vergeving van zonde

[columbus]

Stel, je bent niet ‘wedergeboren/ bekeerd’ hoe je het ook noemen wilt. Iedere dag vraag je God om vergeving van de zonde die je gedaan heb die dag. Dat doe je al vanaf je jeugd, misschien wel uit gewoonte.
Worden die zonden vergeven?
Of worden die zonden pas vergeven als je bekeerd bent?

[columbus]

voor de duidelijkheid, ik las bij vragen@refoweb diverse malen antwoorden van dominees waarbij zij zeiden nadat iemand een zonde had 'opgebiecht' dat ze vergeving moeten vragen voor datgene wat ze gedaan hebben. nu weet ik niet of die vragenstellers 'bekeerde mensen' zijn maar het lijkt me dat het toch dat als je niet bekeerd bent dat vragen om vergeving niet zinloos is maar dat het niet automatisch gebeurt, ook al heb je spijt.

[joepie]

Volgens mij vraag je geen vergeving over je zonde als je niet bekeerd bent. Want hoe kom je anders aan zonde besef?
Het lijkt nu of je eerst ook nog zelf iets moet doen voor je zonden vergeven kunnen worden. Maar wij kunnen helemaal niets doen.
Ze worden vergeven om Christus wil.
Niet omdat wij zo goed zijn om ons eerst maar eens te bekeren.

[columbus]

er word al van jongsaf geleerd dat je moet vragen of God je zonden wilt vergeven. en ik weet dat het uit gewoonte ook zo gebeurt.
maar het is toch zo dat je zonden pas vergeven worden als je bent bekeerd?

[caesar]

Als je je zonden belijdt, spijt hebt en in gebed oprecht om vergeving vraagt, wil Jezus al je zonden vergeven. Om te kunnen bidden moet je op God vertrouwen. Op God vertrouwen is hetzelfde als in God geloven (in Griekse grondtekst hetzelfde woord). Dat principe is voor een kind te begrijpen en geldt ook gewoon voor volwassenen.

Over dat 'bekeerd zijn'. IN DE BIJBEL LEES IK NERGENS OVER 'BEKEERD' TE MOETEN ZIJN OM TE KUNNEN BIDDEN, OM IN DE HEMEL TE KOMEN OF OM VERGEVING TE KUNNEN ONTVANGEN. Het zit anders, er is in het Grieks een verschil tussen 'bekeren tot' en 'bekeren van':

* Bekeren tot: Het ene woord (gr.: epistrefo) wat gebruikt wordt voor zich tot God bekeren, betekent simpelweg dat je je op God richt. Bidden is je op God richten. Dus als je bidt tot God, ben je bekeerd! (in de Griekse zin des woords)

* Bekeren van: Het andere woord (gr. metanoeo) betekent tot andere gedachten komen of berouw hebben. Bijv. zich bekeren van de zonde.

In het Nederlands hebben we die twee Griekse woorden als één woord vertaald. Daardoor heeft het woord 'bekeerd zijn' eigenlijk twee betekenissen, die wel dicht bij elkaar liggen, maar die niet hetzelfde zijn. We moeten dus oppassen dat we die twee betekenissen niet combineren en door elkaar gaan halen. Dan wordt 'bekeerd zijn' iets wat je gegeven moet zijn en wat een soort toestand is die niet voor iedereen weggelegd is... (als we naar het Grieks kijken is dat echter ONJUIST!)

'Bekeerd zijn' is geen 'toestand'; het is een levenswijze: telkens weer je zonden belijden en je iedere dag weer op God richten! En dan heeft God ook beloofd dat Hij je zal vergeven.

[Aragorn]

Als er staat dat je zonden vergeven worden als je ze beleidt kun je denk ik wel aannemen dat dat zo is toch? Moet je dat zelf natuurlijk ook nog wel geloven, anders schijnt het ook niet te werken..

[Maarten]

wat opmerkingen ter bespreking...

Er staat dat iedereen die zijn zonde belijdt, ze zullen vergeven worden. Toch zijn er mensen die eerst hun zonden beleden hebben, maar later van het christendom afgevallen zijn. Hoe zit het met die mensen?

Onze belijdenis van zonden is niet de reden dat de zonden ons vergeven worden. David bidt in psalm 19 voor de verborgen zonden, de zonden die hem niet bekend zijn.

In psalm 51 belijdt hij dat niet alleen zijnz onden vergeven moeten worden, maar dat hij ook als zondaar gerechtvaardigd moet worden. D.w.z. niet allen vergeving van zonden, maar ook rechtvaardiging van de zondaar.

[Aragorn]

Wat is het verschil tussen vergeving van zonden en rechtvaardiging van de zondaar?

[Maarten]

Wat is het verschil tussen vergeving van zonden en rechtvaardiging van de zondaar?

daarmee wordt aangeduid dat we niet alleen verkeerd doen, maar dat we verkeerd zijn.

dit laat de ernst zien van wie wij zijn voor God die ons goed heeft geschapen.

[Aragorn]

Ah oke, dus dat niet alleen je daden vergeven worden maar ook dat je zo bent? Lijkt me opzich geen principieel verschil, maar is wel net iets anders ja.

[Marnix]

Als je om vergeving bidt en je gelooft dat Jezus voor je zonden gestorven is worden je zonden vergeven. En als je dat niet gelooft, waarom zou je dan bidden om vergeving?

Kortom, waar hebben we het over?

Ik denk trouwens dat de wedergeboorte van gelovigen een proces is... niet een moment.

[kootje]

Er staat dat iedereen die zijn zonde belijdt, ze zullen vergeven worden. Toch zijn er mensen die eerst hun zonden beleden hebben, maar later van het christendom afgevallen zijn. Hoe zit het met die mensen?

1 Joh. 1:9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Hebr. 10:26 Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden;

Voor vergeving is toch een zekere voorwaarde, niet in de zin van verdienste nodig, nl. dat wij onze zonden op het Lam leggen.

Onze belijdenis van zonden is niet de reden dat de zonden ons vergeven worden. David bidt in psalm 19 voor de verborgen zonden, de zonden die hem niet bekend zijn.

Zoals ik al zei, geen belijdenis in de zin van verdienste, maar als middel. Zoals geloof nodig is, niet als verdienste, maar als middel. Zo ook maakt belijdenis ons één met Christus en dus rechtvaardig voor God.

Ervaring van vergeving is een voorrecht, maar het wil niet zeggen dat zonden niet vergeven zijn als we niks ervaren hebben.
Psalm 19 duidt op een begeerte van David om oprecht voor God te zijn.

In psalm 51 belijdt hij dat niet alleen zijnz onden vergeven moeten worden, maar dat hij ook als zondaar gerechtvaardigd moet worden. D.w.z. niet allen vergeving van zonden, maar ook rechtvaardiging van de zondaar.

Het gaat er om dat het hart recht is voor God, denk ik. Daarbij gaat het er niet persé om dat elke zonde beleden moet zijn, maar dat we ons, met onze zonden én onze zondige aard, tot God moeten wenden en we ons mogen verschuilen achter het bloed van Jezus Christus.

[Maarten]

Er staat dat iedereen die zijn zonde belijdt, ze zullen vergeven worden. Toch zijn er mensen die eerst hun zonden beleden hebben, maar later van het christendom afgevallen zijn. Hoe zit het met die mensen?

1 Joh. 1:9 Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve, en ons reinige van alle ongerechtigheid.

Hebr. 10:26 Want zo wij willens zondigen, nadat wij de kennis der waarheid ontvangen hebben, zo blijft er geen slachtoffer meer over voor de zonden;

Voor vergeving is toch een zekere voorwaarde, niet in de zin van verdienste nodig, nl. dat wij onze zonden op het Lam leggen.

dat is niet echt een antwoord op mijn vraag kootje.

[kootje]

Nou beste Maarten, dan poog ik om het nóg helderder voor uw ogen te verklaren. Ik bedoel dus dit dat die zonden die ze beleden hebben dus wel vergeven zijn, maar de zonden daarna niet meer.

Of doel je meer op de mogelijkheid tot afval van het geloof?

[heiden]

Volgens mij vraag je geen vergeving over je zonde als je niet bekeerd bent. Want hoe kom je anders aan zonde besef?

Ik snap niet zo goed wat je met dat laatste bedoeld. Omdat ik niet gelovig ben weet ik niet wanneer ik iets verkeerd doe ofzo? Daar heb je echt geen bijbel voor nodig hoor!
heiden