Vraag m.b.t. schuldbelijdenis

[StillAwake]

-

[Gtn]

Blijkbaar kan dit kerkrechtelijk van je gevraagd worden. Ik zou een brief sturen om het voornemen tot schuldbelijdenis aan te kondigen, met voorzichtig de vraag om excuses van de kerkenraad vooraf. Dit voelt wellicht onrechtvaardig, maar de minste zijn mag je wel zegen op verwachten. Mochten er geen excuses komen, dan heb je het in ieder geval gevraagd. Ik zou dan alsnog schuldbelijdenis doen, zover ben je inmiddels toch al gekomen.

Ik ben mij er van bewust dat ik niet weet wat er allemaal is voorgevallen, dus dat ik het misschien iets te gemakkelijk zeg allemaal. Hoe dan ook, Gods zegen toegewenst in deze weg, hoe moeilijk het ook zijn kan.

[benefietdiner]

Blijkbaar kan dit kerkrechtelijk van je gevraagd worden. Ik zou een brief sturen om het voornemen tot schuldbelijdenis aan te kondigen, met voorzichtig de vraag om excuses van de kerkenraad vooraf. Dit voelt wellicht onrechtvaardig, maar de minste zijn mag je wel zegen op verwachten. Mochten er geen excuses komen, dan heb je het in ieder geval gevraagd. Ik zou dan alsnog schuldbelijdenis doen, zover ben je inmiddels toch al gekomen.

Ik ben mij er van bewust dat ik niet weet wat er allemaal is voorgevallen, dus dat ik het misschien iets te gemakkelijk zeg allemaal. Hoe dan ook, Gods zegen toegewenst in deze weg, hoe moeilijk het ook zijn kan.

Nee je moet naar de Classis als je er me de kerkenraad niet uit komt. Kom je er in de Classis ook niet uit dan moet je naar de particuliere Synode. Kom je er met de Particuliere Synode niet uit dan kun je vervolgens naar de Generale Synode.
Zie het filmpje hoe het werkt.

[Gtn]

Dat mag inderdaad, maar dat moet niet.

Ik lees (denk ik) bij topic starter dat ze graag opnieuw willen beginnen. Dan heb je (denk ik) geen zin in synodes enz.

[benefietdiner]

Dat mag inderdaad, maar dat moet niet.

Ik lees (denk ik) bij topic starter dat ze graag opnieuw willen beginnen. Dan heb je (denk ik) geen zin in synodes enz.

Ja dat klopt denk ik maar wat is hier dan van waar?

na tot volle inzicht van onze schuld en zonden in deze kwestie te zijn gekomen

[BladeStraight]

Hoe eerlijk is een schuldbelijdenis als je deze als belijder puur procedureel ziet?
En dan nog: zou deze belijdenis vaak (mogelijk ook in dit geval maar we kennen slechts één zijde van het verhaal) niet wederzijds moeten zijn?

Dat laatste: zeker

Over het eerste, wanneer de persoon schuld belijdt is dat tegenover God. De kerkenraad heeft een procedurele functie. Je kan toch je schuld belijden voor het breken van het gebod des Heeren, en daarbij ook in ogenschouw nemen dat een menselijk instituut de taak heeft die schuldbelijdenis te horen, en daarbij ook zeker niet onfeilbaar is.

[BladeStraight]

En wat is precies de Bijbelse onderbouwing? Wat als een kerkenraad zelf ook de fout in gaat? Of als iemand verhuist / emigreert en tot bekering komt? Hoezo kan alleen een specifieke kerkenraad de tucht (van zucht, ziehen, trekken) opheffen als iemand terug bij God is? Hoe kan het, wat is het Bijbelse fundament dat alleen bepaalde dienaren van de Kerk van Christus dat kunnen opheffen en anderen niet? “Het is de procedure” is het halve antwoord. Maar waarom is dit de procedure en klopt die wel?

Er is de mogelijkheid om stille censuur bij de classis te brengen, zodat ook het optreden van de kerkenraad zelf getoetst wordt.

Ik ben het verder met je eens dat je menselijke instituties moet zien als dat: menselijk. Dus zijn deze feilbaar. Uiteindelijk gaat het om de relatie tussen de mens en God, en niet de mens en de kerkenraad. Echter, het is niet onbijbels om te zien dat er een bepaalde structuur ook ter regering van een gemeenschap is, met daarbij horende regels (die overigens ook op de Bijbel zijn gebaseerd).

[BladeStraight]

Dat mag inderdaad, maar dat moet niet.

Ik lees (denk ik) bij topic starter dat ze graag opnieuw willen beginnen. Dan heb je (denk ik) geen zin in synodes enz.

Begrijpelijk, aan de andere kant is het echter ook begrijpelijk dat een nieuwe gemeente niet zomaar iemand kan opnemen die nog onder censuur staat in een andere kerk. Dat moet worden opgelost, en de meest eenvoudige weg daartoe lijkt me het advies van de nieuwe kerkenraad op te volgen en dus bij de voormalige gemeente schuldbelijdenis te doen.

Is dit een perfecte oplossing? Nee. Het vergt kracht om iets te slikken en een mogelijk onrecht te accepteren. Maar is dat niet ook de weg die Christus ons wijst?

[Gtn]

Ja dat klopt denk ik maar wat is hier dan van waar?

Wij hebben te oordelen naar het oordeel der liefde, zoals dat ook in de DL staat.

Ik denk dat je het niet zo bedoeld, mogelijk ben je iemand die behoorlijk zwart-wit denkt, maar als TS deze schuldbelijdenis opschrijft, wie zijn wij dan om daar wat van te vinden?

Is in de hemel niet iedereen blij als een zondaar zich bekeert van zijn boze weg? Ik denk dat dát meer onze houding moet zijn!

[Marnix]

Begrijpelijk, aan de andere kant is het echter ook begrijpelijk dat een nieuwe gemeente niet zomaar iemand kan opnemen die nog onder censuur staat in een andere kerk. Dat moet worden opgelost, en de meest eenvoudige weg daartoe lijkt me het advies van de nieuwe kerkenraad op te volgen en dus bij de voormalige gemeente schuldbelijdenis te doen.

Is dit een perfecte oplossing? Nee. Het vergt kracht om iets te slikken en een mogelijk onrecht te accepteren. Maar is dat niet ook de weg die Christus ons wijst?

Er is de mogelijkheid om stille censuur bij de classis te brengen, zodat ook het optreden van de kerkenraad zelf getoetst wordt.

Ik ben het verder met je eens dat je menselijke instituties moet zien als dat: menselijk. Dus zijn deze feilbaar. Uiteindelijk gaat het om de relatie tussen de mens en God, en niet de mens en de kerkenraad. Echter, het is niet onbijbels om te zien dat er een bepaalde structuur ook ter regering van een gemeenschap is, met daarbij horende regels (die overigens ook op de Bijbel zijn gebaseerd).

Het is in dit geval alleen complexer omdat die mensen van kerkverband zijn geswitched en omdat ze aangeven in de tuchtprocedure verkeerd behandeld te zijn door de kerkenraad. En die twee hebben ongetwijfeld ook met elkaar te maken, ze zijn niet voor niets voor teruggekeerd naar hun oude kerkverband. Er is dus sprake van een vertrouwensbreuk en het is dan te makkelijk om als nieuwe gemeente dat niet serieus te nemen. Als die vertrouwensbreuk er niet was geweest wat het een heel andere situatie geweest.

Los daarvan, het gaat hier om de "sleutels van het koninkrijk der hemelen". Ik wil dat voorbeeld iets proberen door te trekken. Volgens mij zijn die sleutels van een poort. Niet van tal van poorten, het is er 1. En die sleutel die de verschillende kerkenraden hebben is gelijk. Het is dus volgens mij niet zo dat als de een die deur voor iemand op slot draait, ook alleen die persoon hem weer van het slot kan halen. Dat klinkt misschien als "wat doorslaan in het voorbeeld" waar het me om gaat is dat er situaties kunnen zijn dat de ene gemeente iemand onder censuur heeft geplaatst en een andere gemeente die censuur weer op kan heffen. En als we weten dat de KR een procedurele functie heeft hoeft dat ook niet ingewikkeld te zijn. Je hoort aan wat er gebeurd is en je hoort het getuigenis, de belijdenis en als iemand belijdt schuld te hebben maar te weten dat er vergeving is in Christus, kan je dan als kerkenraad nog zeggen: Mooi maar ga dan maar naar die andere kerkenraad, die moeten de censuur weer opheffen, de poort weer voor je open doen? De KR hoeft toch alleen te kijken hoe God naar iemand kijkt en als Hij hem aanneemt kan de KR daar alleen in volgen? En al helemaal niet als er met die andere KR een vertrouwensbreuk is omdat men niet vertrouwelijk met je om is gesprongen. Stille censuur komt uiteindelijk van God en niet van een kerk en wordt ook door Hem weer opgeheven, niet door een kerk want de vergeving komt van Hem. En als je dan ook een schuld bij een persoon snap ik dat je daar ook vergeving aan moet vragen maar deze persoon heeft geen schuld bij zijn oude kerkverband.

[StillAwake]

-

[benefietdiner]

Het is in dit geval alleen complexer omdat die mensen van kerkverband zijn geswitched en omdat ze aangeven in de tuchtprocedure verkeerd behandeld te zijn door de kerkenraad. En die twee hebben ongetwijfeld ook met elkaar te maken, ze zijn niet voor niets voor teruggekeerd naar hun oude kerkverband. Er is dus sprake van een vertrouwensbreuk en het is dan te makkelijk om als nieuwe gemeente dat niet serieus te nemen. Als die vertrouwensbreuk er niet was geweest wat het een heel andere situatie geweest.

Los daarvan, het gaat hier om de "sleutels van het koninkrijk der hemelen". Ik wil dat voorbeeld iets proberen door te trekken. Volgens mij zijn die sleutels van een poort. Niet van tal van poorten, het is er 1. En die sleutel die de verschillende kerkenraden hebben is gelijk. Het is dus volgens mij niet zo dat als de een die deur voor iemand op slot draait, ook alleen die persoon hem weer van het slot kan halen. Dat klinkt misschien als "wat doorslaan in het voorbeeld" waar het me om gaat is dat er situaties kunnen zijn dat de ene gemeente iemand onder censuur heeft geplaatst en een andere gemeente die censuur weer op kan heffen. En als we weten dat de KR een procedurele functie heeft hoeft dat ook niet ingewikkeld te zijn. Je hoort aan wat er gebeurd is en je hoort het getuigenis, de belijdenis en als iemand belijdt schuld te hebben maar te weten dat er vergeving is in Christus, kan je dan als kerkenraad nog zeggen: Mooi maar ga dan maar naar die andere kerkenraad, die moeten de censuur weer opheffen, de poort weer voor je open doen? De KR hoeft toch alleen te kijken hoe God naar iemand kijkt en als Hij hem aanneemt kan de KR daar alleen in volgen? En al helemaal niet als er met die andere KR een vertrouwensbreuk is omdat men niet vertrouwelijk met je om is gesprongen. Stille censuur komt uiteindelijk van God en niet van een kerk en wordt ook door Hem weer opgeheven, niet door een kerk want de vergeving komt van Hem. En als je dan ook een schuld bij een persoon snap ik dat je daar ook vergeving aan moet vragen maar deze persoon heeft geen schuld bij zijn oude kerkverband.

Ha ha je zit thuis achter je computer een nieuw dogma te ontdekken en op te schrijven. Je zou zomaar in een klooster met de andere rooms-katholieke parochiepriesters, kapelaans en pastoors een nieuw verzinselen kunnen bedenken en op leggen aan kerkenraden en mensen.
Het lijkt natuurlijk mooi zoals jij de ‘sleutels van het koninkrijk der hemelen’ wil uitleggen zonder de werkelijkheid uit te zoeken hoe het in de onderhavige kerkverbanden zit en hierin staan.

[StillAwake]

-

[Marnix]

Ha ha je zit thuis achter je computer een nieuw dogma te ontdekken en op te schrijven. Je zou zomaar in een klooster met de andere rooms-katholieke parochiepriesters, kapelaans en pastoors een nieuw verzinselen kunnen bedenken en op leggen aan kerkenraden en mensen.
Het lijkt natuurlijk mooi zoals jij de ‘sleutels van het koninkrijk der hemelen’ wil uitleggen zonder de werkelijkheid uit te zoeken hoe het in de onderhavige kerkverbanden zit en hierin staan.

Het is geen nieuw dogma. Je vindt de tucht al terug in de Nederlandse Geloofsbelijdenis en kan daar lezen dat ze bedient wordt door de Kerk, het lichaam van Christus. Er werd nog geen rekening gehouden met de kerkelijke versplintering die zijn ontstaat, alleen met een onderscheid tussen ware kerk en valse kerk. Zoals ik het uitlegde met de sleutels voor dezelfde voor. Later ontstonden er allerlei kerkverbanden en ging ieder kerkverband zeggen: Wij zijn de juiste kerk. En als iemand door ons onder censuur wordt geplaatst kan dat ook alleen door ons worden opgeheven. Allicht lieten sommigen dat zelfs in hun eigen kerkorde opnemen dat weet ik zo niet. Ook de Catechismus is helder:

en wederom
als lidmaten van Christus en Zijn gemeente aangenomen,
zo wanneer zij waarachtige betering beloven en bewijzen.

Dat "en zijn gemeente" slaat primair op de Kerk en als je het toch op een plaatselijke gemeente als belichaming daarvan wil betrekken is dat de nieuwe gemeente want worden ze lid van. En de eis is "betering beloven en gewijzen." Ik zie dus geen reden waren we dat laatste in een gemeente moeten doen waar ze slecht zijn behandeld en waar ze al jaren geen lid meer van zijn. Bijbels gezien is dat niet de juiste gang van zaken.

[hans0166]

een nieuw dogma te ontdekken en op te schrijven. Je zou zomaar in een klooster met de andere rooms-katholieke parochiepriesters, kapelaans en pastoors een nieuw verzinselen kunnen bedenken en op leggen aan kerkenraden en mensen.
Het lijkt natuurlijk mooi zoals jij de ‘sleutels van het koninkrijk der hemelen’ wil uitleggen zonder de werkelijkheid uit te zoeken hoe het in de onderhavige kerkverbanden zit en hierin staan.

grappig... het IS namelijk hetzelfde, vanaf het begin heeft de reformatie zichzelf ook de sleutels toegeeigend, en gebruikt, die ook de andere "oorspronkelijke" kerken ook gebruiken, en met dezelfde bijbelse gronden.

Vertel me anders het verschil eens tussen deze zaak, waar een koppel moet gaan belijden bij een kerkeraad om "vergeving" te krijgen van ze, en iemand die verzoend wordt met de kerk in een biecht?