benefietdiner schreef:Mooi stukje in het Reformatorisch Dagblad van vandaag waar Enny de Bruijn de spijker op zijn kop slaat, mee eens. Was ook mijn bedoeling in de topicstart.
De Nationale Dodenherdenking gaat steeds minder over de Tweede Wereldoorlog, en steeds meer over ”iedereen erbij betrekken”. Daarmee verdwijnt de kern uit het zicht.
Als je aan diversiteit en inclusiviteit wil werken, kun je dat op talloze manieren doen. Creëer desnoods een speciale ”Verbindingsdag”, en ga dan helemaal los met toespraken over meerstemmigheid en veelkleurigheid en saamhorigheid. Maar gebruik er niet 4 mei voor. Die dag is ervoor om los te komen van jezelf, je eigen groep en je groepsbelang, en de blik naar buiten te richten. Naar wat er gebeurde, toen en daar. Het gaat niet om jou, het gaat erom dat je respect toont voor de slachtoffers van toen, ook als ze geen familie van je waren. Dat je recht probeert te doen aan het verleden.https://www.rd.nl/artikel/926522-column ... er-onszelf
Ook hier is het thema "homofilie" weer de olifant in de hoek van de kamer. Omdat "inclusiviteit" genoemd wordt zal het Enny de Bruijn waarschijnlijk wel gaan over het feit dat André van Duin in zijn toespraak mede (niet uitsluitend!) sprak over het lot van homo's.
Nou, dan was hij heel wat dichter bij de gruwelijkheden en de slachtoffers van WOII dan wanneer hij het had gehad over de gevallenen bij andere militaire operaties en missies waarvoor de herdenking van 4 mei inmiddels ook is bedoeld.
Met dat laatste heb ik overigens helemaal geen moeite.
Maar de herdenking gaat juist ook over het feit, dat de nazi-ideologie in WOII niet alleen Joden, Roma en Sinti minderwaardig vond en ze daarom vervolgden, maar dat daar ook iedereen bij hoorde die in hun ogen seksuele abnormaliteiten vertoonden. Homoseksualiteit hoorde daar gewoon bij. En dat heeft tijdens WOII geleid tot zeer veel leed voor homo's.
Maar ja hè, homo's, daar wordt in reformatorische kring gewoon liever niet over gepraat. Ze voelen zich verplicht om hen op hun gedrag scherp te veroordelen, tegelijkertijd zijn ze er wel, ook in eigen kring, maar doen ze over het algemeen geen vlieg kwaad. Dat moet toch ergens wringen, als je eerlijk bent.
Dus de beste oplossing is altijd: afleiden van het onderwerp, ze niet expliciet noemen en verder proberen om het thema 'homofilie" indirect (niet te openlijk) uit het debat, uit het nieuws, uit het gesprek weg te halen. Is er geen verzamelbegrip te bedenken, waar je ze in kunt verpakken?
Hier gebeurt dat door kritisch te zijn op zogenaamde "inclusiviteit" rond de 4 mei herdenking. Als dat nu eens wat minder zou kunnen!
En dan is het gevolg opeens zonneklaar: als we er nu eens niet van alles en nog wat hadden bijgehaald (lees: als we de aanwezigheid van André van Duin en het feit dat hij homo's benoemt nu eens hadden kunnen voorkomen), dan was het allemaal een stuk meer over de WOII gegaan, zoals het hoort.
Een drogreden. Eentje die de onmacht van reformatorischen rond het thema homofilie treffend illustreert. Door "inclusiviteit" af te keuren hoeven ze André van Duin en zijn aandacht voor homo's in WOII niet af te keuren.
Maar dat hadden ze natuurlijk liever wel gedaan. Anders hadden ze niet zo'n kronkelpad bewandelt.
Pijnlijk.
gravo