Dorpeling schreef:Heb ik ook. Knap vervelend. Op het moment hoest ik ook mijn longen er zo ongeveer uit (en nee.. ik ben zondag niet naar de kerk geweest!), test gaf gelukkig negatief aan. Maar dan nog voel je je wel staan in de supermarkt als er zo'n enorme kriebel opkomt.
Ik denk erover een jas aan te schaffen met de tekst 'ja ik hoest, maar ik ben niet gevaarlijk' oid. Man man, wat een blikken heb ik al moeten incasseren. Een hoestje maakt je al verdacht. We gaan de herfst/winter in, dus dat wordt nog wat.
Heel herkenbaar. een collega omschreef het als "hoestschaamte". Ook ik blaf af en toe de longen uit mijn lijf, maar heb het gelukkig in het openbaar nog steeds kunnen voorkomen.
Wel ben ik (doordat ik meer binnenzit?) minder verkouden dan andere jaren, dat is dan wel weer een prettige bijkomstigheid.
Dorpeling schreef:En daarbij blijft het punt staan: deze kerk heeft zijn zaken goed voor elkaar. Wellicht een voorbeeld aan nemen in plaats van kritiek op leveren.
Daarover verschillen we dan van mening. Als ze het echt zo goed voor elkaar zouden hebben was er vast wel een nuancering gekomen op de ophef. Die heb ik nog steeds niet langs horen komen. De adviezen zijn met voeten getreden (en de regels inderdaad niet), iets wat in mijn ogen niet van wijsheid en "het goed voor elkaar hebben" getuigt.
Daar zegt de man wel wijze dingen. Waarmee nog steeds niet gezegd is dat de diensten zoals hij ze graag voor zich ziet een Goddelijke instelling zijn.
Dit komt in elk geval minder dom en ongenuanceerd over, hoewel ik het met de kern van zijn betoog nog steeds niet eens ben. Natuurlijk heeft hij gelijk dat een online kerkdienst minder verbondenheid geeft dan een fysieke dienst, maar ouden van dagen die ook buiten coronatijd op de kerktelefoon aangewezen waren waren dankzij de techniek toch nog steeds op hun manier betrokken.
En het is maar zeer de vraag of een kerkdienst zoals wij die in onze gezindte zien een goddelijke instelling is (hoewel het zeker een waardevolle instelling is)...
Dat is me dan altijd ontgaan. Overigens vermoed ik dat hetzelfde geld voor plaatsen als Urk (waarvan ik die indruk af en toe wel heb).
Blijft staan dat Staphorst in dit geval zelf de grenzen heeft opgezocht (en mijns inziens overschreden).
Dorpeling schreef:Dat is niet te kwalificeren met 'lak aan adviezen hebben', het is een zorgvuldige afweging geweest van wat van wezenlijk belang is voor een kerkelijke gemeente.
Hoe kan het dan dat er een heleboel kerkgemeenschappen zijn die wel een alternatief voor het zingen (door middel van een voorzanger) hebben gevonden, die wel rekening houden met de geadviseerde maximale groepsgrootte? Die wel aan hun leden vragen een mondkapje te dragen?
Die wel mogelijkheden hebben gevonden om de dienst op zo'n wijze in te richten dat de mensen tuis het via internet kunnen meemaken, en die wel opletten welke uitstraling ze hebben naar de mensen die om deze kerk heen wonen en die wel opletten hoe ze de houding die we als christen horen te hebben proberen aan te nemen.
Hebben deze gemeenten geen zorgvuldige afweging gemaakt?
Ontgaat het wezenlijke van een kerkdienst hen?
Of is de hele insteek van "Staphorst" (en anderen, wat dat betreft is het jammer dat het nu om 1 gemeente lijkt te gaan) van den beginne al geweest om de grenzen zo ver mogelijk op te zoeken om zo min mogelijk onderbreking van het "oude normaal" te hebben?
Is de eerste insteek van dergelijke gemeenten de volksgezondheid geweest? De uitstraling die ze op anderen hebben? Het ambassadeurschap van Christus, is dat de eerste insteek geweest? Of stiekem toch de eigen gewoonten, die ze (getuige het tweede deel van Huijzer wat je plaatste) tot goddelijke instelling gebombardeerd hebben?
En daarbij bewust het risico nemend dat, door hun onverantwoord gedrag (gezien het feit dat er al op vrijdag een gesprek geweest is met de minister en een afgevaardigde van deze kerk) en hun stijfkoppigheid alle kerken in Nederland nu gestraft worden voor de misstappen van 1 gemeente?
Dorpeling schreef:Veel mensen lopen nu wel zo af te geven op die kerk, maar misschien moeten we kijken naar de regels zelf en daar een aanpassing in maken. Gelukkig wordt dat nu ook steeds meer in gezien. Onderscheid maken brengt altijd verdeeldheid.
Dat laatste ben ik met je eens. We moeten eens kijken naar de regels. En op plaatsen waar het goed gaat moet er ruimte kunnen zijn voor verruiming, en op plaatsen waar adviezen met voeten worden getreden moet ruimte zijn voor inperking.
toen het fout liep bij Feyenoord in de Kuip hebben alle sportclubs een publieksverbod gekregen. Nu het goed gaat in de evenementenbranche is er ruimte voor kleine versoepelingen.
Clubs waar het wel goed ging (de overgrote meerderheid dus), lijden nu onder het onverantwoorde gedrag van 1 supportersgroep. En als er ergens in Nederland grenzen overschreden worden in de evenementenbranche zullen de regels ook daar weer aangescherpt gaan worden.
Als het spaak loopt in het uitgaansleven wordt er een avondklok ingesteld voor de horeca, maar waar restaurants juist veel regels wel juist toegepast hebben is deze beperking zo ingesteld dat restaurants er minder last van hebben dan cafe's.
Horecainstellingen waar het wel goed ging lijden nu onder het onverantwoorde gedrag van 1 groep instellingen waar de muziek nog steeds te hard stond, en mede door alcoholgebruik de regels met voeten getreden werden.
Als kerken de grenzen te veel opzoeken wordt dat een halt toegeroepen, maar toen de kerken zich wel verantwoordelijk gedroegen werd hen geen strobreed in de weg gelegd.
Kerken waar het wel goed ging (de overgrote meerderheid dus), lijden nu onder het onverantwoorde gedrag van 1 gemeente waar het dus wel de spuigaten uitliep.
In al deze gevallen komt vertrouwen echter te voet, en gaat het te paard. Het duurt langer voordat er voldoende vertrouwen bestaat om de regels te versoepelen, waar een aanscherping wel (vrijwel) per direct ingevoerd kan worden.
Waar ik persoonlijk wel moeite mee heb is dat alle kerken in Nederland nu solidair moeten zijn met "Staphorst", waar juist "Staphorst" zich weigerde solidair te verklaren met wie dan ook.
Wrang, maar in wezen niet anders dan wat Feyenoordhooligans voor het voetbal betekend hebben, en studenten voor het uitgaansleven.
Geef me de rust om te accepteren wat ik niet kan veranderen.
Geef me de moed om te veranderen wat ik kan.
Geef me de wijsheid om het verschil te zien.