predikant las:
