Leeft jouw gemeente?

[sparow]

hoe denkt je gemeente over God? En over Jezus? En over de Heilige Geest?

De gemeente onderschrijft de formulieren van enigheid en de belijdenis geschriften. Dus we geloven in een 3enige God, zoals die daar beleden wordt. Is dat voldoende beantwoord?
Maar hoe combineer jij dat met een levende gemeente?

[joris]

hoe denkt je gemeente over God? En over Jezus? En over de Heilige Geest?

De gemeente onderschrijft de formulieren van enigheid en de belijdenis geschriften. Dus we geloven in een 3enige God, zoals die daar beleden wordt. Is dat voldoende beantwoord?
Maar hoe combineer jij dat met een levende gemeente?

Ik probeerde ook uit alle macht de kerk nieuw leven int e blazen, maar ik kwam er achter dat we geloofden in een dode God. (pinksteren dat was eenmalig, God nee die doet geen wonderen meer, de stem van Godhoren ben jij een profeet soms?)

Als je gaat LEVEN met God gaat de gemeente ook leven.

[sparow]

Ik probeerde ook uit alle macht de kerk nieuw leven int e blazen, maar ik kwam er achter dat we geloofden in een dode God. (pinksteren dat was eenmalig, God nee die doet geen wonderen meer, de stem van Godhoren ben jij een profeet soms?)

Als je gaat LEVEN met God gaat de gemeente ook leven.

Dat is inderdaad ook wat ik bedoel met activiteiten, het kan een hulpmiddel zijn voor een levende gemeente, maar je kunt daarmee niet nieuw leven in de gemeente blazen. Het leven moet in de leden zelf zitten/komen.
Het hangt allemaal met elkaar in verband, wat is een oorzaak van wat... Is de oorzaak bijvoorbeeld van een dode gemeente dat de prediking niet goed is, of andersom?

[joris]

ik ben bang van wel. De spreuk van de Emausgangers heeft mij de ogen geopend. Ze wandelden met Jezus en hadden het niet door. Toch zeggen ze achteraf: was ons hart niet brandende in ons?????

In een kerkdienst moet je hart per definitie gaan branden, anders klopt er iets niet. En aan een doodpaard is het zwaar trekken.

[sparow]

Even samenvattend:
De gemeente leeft niet, omdat de leden niet "leven". Een levende gemeente krijg je, door levende leden die vertrouwend op de Heilige Geest het Woord horen. Zeg ik het goed zo?

Maar hoe een gemeente zulke leden? De prediking is dan een belangrijk aspect. Maar toch niet het enige?

Hoe is nu bij jou de gemeente? Zit jij nu in een levende gemeente?

[joris]

Ik moet denken aan het lied;terug naar het hart van aanbidding. Euh, effe zoeken.


opw 548

De muziek vervaagt,
langzaam wordt het stil,
dan kom ik bij U
met mijn grootste wens
iets te geven Heer
waar U blij mee bent.

Ik geef u meer dan een lied,
want een lied op zichzelf
is niet waar u naar verlangt.
U kijkt veel dieper in mij,
door de buitenkant heen,
doorgrondt het diepst van mijn hart.

Ik wil terug naar het hart van aanbidding
en dan gaat het om U
om U alleen, Jezus.
ik heb zo'n spijt van
hoe ik er mee omging,
want het gaat toch om U
om U alleen, Jezus.

Onvolprezen Heer,
u bent zoveel meer,
dan ik zeggen kan.
Maar al ben ik zwak,
alles wat ik heb,
leg ik voor U neer.

Ik geef u meer dan eenlied...

Ik wil terug naar het hart van Aanbidding

n.a.v johannes 4:23-24, Matt Redman.


Ik denk dat we in de kerken teveel willen halen. We brengen er nooit eens iets. Terwijl David zijn tempeldienst juist opzette rond het brengen! HEt offer was neit het belangrijkste, de vergeving van de zonden was niet het belangrijkste, het loven van God om wie Hij is (en nietom wat HIj doet) is het belangrijkste!
Als kerken meer gaan brengen en bidden, zal de kerk weer gaan leven, daar bne ik van overtuigt.

[sparow]

Ja, daar heb ik ook aangedacht: We gaan naar de kerk om God te aanbidden. Tenminste, dat hoort iedergeval het doel te zijn. Maar als ik in mijn eigen gemeente naar de kerk ben geweest, heb ik niet het gevoeld van dat ik God heb geloofd.

Maar ik vind het nog steeds lastig om hiermee om te gaan. Wat kan ik als lid nu bijdragen voor mijn gemeente. (Zodat het een biddende en brengende en levende gemeente wordt.)

[joris]

volgens mijb egint het met goed te onthouden dat het koninkrijk van God een zaak is van gerechtigheid, vrede en vreugde die de heilige Geest ons geeft. (rom 14:17). Dus zodra je gaat vechten of er een vechtstemming is, is het geen koninkrijk van God meer en dan moetj e wegwezen. Zodra jezelf te sjagarijnig wordt moet je ook wegwezen, dan is het tijd om het stof van je voeten te schudden (ook heel bijbels).

Biedt je leven aan als levend offer zodat God zijn liefde en genade door jou heen kan laten stromen> Biedt je aan als kanaal van zijn vrede. Je hoeft zelf niets te doen, je moet je laten gebruiken. De vrucht van de Geest, de gaven van de Geest, t blijft allemaal van d Geest en het wordt nnooit van jezelf.

[sparow]

Soms zou ik inderdaad wel weg willen, maar ik heb ook nog hoop dat het beter wordt. Hierbij moet de Geest ook niet worden onderschat denk ik. Ook al is de gemeente door, Hij kan er weer leven in blazen.

Maar je hebt denk gelijk als er een ook kan zijn om het stof van je voeten te schudden (ook al word dat beeld in een ander verband gebruikt).

Dus aan de ene kant moet je het vertrouwen hebben in God en bidden/inzetten voor je gemeente, maar aan de andere kant heb je voor je zelf de verantwoordelijkheid om onder de juiste prediking (waar de H. Geest is) te zitten.

Maar waar ligt de grens? Of ligt dat persoonlijk?

[joris]

Ik denk dat je het op gegeven moment gewoon weet . Tenminste, dat was bij mij zo. Ik vroeg steeds aan God om mij zijn weg te wijzen en toen kwamen anderen met hun idee dat ik niet meer goed bij hen paste. Dat ik dingen wilde die niet bij de kerk pasten.En toen kreeg ik heel duidelijk het gevoel dat die dingen wél bij God pasten. En daarom heb ik gevraagd wat ik nog kon betekenen in de gemeente waar ik mijn gaven in mocht zetten. Dat was nergens meer.
Toen ben ik naar een andere gmeente wezen kijken, eentje waar ik al heel lang nieuwsgierig naar was. En daar zochten ze precies de kwaliteiten die ik heb. Raar aar waar. En ik heb nog geen dag spijt gehad, integendeel. Ik voel me bevrijd en ik leef weer!