En wat als je twijfelt?

[Fries]

Ik heb het wel vaker, lang niet altijd, 't werkt gewoon in periodes. Ik maak me er ook geen zorgen over, maar lastig blijft het natuurlijk wel. Zou graag weten waar het vandaan komt, en wat ik er aan zou kunnen doen.

[Aragorn]

Ja, het is zeker vervelend. Helpt het niet als je je op zo'n moment probeert te herinneren hoe goed je het tot nu toe met elkaar gehad hebt en hoe je jezelf na zo'n twijfelperiode voor gek verklaarde dat je ooit getwijfeld hebt? (om maar wat te noemen )

[Fries]

Dat helpt zeker!

[bloempie]

Ik denk dat twijfel iets is wat in iedere relatie voorkomt. En gelukkig maar dat dat voorkomt. Door de twijfel ga je weer nadenken waarom je nu eigenlijk een relatie hebt met je vriend(in).
Ook ik heb wel eens m'n twijfels. Door er met m'n vriend over te praten, groeien we steeds dichter naar elkaar toe. We kijken samen waar de twijfel vandaan komt en wat we er aan kunnen doen. Dat werkt echt ontzettend goed.
Het is natuurlijk wel vervelend als je twijfels hebt. Maar ik zou er in ieder geval met iemand over praten. Een ander kan jou dan weer vanuit een ander oogpunt naar de situatie laten kijken, waardoor je alles opeens in een ander licht ziet.
Maar Fries, als ik zo jou postings lees, dan denk ik dat het wel een gezonde vorm van twijfel is. Niets om je zorgen over te maken!

[DeeKaa]

Soms twijfel ik, waar komt het vandaan, hoe ga ik er mee om? Waarom twijfel ik, op andere momenten ben ik zo zeker.
De vraag hoe ik er mee om moet gaan is voor mij de belangrijkste, maar dat zal voor zich spreken.


Alvast dank voor reacties

Bij de geringste twijfel zou ik er niet aan beginnen. Dan is het blijkbaar niet de juiste.
Mijn dochter heeft een jaar verkering gehad met een twijfelaar, die ook telkens weer weg liep. Is vreselijk! Als je twijfelt, ga erbij weg en wacht tot je degene tegen komt waar je geen twijfels bij hebt.

Dit vind ik echt grote onzin... Ik twijfel toch ook vaak zat of ik mezelf wel oke vind, of ik wel van mn ouders hou, overal aan. Moet ik dan ook maar stoppen met mezelf etc? Twijfel komt in de beste relaties voor... maar om dan te zeggen: Begin er niet aan , dan is het niet de juiste.. onzin.. Als je erna maar enorm goed beseft dat de andere persoon helemaal toppie is en je enorm blij bent en de twijfel dan weg is....

Je twijfeld toch ook wel eens aan je geloof lijkt mij.. moet je dan ook maar niet met geloven beginnen?

[Jannoek]

k Heb verkering gehad en de laatste drie maanden (van de 9) heb ik lopen twijfelen of ik nog wel verder moest gaan met die persoon. Natuurlijk waren er ook wel momenten dat ik daar niet aan dacht, maar die werden steeds zeldzamer. Ik weet nu zeker dat ik dat nooit meer doe, want het is een enorm vervelende periode geweest. En zo herinner je je die hele verkering dan, niet echt positief dus. Als het niet werkt, werkt het niet.

dat herken ik...
heb ongeveer 't zelfde meegemaakt! heb uiteindelijk een eind aan die relatie gemaakt, maar zelfs een hele poos daarna zat ik nog met twijfels, nu of ik wel de goede keuze had gemaakt! heel lastig...
weet nu (eindelijk!) dat het toch de goede keuze was!

sterkte Fries (en andere twijfelaars!)

[joepie]

Soms twijfel ik, waar komt het vandaan, hoe ga ik er mee om? Waarom twijfel ik, op andere momenten ben ik zo zeker.
De vraag hoe ik er mee om moet gaan is voor mij de belangrijkste, maar dat zal voor zich spreken.


Alvast dank voor reacties

Bij de geringste twijfel zou ik er niet aan beginnen. Dan is het blijkbaar niet de juiste.
Mijn dochter heeft een jaar verkering gehad met een twijfelaar, die ook telkens weer weg liep. Is vreselijk! Als je twijfelt, ga erbij weg en wacht tot je degene tegen komt waar je geen twijfels bij hebt.

Dit vind ik echt grote onzin... Ik twijfel toch ook vaak zat of ik mezelf wel oke vind, of ik wel van mn ouders hou, overal aan. Moet ik dan ook maar stoppen met mezelf etc? Twijfel komt in de beste relaties voor... maar om dan te zeggen: Begin er niet aan , dan is het niet de juiste.. onzin.. Als je erna maar enorm goed beseft dat de andere persoon helemaal toppie is en je enorm blij bent en de twijfel dan weg is....

Je twijfeld toch ook wel eens aan je geloof lijkt mij.. moet je dan ook maar niet met geloven beginnen?

Nu dat heb ik dus inderdaad nooit.

Maar als je in een relatie telkens aan het twijfelen bent en je toch door gaat, dan doe je de ander te kort.
Heb dat gezien bij mijn dochter en haar toenmalige vriend, telkens weer opnieuw aan het twijfelen en dan maar weg gaan en weer terug komen.
Kijk dan breng je de ander aan het twijfelen of die wel goed genoeg is dus, en kun je de ander een behoorlijk minderwaardigheids complex bezorgen.
Plus dat de ander niet weet waar die aan toe is en het vertrouwen dusdanig geschaad wordt dat die ander in het vervolg moeite met vertrouwen heeft.
Zo is het tenminste mijn dochter vergaan en ik denk dat zij daarin niet de enige is.

[Aragorn]

Er is natuurlijk ook nog verschil tussen notoire twijfelaars en de gewone twijfels die iedereen weleens heeft.

[joepie]

Er is natuurlijk ook nog verschil tussen notoire twijfelaars en de gewone twijfels die iedereen weleens heeft.

Ja, maar...... wat is het verschil denk je?

[Aragorn]

Er is natuurlijk ook nog verschil tussen notoire twijfelaars en de gewone twijfels die iedereen weleens heeft.

Ja, maar...... wat is het verschil denk je?

Pff, ehm, dat is natuurlijk nooit exact aan te geven maar ik zal een poging wagen.

Normale twijfel is wat iedereen weleens heeft. Dat je je soms afvraagt: is dit wel echt degene waar ik mijn hele leven verder mee wil, houden we wel genoeg van elkaar, enz. Dat komt dan meestal ook voor op momenten dat je relatie ook wat lauwer is, en na een poosje verdwijnt dat vanzelf weer. Naarmate je er meer ervaring mee hebt blijf je er ook steeds minder in hangen, want je weet steeds meer dat het wel goed zit.

Notoire twijfel, is denk ik wat jij met je schoonzoon meegemaakt hebt. Dus wanneer je constant twijfelt en dan zo hevig dat je het bijna uit wil maken, maar daarna toch weer niet omdat je ook weer teveel twijfelt om daarin een vastbesloten beslissing te nemen, enz.
Overigens kan ik hier een stuk minder over zeggen, want dat heb ik zelf nooit meegemaakt.

[Vrouwe Justitia]

Soms twijfel ik, waar komt het vandaan, hoe ga ik er mee om? Waarom twijfel ik, op andere momenten ben ik zo zeker.
De vraag hoe ik er mee om moet gaan is voor mij de belangrijkste, maar dat zal voor zich spreken.


Alvast dank voor reacties

Hm, ik weet niet waarom jij twijfelt. Maar alsjeblieft, probeer niet zomaar je twijfels voorbij te zien. Kijk zelf naar de momenten waarop je twijfelt, en waarom dan. Twijfel kan funest zijn voor een relatie (hm, ervaring, helaas). Maar als je op andere momenten zeker bent, laat twijfel dan ook niet zwaarder wegen. Maar kijk alsjeblieft goed naar wat het zwaarst weegt. Laat het duidelijk zijn.

Overigens, weet zij van je twijfel? Je moet haar niet de illusie van zekerheid geven als die er niet is, in elk geval...

[SMO]

Kan me grotendeels aansluiten bij aragorn o.a.

Verder denk ik dat het belangrijk is om je niet alleen afhankelijk op te stellen (is dit de ware voor me, of komt er over een paar jaar iemand in mn buurt die veel beter bij me past), maar actief op te stellen: ik kies ervoor om met haar door te gaan, mindere kanten heeft iedereen, mindere tijden ook, en ik maak er wat van met haar. Kom ik iemand anders tegen, dan weet ik bewust en weldoordacht heb gekozen voor huidige vriendin/vrouw, dat die band de moeite waard is om mee door te gaan en dat iedereen zn drawbacks heeft en die ander, die misschien beter bij me lijkt te passen, misschien wel veel meer.

Er is een grens van niet kunnen weten en dus kiezen. Weet je of er iemand rondloopt die perfecter voor je is? Weet je hoe je gevoel voor haar is over twintig jaar? Weet je of je haar ooit zat wordt? Nee, je weet het niet, maar je kunt in die dingen kiezen en vervolgens jezelf aan je verantwoordelijkheid houden.

Even uitgegaan van de situatie dat t in principe echt tof is samen.

Ik weet niet precies de aantallen, maar dipjes en dippen komen in iedere relatie voor en zijn noodzakelijk (over t algemeen een grote na 3,5 of 7 jr, ben t kwijt, en kleintjes before en after).

Als het goed is, wordt je relatie door elke twijfelperiode sterker en dieper. Als je dat ervaart, zou ik me geen zorgen maken. Twijfels of in ieder geval, mindere tijden in een relatie, zijn normaal en -naar ik denk- noodzakelijk in de beste relatie. Je staat beide sterker door juist in dat soort tijden voor elkaar te blijven kiezen.

Misverstand is vaak dat een relatie altijd voor geluk moet zorgen. Deels zeker, je maakt misschien meer toffe dingen mee en hebt een soulmate en lover als het even kan, spannende toekomst, bladiebla, maar constant geluk en zekerheid is niet iets dat een mens kan hebben, denk ik.

[Tijn]

Ik denk zelf dat twijfelen echt niet moet gaan overheersen in een relatie. verder denk ik dat het veelal binnen een relatie een kwestie van kiezen is... en als je kiest voor je vriend(in) zal je minder gaan twijfelen. De perfecte zal je toch nooit vinden.

[Aragorn]

Kan me ook wel vinden in het verhaal van SMO. Je moet weten dat je een bewuste keuze gemaakt hebt en daarin doorgaat. Allicht loopt er ergens een perfecter iemand rond, maar who cares? Die ken je niet eens, dus daar heb je ook geen band mee. Terwijl die band juist is wat het mooi maakt. Niet perse geluk dus, maar dat je je leven kunt delen.

Ikzelf vind het mooiste ervan dat je samen van mooie dingen kunt genieten, alleen ben ik daar toch iets minder goed in. Tenminste, het kan wel, maar je hebt dan toch het gevoel van: ik mis iets.

[Lalage]

Zoow wat zijn we het eens vandaag Als ik twijfel, denk ik terug aan de gave dingen die we samen hebben meegemaakt: naar concerten waar we samen van genoten, op vakantie gaan. En dan bedenk ik hoe ik zou reageren als het uit zou gaan
Dat is genoeg voor mij om niet meer te twijfelen
En soms ben ik gewoon boos op hem, dan praten we dat uit en dan is het weer goed.