surfer schreef:het is wel degelijk relevant, gezien het gereformeerde standpunt ten aanzien van berouw en vergeving. Tenzij je dat standpunt natuurlijk niet relevant vindt.Aangezien het een verzonnen verhaal is, bedoeld om te laten zien dat God de Vader altijd met open armen staat te wachten, is dit:
1. Niet zo heel relevant
Je bedoelt dat het standpunt inhoudt dat je alleen terug kunt komen als je oprecht berouw hebt en niet om er zelf beter van te worden? Ik weet niet of dat het gereformeerde standpunt is, maar laten we dat dan aannemen. Deze gelijkenis is mi. echter uitgesproken om meer inzicht te krijgen in het geduld en de liefde vd. vader. Wat dan precies de intenties van die verloren zoon waren is niet zo belangrijk. Ik denk dat hij EN uit zijn ellendige toestand verlost wilde worden, EN berouw had. Dit hoeft elkaar niet uit te sluiten natuurlijk. En als alleen het eerste waar is, denk ik dat zijn vader hem nog steeds aangenomen zou hebben. Maar ik kan me wel moeilijk voorstellen dat je met hangende pootjes terugkomt zonder dat je echt bereid bent vergeving te vragen en echt berouw hebt. Daar zou ik denk ik te arrogant voor zijn. (Maar dat wil niet zeggen dat het niet zo kan zijn natuurlijk)
dat is een subjectieve benadering. Vandaar dat ik ook iemand met kennis van de grondtekst vraag om te reageren.2. Waarschijnlijk de interpretatie dat hij berouw had juist en niet de andere. Want teruggaan naar God doe je niet op materieel gewin, maar omdat je dat zelf wil. Het lijkt me dan ook dat Jezus toen Hij deze gelijkenis vertelde dit wilde laten zien.
Omdat je dat zelf wil?
Die zoon ging dood van de honger, het lijkt er sterk op dat hij dacht: ik kan beter met hangende pootjes teruggaan, dan hier van de honger sterven. Deze interpretatie van de gelijkenis zet e.e.a in een heel ander licht.
Verder speelt bij veel christenen angst (bv. voor de hel of de dood) een belangrijke rol in hun geloof.
Natuurlijk is dat een subjectieve benadering, dat is per definitie zo.
En niet omdat ik dat zelf wil, ik weet helemaal niet wat ik wil, maar probeer gewoon te bekijken wat het meest logisch is, net als jij.
Hierboven heb ik al uitgelegd dat oprecht berouw en eigenbelang elkaar niet uit hoeven te sluiten. Nadenken over het laatste kan bijv. leiden tot het eerste.
En wat zouden nu eigenlijk de revolutionaire gevolgen van jouw interpretatie zijn?
Ik betwijfel of angst een belangrijke rol in het geloof speelt, als het goed is niet iig. Vraag het eens een paar gelovigen hier, zou ik zeggen.