Ten tweede het volgende (ik citeer maar weer even):
Een andere, eveneens dringende kwestie vereist antwoord. Dat is de vraag naar de status van het document. Welk gezag heeft het zogenoemde synodaal geschrift? Vormt het een normerende grens voor het geloof? „Staan degenen die zich niet bij het belijden van dit rapport kunnen aansluiten, nu buiten de geloofsgemeenschap?” zo vroeg een der afgevaardigden? Of wil het rapport niet meer zijn dan een hulpmiddel om met elkaar te praten over wat de een wel en de ander niet als wezenlijk ziet?
De secretaris van de Samen-op-Wegkerken, dr. B. Plaisier, legde uit dat het gaat om een richtinggevend document dat moet helpen om het gesprek over Jezus te stimuleren. „We willen met het rapport geen grenzen trekken, maar juist verbindingen leggen”, zei Plaisier. Er is sprake van een uitnodiging om samen tot belijden te komen. De predikant benadrukte dat buitensluiten of afschrijven helemaal niet aan de orde is. De gereformeerde ds. J. W. Doff, synodevoorzitter van de Gereformeerde Kerken, viel hem daarin bij. Het blijkt niet de bedoeling om de geruchtmakende en van de klassiek gereformeerde belijdenisgeschriften afwijkende uitspraken van dr. C. J. Den Heyer en dr. H. M. Kuitert aan de kaak te stellen.
Lijkt me duidelijk. Opmerkelijk is ook de laatste zin. Als het rapport wél normatief voor het belijden zou zijn dan zou je op basis ervant de vrijzinnige theologiën van Den Heyer en Kuitert afwijzen!
Klaas