Pcrtje schreef:@Johan37, mijn eerlijke reactie is dat ik merk dat ik momenteel toch maar weinig empathie voor de Gazanen heb. Het is verder een interessante vraag in hoeverre je disproportioneel kunt handelen jegens een groep die genocide op jou als hoogste doel nastreeft.
Het staat overigens buiten kijf dat Israëls oorlogvoering buitengewoon onverstandig is, al is het maar omdat het een hele generatie traumatiseert die zich ongetwijfeld op de langere termijn vijandig richting Israël zal opstellen. En Netanjahoe is een corrupte crimineel die de bak in moet.
Dank voor je openheid. Maar ik schrik eerlijk gezegd van je uitspraak dat je “momenteel weinig empathie voor de Gazanen” voelt. Het gaat hier niet om Hamasstrijders, maar om gewone mensen: moeders, vaders, kinderen, zieken, ouderen — mensen die sterven onder bommen, of simpelweg van honger en dorst. Onschuldige burgers die nergens heen kunnen.
Dat Hamas een gewelddadige, extremistische organisatie is, staat buiten kijf. Maar dat mag nooit betekenen dat een heel volk collectief als vijand wordt gezien, en al helemaal niet dat empathie verdwijnt. Empathie is geen beloning voor goed gedrag. Het is iets wat je toont tegenover lijden, ongeacht wie het ondergaat.
Het idee dat disproportioneel geweld gerechtvaardigd zou zijn tegenover een groep waarin ook vijandige elementen zitten, is gevaarlijk. Zo gaan hele bevolkingen ten onder, en zo ontstaat ook bij de ander diepe haat en wrok. Je noemt terecht dat deze aanpak een nieuwe generatie vijanden kweekt — dat alleen al zou genoeg reden moeten zijn om terughoudend te zijn. Maar ook los daarvan: het morele kompas mag niet verdwijnen.
Als zelfs het sterven van kinderen geen medeleven meer oproept, dan moeten we onszelf serieus de vraag stellen waar we staan — als mensen.
