Religieuze opvoeding

[Mariamagdalena]

Ja dat is ook fijn.

[Tabitha]

Als je christelijk bent, moet je je kinderen ook christelijk opvoeden. Anders ga ik twijfelen aan iemands christenzijn.
Als jij gelooft dat Jezus de enige weg tot God en het geluk is, ga je toch niet tegen je kind zeggen: Je kiest maar wat je gelooft en wij respecteren je keuze? Je wil dan toch maar een ding en dat is dat je kind het ware geluk in God vindt!

[joepie]

Het is zelfs een opdracht vanuit de Bijbel.

Deut. 6:6 en 76 Wat ik u heden gebied, zal in uw hart zijn, 7 gij zult het uw kinderen inprenten en daarover spreken, wanneer gij in uw huis zit, wanneer gij onderweg zijt, wanneer gij nederligt en wanneer gij opstaat.

Efeze 6:4 4 En gij, vaders, verbittert uw kinderen niet, maar voedt hen op in de tucht en in de terechtwijzing des Heren.

[Equilibrist]

Ik ben niet-christelijk opgevoed, maar met een mix van antroposofie, humanisme en atheisme. Als kind ervaarde ik dat zeker niet als negatief, mijn ouders zijn altijd heel tolerant geweest jegens andere levensbeschouwingen dan die wij thuis beleefden.

Toen ik op mijn 15e tot geloof kwam was dat een hele schok voor mijn familie. Want, ondanks dat ze altijd zeiden 'We voeden niet met geloof op, want dan kan het kind zelf kiezen' (deze gedachtengang was een vrucht van de christelijke opvoeding van mijn ouders), hadden ze toch niet verwacht dat hun dochter christen zou worden. En toen ging ik tot overmaat van ramp ook nog eens naar een 'sekte' volgens heb (evangelische gemeente). Ja, dat was een moeilijke tijd, zo aan het begin. Maar toen ik me liet dopen wisten ze dat ik het serieus meende, en bij mn getuigenis zei ik ook: Ik ben mn ouders dankbaar voor de tolerante opvoeding en de vrijheid van het beleven, ik weet het niet, maar als ze me christelijk hadden opgevoed had ik me er misschien vanaf gekeerd.

Nu ik er zo over nadenk, en jullie stukjes lees, zou ik het zelf inderdaad niet kunnen; mijn kinderen niet-christelijk opvoeden wanneer ik zelf wel christen ben. Dat lijkt me echt een tegenstrijdigheid, want de Here wil ook in het gezinsleven op de eerste plaats staan (de enige plaats die Hem toekomt!) Dan kun je het toch niet maken je kinderen het Evangelie te onthouden?!

En zo makkelijk is het niet hoor, om op je 14e/15e te gaan onderzoeken wat je gelooft. Vooral niet als er geen middelen zijn waarmee je kunt onderzoeken.

Mocht ik ook kids krijgen; dan zijn ze van God, en dan heeft God ze bij mij geplaatst. Alle dank aan Hem, en dan kan het niet anders dan ze met het Woord op laten wassen.

Wat ik nu weet, zou ik kinderen niet willen onthouden!

[Fly29]

Wij hebben de kinderen wel met de bijbel opgevoed en met het geloof. Ook al waren wij nog niet gedoopt toen de kids klein waren, hebben we ze toch op een Christelijke school gedaan, en al vanaf dat ze klein waren, heb ik als moeder, een kinderbijbel gekocht, en ze van jongs af aan iedere dag, voor het slapen gaan voorgelezen. Eerst las ik een verhaaltje voor uit een ander boekje, pinkeltje of zo of andere kinderboekjes: dan las ik een verhaaltje uit de kinderbijbel voor, zodat ze dat als laatste hoorden, zodat dat goed op ze in kon werken. En voor het slapen gaan even bidden: eerst danken en dan vragen om zegen, maar op een lieve manier, niet streng.
Voor het eten hebben we ook altijd gebeden en gedankt. Dat deed mijn man als hij thuis was en met ons at, anders deed ik het. Ook hebben we wel de kinderen toen ze groter waren zelf na het avondeten een stukje uit de kinderbijbel laten voorlezen. Ze mochten zelf kiezen, en meestal wilden ze het verhaal van de barmhartige samaritaan horen.


Hiermee ben ik het nou mee eens. Ik sta nog aan het begin van een leven met kinderen. Ik ben nog niet getrouwd maar heb wel een relatie. Zoals Mariamagadalena zo vertelde, zo heb ik het ook ongeveer bedacht. Een geloof mag je aan nemen. Dwingend iets opleggen heeft een averechtse werking. Het geloof zal zich bewijzen is mijn idee. En zo wil ik dat graag ook later gaan doen bij de kinderen. En als er problemen zijn, deze durven uitpraten. Niet stom weg een mening neer zetten en basta. Nee, leren motiveren van een mening. Dat geeft een beter gevoel en meer zelfvertrouwen. Zelf ben ik thuis eigelijk weinig tot niet christelijk opgevoed. De basisschool, een protestanse, heeft de basis gelegd voor het geloof wat ik nu probeer te volgen. Ik ervaar meer vrijheid als je mag luisteren. Moeten is dwingen en dat heeft het geloof in Christus niet nodig. Dat moet je in Liefde geven. En Liefde is geen dwang.

Groet,

Fly29
We hebben ze nooit gedwongen, maar het er met liefde met de paplepel ingegoten.
Het liefst had ik gewild dat mijn man altijd zou onderwijzen uit de bijbel, maar vaak moest ik het doen, omdat hij vaak van huis weg was om te werken.
Mijn mening is, dat als je het liefdevol en gezellig doet, dat de kinderen het dan als positief ervaren. Nu zijn ze allemaal groot, de jongste wordt volgende maand 18, en ik heb het ze wel eens gevraagd, maar ze vinden niet dat het geloof aan ze opgedrongen is. Ze hadden een gettoblaster op hun kamer, en de jongste, was gek op liedjes van Ellie en Rikkert toen ze klein waren. Dat mocht bv ook weleens als ze een beetje bang waren savonds, heel zachtjes aanstaan, tot ze in slaap vielen.
Mijn schoonfamilie is antiechristelijk en is van mening, dat met name ik (de meest fanatieke gelovige van ons tweeen), de kids het geloof heb opgedrongen.
De kids zelf vinden dat niet. Ze zijn dankbaar dat wij ze die opvoeding meegegeven hebben. Zelf kunnen ze er nu mee doen wat ze willen. Ze gaan niet elke zondag naar de gemeente maar toch wel vaak. En onze jongste heeft zijn meisje ook in de gemeente leren kennen. Echt een superlief schatje! Haar zie ik echt als onze dochter.
Ik ben van mening dat als je opgevoed bent met het geloof, op een liefdevolle manier, dat het een verrijking is, voor de rest van je leven.
Een basis, die gelegd is in je prille jeugd, waar je wat aan hebt.
Zelf ben ik niet christelijk opgevoed, ik heb zelfs 6 jaar in een moslimland gewoond, waar ik met een hoofddoekje naar een meisjesschool moest, een heel klein klasje.
Maar ik ken wel mensen die het geloof afgezworen hebben, omdat ze strengchristelijk zijn opgevoed. Jammer!

[zussie]

Hiermee ben ik het nou mee eens. Ik sta nog aan het begin van een leven met kinderen. Ik ben nog niet getrouwd maar heb wel een relatie. Zoals Mariamagadalena zo vertelde, zo heb ik het ook ongeveer bedacht. Een geloof mag je aan nemen. Dwingend iets opleggen heeft een averechtse werking. Het geloof zal zich bewijzen is mijn idee. En zo wil ik dat graag ook later gaan doen bij de kinderen. En als er problemen zijn, deze durven uitpraten. Niet stom weg een mening neer zetten en basta. Nee, leren motiveren van een mening. Dat geeft een beter gevoel en meer zelfvertrouwen. Zelf ben ik thuis eigelijk weinig tot niet christelijk opgevoed. De basisschool, een protestanse, heeft de basis gelegd voor het geloof wat ik nu probeer te volgen. Ik ervaar meer vrijheid als je mag luisteren. Moeten is dwingen en dat heeft het geloof in Christus niet nodig. Dat moet je in Liefde geven. En Liefde is geen dwang.

Groet,

Fly29
quote]

hums Fly het is dat je een relatie heb...maar anders...je gedachte van opvoeden bevalt me...

[jafa]

ik zie nu vaak genoeg dat zwaar gelovigen hun kinderen ook zo opvoeden en als die dan +/- 14 a 15 zijn helemaal doorslaan de andere kant op en dan door papa en mama gezien worden als gek en naar een psychiater gestuurd worden en als die dan zegt dat ze niet gek zijn dan worden die ouders nog boos ook en gaan ze weer naar de volgende die hetzelfde zegt



Waarom worden altijd die paar gevallen die doorslaan naar voren gehaald. Het merendeel dat religieus wordt opgevoed slaat niet door en die papa en mama worden niet gezien als gek.

Dit is het standaard voorbeeld om de christelijke opvoeding in negatief daglicht te zetten.

[BaBBa]

ik persoonlijk vindt dat een kind neutraal opgevoed moet worden en zelf als hij oud genoeg is (+\- 14 a 15 jaar) zelf moet beslissen of hij of zij wil geloven of niet.

Daar ben ik het niet mee eens. Als christelijke ouders heb je de plicht je kinderen te vertellen van God. Jij bent dan zeker ook tegen de kinderdoop, want met de kinderdoop beloven de ouders dat ze de kinderen zullen 'onderwijzen in de vreze Gods' (ofzoiets) Dat vind ik juist zo mooi dat God dan al laat zien dat Hij ook een Vader voor jou wil zijn, tis een belofte. Maar daar gaat het verder niet over.

ik zie nu vaak genoeg dat zwaar gelovigen hun kinderen ook zo opvoeden en als die dan +/- 14 a 15 zijn helemaal doorslaan de andere kant....

Dat vind ik ook wel eens erg. Mensen die heel streng zijn opgevoed slaan wel erg snel door naar de andere kant. Daarom denk ik dat het niet een geloof moet worden van alleen regels. Er mogen best regels zijn, maar dat moet niet het belangrijkste worden. En als er regels zijn moeten die wel gewoon besproken en uitgelegd kunnen worden.
Ik heb bijvoorbeeld heel wat meningsverschillen met mijn ouders over verschillende dingen. Ik doe nu in de meeste dingen wel wat ze willen, omdat ik weet dat ze het zeggen omdat zij denken dat dat goed voor me is. Maar sommige dingen doe ik toch, dat vinden ze moeilijk, we praten er nog wel veel over, maar ze weten nu dat dat mijn mening is en dat ze me los moeten gaan laten. Dat is de goede manier denk ik...