Ik vind dit onderwerp wel grappig. Ik was bevoorbeeld zelf nooit ínternet-georienteerd. In tusssneuren gingen we wel eens met een groepje chatten. Uit nieuwsgierigheid deed ik me, maar het was een reguliere chat en de eerste de beste die ik sprak was een vunzigerd. Ik weg. Toen ben ik eens de EO chat gaan proberen. En de allereerste keer raakte ik aan de praat met wie het onwijs klikte. Ik vond dat echt razend spannen omdat het helemaal nieuw voor me was. We zijn gaan mailen, en na een jaar! mailen, echt vaak hele diepe en vertrouwelijke gesprekken. Hebben we elkaar voort eerst gezien. We belden toen al wel met elkaar, dat maakt iemand al een stuk menselijker. Na die keer heb ik ook nooit meer gechat. De laatste tijd ben ik weer btje gevallen voor de refowebchat
Hij is nu echt eeb kei-goede vriend. Ik zie hem regelmatig. k ben heel dankbaar dat ik hem ken, ook al via zo'n digitale manier.
Maar heel soms den ik wel: bij mij is het goed gegaan. Maar stel dat je een jaar vertrouwelijk mailt, elkaar life ontmoet en het blijkt een soort druiloor te zijn. Volgens mij is dat echt een grote ontgoocheling waar je best last van krijgt. Digitaal een goede vriend maar in het echt klikt het voor geen meter.
Over het algemeen waardeer ik mijn real-life-vrienden prima en heb ik niet zo'n hang naar vrienden maken op internet. Maar als het s gebeurd, is het best lachen.
Ook zou ik never chat doen op een seculiere site, laat staan iemand meeten.
''Duisternis verdwijnt niet door duisternis. Dat kan alleen licht. Haat verdwijnt niet door haat. Dat kan alleen liefde.'' Martin Luther King