Zojuist las ik op het andere forum een bericht van Chaya (ze heet daar Mara) en ik kopieer:
Lieve forummers, hier een berichtje van mj. Ik heb jullie erg gemist. Aangezien ik vanwege een herseninfarct visueel ben gehandicapt ben geraakt, kost dit veel inspanning een bericht te schrijven.
Ik heb heel dicht bij de dood gelegen, in een coma van een paar weken.
Ik ben een andere Mara geworden. Ik leef elke dag uit verwondering ndat de Heere mij gespaard heeft en kracht mocht krijgen in het revalidatieproces. Er zijn heel wat tranen gevloeid. Ik ben erg emotioneel geworden. De psychologische hulp was liefdevol maar zij begrepen niet waarom ik aangevochten werd. God is immers liefde? En ik kon het niet uitleggen waarom God mij gespaard had en ik moest huilen daarom.
Elke dag is een geschenk. De Heere is bij mij. Zonder Hem kan ik niets doen.
En dat is echt zo!
Zoek de Heere wanneer Hij te vinden is. Ik ging gezond van huis en kwam ruim 3 maanden later terug. Afhankelijk in vrijwel alles.
Er is slechts 1 schrede tussen de dood.
Wacht niet tot de kwade dagen aanbreken.
Ik begreep dat er voor mij gebeden is. Dat is heel fijn. In de donker in het ziekenhuis dacht ik daaraan. Ik kon toen zelf niet bidden maar voelde me gedragen op het gebed. Dank jullie hartelijk hiervoor.
Ik hoop tot spoedig.
Gods Zegen!