Iedereen een mentor!

[TheEdge]

Het is eigenlijk bedroevend dat je een mentor nodig zou hebben. In die zin, dat je ouders toch je sterkste mentoren zouden moeten zijn.

Op zich heb je gelijk. Maar er zijn situaties waar je ouders je nu eenmaal niet zo goed bij kunnen helpen. Als je ouders midden tussen de christenen wonen, kunnen ze je niet uitleggen hoe jij het conflict met je moslimburen moet oplossen. Als jouw ouders altijd zeker van hun geloof zijn geweest, en jij kampt met hevige twijfel, is het goed om ook eens met anderen te praten. Ik noem maar wat.

Alleen hoe weet je dat een ander verder is in zijn geloof?
Hoe ga je dat bepalen? En moet dat dan perse?

Iedereen heeft wel mensen in de gemeente waar hij tegenop kijkt. Bij mij in de kerk zijn er in elk geval genoeg waarvan ik denk: "waaaaauw, zo goed als die kan vertrouwen op God/evangeliseren/de kinderpreek leiden/zorgen voor andere mensen/de bijbel uitleggen/de gemeente leiden, dat wil ik ook kunnen!" Vervolgens kun je dan een tijdje met die persoon optrekken om wat van hem/haar te leren. En wellicht leert die persoon ook het een en ander van jou.

Ik denk dat het belangrijkste is dat je op zoek blijft zijn naar Gods wil, en een mentorrelatie zorgt ervoor dat dat zoeken niet verwatert omdat je niet alleen maar met jezelf bezig bent, maar er ook een vriend is die je steunt.

Is het niet zo dat je van elkaar kunt leren?

Ook. Je zou de vriendschapsrelatie van David en Jonathan bijvoorbeeld als een soort 'mentorrelatie' kunnen zien, waarbij twee boezemvrienden elkaar opbouwen en versterken. Ik denk dat je als christen altijd nieuwsgierig moet zijn naar meer van God willen leren. En dat hoeft niet alleen maar door uit de bijbel te lezen, maar ook door van elkaar te leren.

En die boekjes: wie heeft ze geschreven?
Om ze eventueel ook te gaan lezen.

Iedereen een mentor - Paul Stanley en Robert Clinton (verkrijgbaar via Navigatorboeken.nl, maar ook bij verscheidene christelijke boekwinkels)
De een voor de ander - Stephen Gaukroger en David Warren (verkrijgbaar via de boekentafel van IFES)

[TheEdge]

Ik heb dit topic eens doorgelezen en ik ben er helemaal mee eens dat iedere christen een mentor moet hebben. Ik denk dat het heel fijn is als je mensen hebt waaraan je al je vragen kunt stellen die je hebt over het geloof, de leer, etc.
Wat Rosekapje schreef over het nieuwe cat.-systeem bij hen... dat lijkt mij echt heel goed! Er zijn zoveel jongeren die cat niet boeiend vinden. Op de catechisatie van mijn zusje (14 jaar) wordt er heel veel geklierd en dus (bijna) niets opgestoken van de les. Dat is toch heel erg! Ik zou bijna het mentor-systeem bij hen willen voorstellen. Ik ben alleen erg bang dat ze dit niet accepteren, omdat het nogal vasthoudende mensen zijn. Bang voor nieuwigheden zegmaar.
Ik had nog nooit gehoord over dit systeem.. dus ik kan je verder niet op weg helpen The Edge! Succes in ieder geval!

Je bedoelt waarschijnlijk: alleen de dominee mag catechisatie geven, voor intensiever mentoraat heeft die man helemaal geen tijd, dus we doen het niet. In dat geval wordt het lastig. Als de cath. bij jullie echter al door 'zomaar iemand' gegeven wordt (zoals bij mij toen er een andere dominee kwam die alleen de belijdeniscatechisanten deed), is de drempel ervoor al wat lager. Ik heb dat verhaal van rosekapje trouwens ook al een keer van iemand anders gehoord, en bij die persoon werkte het ook.

Maargoed, als het nou echt niet kan.... de jeugd heeft toch ook een jeugdclub of iets dergelijks, neem ik aan? Waarom begin je daar dan niet met zoiets?

De dominee bij mijn catechisatie vroeger, ging altijd eerst met ons over de preek van de afgelopen zondag praten. Wat vonden we leuk aan de preek, wat vonden we raar of moeilijk, van welke woorden wisten we niet wat het betekende, dat soort dingen. Het werd vervolgens veel leuker om naar de preek te luisteren. Wellicht als je op de jeugdclub de catechisatie nabespreekt, dat dan de catechisatie ook interessanter wordt.

[mystery]

Je bedoelt waarschijnlijk: alleen de dominee mag catechisatie geven, voor intensiever mentoraat heeft die man helemaal geen tijd, dus we doen het niet. In dat geval wordt het lastig. Als de cath. bij jullie echter al door 'zomaar iemand' gegeven wordt (zoals bij mij toen er een andere dominee kwam die alleen de belijdeniscatechisanten deed), is de drempel ervoor al wat lager. Ik heb dat verhaal van rosekapje trouwens ook al een keer van iemand anders gehoord, en bij die persoon werkte het ook.

Maargoed, als het nou echt niet kan.... de jeugd heeft toch ook een jeugdclub of iets dergelijks, neem ik aan? Waarom begin je daar dan niet met zoiets?

De dominee bij mijn catechisatie vroeger, ging altijd eerst met ons over de preek van de afgelopen zondag praten. Wat vonden we leuk aan de preek, wat vonden we raar of moeilijk, van welke woorden wisten we niet wat het betekende, dat soort dingen. Het werd vervolgens veel leuker om naar de preek te luisteren. Wellicht als je op de jeugdclub de catechisatie nabespreekt, dat dan de catechisatie ook interessanter wordt.

Bij 'ons' in de kerk wordt cat inderdaad alleen gegeven door vaste personen. We hebben geen dominee (meer), vaste ouderlingen geven de catechisatie. Ik ben een beetje bang als ik dat mentor-idee ga voorstellen, dat ze mij als provo of 'lichte' bestempelen... Is op zich niet zo verkeerd, dus ik kan het proberen...
De dominee gaf bij ons ook veel fijner cat: hij beantwoordde vragen die leefden bij de jongeren. De ouderlingen doen dat niet. Zij ratelen hun lesje af en dat was het dan weer. (btje oneerbiedig gezegd, maar oké)

Ja in de kerk zijn twee jeugdverenigingen, maar daar gaan heleboel jongelui niet naar toe. Ik weet niet of het daarom zo efficient is om het daar op te zetten.

Inderdaad, dat is erg goed dat de dominee ruimte gaf om te reageren op de preek van zondags. Dat deed onze ds ook. Toen was het nog leuk om naar cat te gaan

Weetje: ik krijg gewoon zin om een ouderling aan te spreken over deze dingen... wie weet ga ik het nog echt doen..

[joepie]

Het is eigenlijk bedroevend dat je een mentor nodig zou hebben.
In die zin, dat je ouders toch je sterkste mentoren zouden moeten zijn.
Maar als ik kijk naar hoe ze inderdaad bepaalde cathechesaties geven met mentoren en hoe dat uitwerkt onder jongeren denk ik dat er wel wat voor te zeggen is.
Alleen hoe weet je dat een ander verder is in zijn geloof?
Hoe ga je dat bepalen? En moet dat dan perse?
Is het niet zo dat je van elkaar kunt leren?

En die boekjes: wie heeft ze geschreven?
Om ze eventueel ook te gaan lezen.

Ja ga maar eens met je ouders bespreken dat je problemen hebt met je ouders of inde familie , aan een buitenstaander die zelf neutraal is heb je dan
vaak meer

Nu waarom niet met je ouders? Daar heb je toch ook de problemen mee?
Je hoort toch met die te spreken waar je het conflict mee hebt?
Hopelijk doen onze kinderen dat dus wel.
Het lijkt me niet goed als je ze daar buiten houd.
Maar kan me wel voorstellen dat er weleens dingen zijn waarin je raad van een ander wil over je ouders. Maar blijf dan toch met ze erover praten!
Maar het ging hier over groeien in geloof door steun van een mentor.
En daarin zou je moeten kunnen rekenen op je ouders in de eerste plaats, als mentor!
Zij hebben het namelijk beloofd bij je doop.
En andere mentoren zouden heel goed je vrienden kunnen zijn.
Een mentor waar jij tegenop kijkt omdat die zoveel goeds doet, zou bij mij dus gewoon afvallen. Die doet al zoveel "goed" dat ik niet bij dat lijstje van goede werken hoef
Geef mij dan maar een medetwijfelaar, die het ook niet altijd weet.
Die niet overal vooraan staat bij alles wat er gedaan moet worden in de kerk. Maar gewoon iemand die meer op de achtergrond is.
Vooral met het oog op: stille waters hebben diepe gronden

[Aragorn]

Zo makkelijk is dat heus niet altijd joepie. Beetje extreem voorbeeld, maar stel dat je thuis met incest te maken hebt, ga je daar dan gezellig met je ouders even het probleem uitpraten?

[joepie]

Zo makkelijk is dat heus niet altijd joepie. Beetje extreem voorbeeld, maar stel dat je thuis met incest te maken hebt, ga je daar dan gezellig met je ouders even het probleem uitpraten?

Het ging toch over groeien in je geloof? En daar ben ik vanuit gegaan.
Niet van extreme gevallen als incest en dan niet meer kunnen praten met je ouders.
Maar dan nog zou ik er voor willen pleiten om juist er wel over te praten.
Omdat het meestal een verzwegen iets is wat ongestrafd soms wel jaren kan duren omdat er niet een over gesproken wordt.
En dat is dan vaak onder druk en bedreigingen. Maar juist in zo'n geval zouden we moeten zeggen dat er wel over gepraat moet worden.
Maar goed volgens mij hoort dit meer in de topic over je ouders eren.

[Aragorn]

Zo makkelijk is dat heus niet altijd joepie. Beetje extreem voorbeeld, maar stel dat je thuis met incest te maken hebt, ga je daar dan gezellig met je ouders even het probleem uitpraten?

Het ging toch over groeien in je geloof? En daar ben ik vanuit gegaan.
Niet van extreme gevallen als incest en dan niet meer kunnen praten met je ouders.
Maar dan nog zou ik er voor willen pleiten om juist er wel over te praten.
Omdat het meestal een verzwegen iets is wat ongestrafd soms wel jaren kan duren omdat er niet een over gesproken wordt.
En dat is dan vaak onder druk en bedreigingen. Maar juist in zo'n geval zouden we moeten zeggen dat er wel over gepraat moet worden.
Maar goed volgens mij hoort dit meer in de topic over je ouders eren.

Nouja, het ging ook over het eerder aanspreken van 'iemand van buitenaf' als er thuis problemen zijn. Dat is gewoon makkelijker, iemand die erbuiten staat en niet direct bij een partij hoort. Daarna kun je altijd nog met je ouders gaan praten, maar niet om te beginnen.

En het kan ook (om weer op die geloofsgroei te komen ) dat je gewoon niet goed met je ouders daarover kunt praten. Hoe graag je dat ook zou willen. En een mentor kan ook iemand zijn die meer jouw belevingswereld deelt dan je ouders.

[joepie]

Ja dat zei ik ook
Ik gaf alleen aan hoe het zou moeten zijn volgens de belofte die je ouders gedaan hebben bij je doop.

[Lalage]

Ook huiverig dus. Omdat ik bang ben dat je dan dus de verkeerde kant opgaat. Je moet heel zeker weten dat zulk soort groepjes onder een goede leiding staan.

Dus jij gaat niet naar een studentenvereniging waar ze kringen hebben?

Ik vind het best een goed idee om iedere jongere te koppelen aan een oudere, voor beide kanten lijkt me dat gezond. Je ziet in de kerk toch vaak dat jongeren hun eigen kliek vormen en ouderen ook. Ik heb een aantal jaren in een commissie van de kerk gezeten waar oud en jong gemengd was en daar heb ik gemerkt dat je erg veel kunt leren van mensen met wat meer levenservaring.

[TheEdge]

Bij 'ons' in de kerk wordt cat inderdaad alleen gegeven door vaste personen. We hebben geen dominee (meer), vaste ouderlingen geven de catechisatie. Ik ben een beetje bang als ik dat mentor-idee ga voorstellen, dat ze mij als provo of 'lichte' bestempelen... Is op zich niet zo verkeerd, dus ik kan het proberen...

<KNIP>

Weetje: ik krijg gewoon zin om een ouderling aan te spreken over deze dingen... wie weet ga ik het nog echt doen..

Weet waar je aan begint.
Als ik jou was, zou ik - zeker als je bij voorbaat al vermoedt dat de ouderlingen nogal vreemd gaan vinden - me eerst verdiepen in het onderwerp, en erover nadenken op welke manier jij denkt dat jouw gemeente erdoor opgebouwd kan worden. Als je het serieus wilt aankaarten, zul je in één keer met een goed verhaal moeten komen wat volgens jou goed is, maar wat ook aansluit bij de belevingswereld van de ouderlingen.

Als je het gaat doen, raad ik je aan om bij een christelijke boekwinkel een boek over dit onderwerp te kopen (of voor je verjaardag te vragen... ik kreeg ze van mijn huisgenoot als cadeautje), dit goed door te lezen en goed na te denken hoe jij zou willen dat het werd vormgegeven.

Misschien is het een idee om het eerst op jezelf te betrekken: vragen of er ruimte is om jou begeleiding te geven, en zodra die ruimte er is (en het fenomeen 'mentor' (of hoe je het ook wilt noemen) een beetje is ingeburgerd) kun je het misschien makkelijker gaat uitbereiden in de gemeente.

Bij mij in de kerk is er althans vooralsnog niks aan mentoring enzo, maar ik heb zondag met mijn dominee er eventjes over gesproken, en die vindt het idee op zich wel interessant. Hij wil alleen wel dat ik met een concreter plan kom, want hij vond het wat vaag wat ik nou wilde, geloof ik... Eerst dat boekje dus maar eens uitlezen... ben nu op een vierde...

Mocht je het echt serieus willen gaan doen: laat het me weten.
Ik wil graag met je meedenken, en ik zal voor je bidden, dat er iets gevonden wordt om al die catechisanten een levend geloof te kunnen geven.

[mystery]

Bij 'ons' in de kerk wordt cat inderdaad alleen gegeven door vaste personen. We hebben geen dominee (meer), vaste ouderlingen geven de catechisatie. Ik ben een beetje bang als ik dat mentor-idee ga voorstellen, dat ze mij als provo of 'lichte' bestempelen... Is op zich niet zo verkeerd, dus ik kan het proberen...

<KNIP>

Weetje: ik krijg gewoon zin om een ouderling aan te spreken over deze dingen... wie weet ga ik het nog echt doen..

Weet waar je aan begint.
Als ik jou was, zou ik - zeker als je bij voorbaat al vermoedt dat de ouderlingen nogal vreemd gaan vinden - me eerst verdiepen in het onderwerp, en erover nadenken op welke manier jij denkt dat jouw gemeente erdoor opgebouwd kan worden. Als je het serieus wilt aankaarten, zul je in één keer met een goed verhaal moeten komen wat volgens jou goed is, maar wat ook aansluit bij de belevingswereld van de ouderlingen.

Als je het gaat doen, raad ik je aan om bij een christelijke boekwinkel een boek over dit onderwerp te kopen (of voor je verjaardag te vragen... ik kreeg ze van mijn huisgenoot als cadeautje), dit goed door te lezen en goed na te denken hoe jij zou willen dat het werd vormgegeven.

Misschien is het een idee om het eerst op jezelf te betrekken: vragen of er ruimte is om jou begeleiding te geven, en zodra die ruimte er is (en het fenomeen 'mentor' (of hoe je het ook wilt noemen) een beetje is ingeburgerd) kun je het misschien makkelijker gaat uitbereiden in de gemeente.

Bij mij in de kerk is er althans vooralsnog niks aan mentoring enzo, maar ik heb zondag met mijn dominee er eventjes over gesproken, en die vindt het idee op zich wel interessant. Hij wil alleen wel dat ik met een concreter plan kom, want hij vond het wat vaag wat ik nou wilde, geloof ik... Eerst dat boekje dus maar eens uitlezen... ben nu op een vierde...

Mocht je het echt serieus willen gaan doen: laat het me weten.
Ik wil graag met je meedenken, en ik zal voor je bidden, dat er iets gevonden wordt om al die catechisanten een levend geloof te kunnen geven.

Dank je wel!!
Je hebt gelijk dat ik me eerst maar eens goed moet gaan verdiepen in het onderwerp. Ik zou het een beetje te impulsief hebben aangepakt en dan wordt het niks waarschijnlijk.
Ik denk dat het heel moeilijk is een plan te bedenken dat én aansluit bij de belevingswereld van de jongeren in de kerk én aansluit bij de belevingswereld van de kerkenraad.
Wat ik nu wel van plan ben is om dit bij mijn ouders op tafel neer te leggen. Ik praat wel vaker met mijn ouders over de manier van catechisatie geven. Mijn zusje komt vaak verontwaardigd thuis uit cat.

Ik laat het je weten zodra ik serieuze plannen ga ondernemen.
Ik waardeer je belangstelling en gebed erg! Dankk!

[Phranz]

Ook ik wil van harte succes wensen met deze aanvraag.

ik denk dat wij mensen het allen nodig hebben. in Hebreen kun je ook lezen dat je acht moet hebben op elkaar. ik denk dat dat heel positief kan zijn, mensen waarmee je je geestelijke vragen kwijtkunt, mensen die je ook iets kan vertellen over een bedreven kwaad waar je zo moeilijk van af komt.

moeten dat je ouders zijn? Kan, ik denk beter dat het iemand uit "de gemeente" is. soms kan je ook vragen over functioneren van jezelf T.O. van jezelf hebben die moet je dan hen vertellen. familie is wel heel dichtbij. in de praktijk denk ik dat dit minder zal werken. Zelf ben ik bevoorrecht met best een fijn gezin. toch denk ik dat het een mooi idiaal is. laten we eerlijk zijn? treffen de Christelijke gezinnen zo weinig blaam, functioneren die zo goed. ik heb toch stellig de indruk dat dat niet zo is. dat moet verbeterd worden, misschien wel door middel van een mentor uit de gemeente.

[joepie]

Als je serieus iets met mentoring zou willen doen op gebied van Cath, dan zou je eens kunnen praten met iemand uit de Ger. Vrijgemaakte kerk van Hardinxveld Giesendam, daar hebben ze een heel mooi iets bedacht.
En als het al uitgedacht is dan is het zonde om het weer uit te gaan denken.
Zou je wel een telefoon nummer kunnen bezorgen van iemand als je dat wat lijkt.
Bij ons is er iemand van die gemeente wezen praten op een gemeente avond en was ontzettend verhelderend en zeker iets om ook te gaan doen.

[TheEdge]

Doen ze bij de vrijgo's in Giessendam iets met mentoring?
Goh, dan zijn ze daar vooruitstrevender dan ik dacht...
Een vriendin van me zit in die gemeente, ik zal eens met haar gaan babbelen.

[Tijn]

Jaja Hardinxveld... het refodorp uit de alblasserwaard

Ik heb deze laatste pagina een beetje zitten doorlezen en wat me opvalt is dat er vooral heel globaliserend gekeken word naar de jongeren en dat er volgens mij naar mijn mening gesproken wordt over het mentoren van jongeren die (nog) niet bewust voor Jezus gekozen hebben, dan denk ik toch echt dat we de plank mis slaan.

Ik ben echt voor mentoren, maar tegen mentoren in (te grote) groepen. Ik denk dat je 1 op 1 tot maximaal 3 op 1 het beste resultaat bereikt. Want hoe makkelijk is het in een groep om over echt persoonlijke dingen te praten... dat is echt vet moeilijk. Opzich is cath. wel nuttig, maar ik heb er als ik terug kijk niet veel van op gestoken, dat kwam ook mede dat ik moest en dat ik daardoor alleen maar ging klieren.