Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Ik ben 22 jaar, opgegroeid met de kerk. (Ger gem.)
Vanaf mn 19e ben ik gestopt naar de kerk te gaan, mijn geloof aan de kant gezet. Ik had veel ergernissen in de kerk, er werdt bij ons heel zwaarmoedig en bedrukkend gepreekt en dat gaf me totaal geen binding met God. Hierdoor ben in gestopt met "geloven"
Ik heb ADD en loop mezelf vaak tegen de muur, door mijn emotieswisselingen en Impulsiviteit. Ik heb me vaak voor genomen om mezelf te beteren en een stabielere basis in mijn leven te vinden, maar dat wil absoluut niet. Op een gegeven moment was in best hopeloos en ging in in mezelf tot God smeken of hij me wou helpen en mijn fouten wou vergeven. Ik had die dag ineens een gevoel dat ik ilnog niet eerder had meegemaakt, ik voelde me schuldig om allerlij dingen waar ik normaal "ach boeie" voor zei. Toen ik op mijn werk arriveerde, opende ik de Bijbel app die ik nog op mijn telefoon had en al tijden niet had geopend. Ik las de dagelijkse bijbelvers en daar stond in de trend van "Hij is het die vergeeft" ik vond dat heel opmerkelijk omdat ik daarvoor me schuldig en down voelde. Maar toch wou ik niet geloven dat het voor mij was. Want ik keek nooit naar God om en nu ineens wel voor mijn eigen belang. Maar toch trok het me wel en sindsdien ben ik wel steeds wat opzoek naar Gods woord. Ik loop steeds er steeds tegen aan dat God liefde is en zaligmakend. Het voelt heel raar en vraag ik me af of ik wel het juistte geloof of dat de duivel me op een dwaalspoor wil zetten. en als ik dan probeer de bijbel te lezen, begrijp ik er niks van..
Ik voel dan niks en als ik bid heb ik het gevoel of praat ik tegen de muur..
Toch loop ik al een week met een vreemd gevoel door mijn maag sinds die ene dag dat ik mij schuldig voelde. Ondertussen heb ik me wel weer heel gemakkelijk onder de zonden gegeven, hoe ik normaal ook leefde. Er is helaas niks veranderd. Ik had zo gehoopt dat het een vonkje mocht zijn die oversloeg naar een vlam..
Ik voel me heel onwennig. Ik kan het niet goed beschrijven.
Bedankt voor jullie reacties! Wordt enorm gewaardeerd. Ik ben erg blij dat ik doormiddel van dit forum mijn verhaal kan delen.
Ik voel inderdaad een "verlangen" om God te vinden. Maar toch doe ik nog dingen, waarvan ik weet dat het niet hoort en ik doe dit zonder berouw.. ik wou dat ik daar ook berouw over kreeg.. ik hoop dat God zich aan mij mag openbaren en dat ik alleen nog maar Hem wil zoeken en volgen. De wereld heeft me zo erg in de greep en ik voel echt een worsteling om dat los te laten.
Ik hoop dat ik de Bijbel mag gaan begrijpen door God zijn geest.
Het is zo raar, want ik heb toch wel een verlangen om God te zoeken, maar ik houd mijn deur gesloten. En het voelt alsof in de deur niet kan openzetten.
Gtn schreef:Beste Marvin,
Je bent opgegroeid in de GerGem. Daar wordt nogal eens de nadruk gelegd op de nietigheid van de mens, wat op zich zelf genomen wel gewoon waar is natuurlijk. Het lijkt er alleen soms op dat we dan een enorme zondelast en zondekennis enz moeten ervaren voordat God wil werken.
Zonder zondekennis gaat niet, want wie niet ziek is heeft ook geen dokter nodig. Toch hoeft die zondekennis niet altijd bij iedereen even diep te zijn. God is daar vrij in.
Een paar weken geleden zei een ultra rechtse GerGem predikant dit erover:
Als we gaan denken of we wel genoeg zondekennis hebben of dat we het allemaal wel diep genoeg beleven dan gaan we eigenlijk op Gods plek staan en staan we Hem in de weg. We bepalen dan zelf dat God ons meer zondekennis moet geven en weten het dan beter dan God.
Voor mijzelf persoonlijk was dat heel verhelderend, niet teveel prakkezeren maar alles alleen van God verwachten.
Mensen kunnen zoveel dingen zeggen en soms hun eigen mening in bijbelteksten leggen zodat het erg verantwoord klinkt ook nog. Maar lees Gods woord gewoon maar zoals het er staat.
Marvinwelmoed schreef:Hallo, ik hoop dat ik mijn onderwerp in het juiste rubriek plaatst..
Ik ben 22 jaar, opgegroeid met de kerk. (Ger gem.)
Vanaf mn 19e ben ik gestopt naar de kerk te gaan, mijn geloof aan de kant gezet. Ik had veel ergernissen in de kerk, er werdt bij ons heel zwaarmoedig en bedrukkend gepreekt en dat gaf me totaal geen binding met God. Hierdoor ben in gestopt met "geloven"
Ik heb ADD en loop mezelf vaak tegen de muur, door mijn emotieswisselingen en Impulsiviteit. Ik heb me vaak voor genomen om mezelf te beteren en een stabielere basis in mijn leven te vinden, maar dat wil absoluut niet. Op een gegeven moment was in best hopeloos en ging in in mezelf tot God smeken of hij me wou helpen en mijn fouten wou vergeven. Ik had die dag ineens een gevoel dat ik ilnog niet eerder had meegemaakt, ik voelde me schuldig om allerlij dingen waar ik normaal "ach boeie" voor zei. Toen ik op mijn werk arriveerde, opende ik de Bijbel app die ik nog op mijn telefoon had en al tijden niet had geopend. Ik las de dagelijkse bijbelvers en daar stond in de trend van "Hij is het die vergeeft" ik vond dat heel opmerkelijk omdat ik daarvoor me schuldig en down voelde. Maar toch wou ik niet geloven dat het voor mij was. Want ik keek nooit naar God om en nu ineens wel voor mijn eigen belang. Maar toch trok het me wel en sindsdien ben ik wel steeds wat opzoek naar Gods woord. Ik loop steeds er steeds tegen aan dat God liefde is en zaligmakend. Het voelt heel raar en vraag ik me af of ik wel het juistte geloof of dat de duivel me op een dwaalspoor wil zetten. en als ik dan probeer de bijbel te lezen, begrijp ik er niks van..
Ik voel dan niks en als ik bid heb ik het gevoel of praat ik tegen de muur..
Toch loop ik al een week met een vreemd gevoel door mijn maag sinds die ene dag dat ik mij schuldig voelde. Ondertussen heb ik me wel weer heel gemakkelijk onder de zonden gegeven, hoe ik normaal ook leefde. Er is helaas niks veranderd. Ik had zo gehoopt dat het een vonkje mocht zijn die oversloeg naar een vlam..
Ik voel me heel onwennig. Ik kan het niet goed beschrijven.
Marvinwelmoed schreef:. Ik hoop oprecht ( want ik ben er wel bang voor) dat het geloof en verlangen afzakt en dat ik God weer links laat liggen. Ik heb Hem nodig.
DeLange schreef:Als het jouw diepst verlangen is om een kind van God te zijn en naar Zijn wil te leven, dan is dat door de Heere gegeven. Iemand die verloren gaat maakt zich er meestal niet druk om. En die genade is op voorwaarde van geloof, niet op daden, want God weet wel dat we nooit hier volmaakt zullen zijn. We strijden wel tegen de zonden, maar blijken vaak ook zwak. Bepaalde zonden kunnen ook een verslavende werking hebben, waar tijd voor nodig is van vallen en opstaan.
Wel hoort bij het geloof vruchtdragen. De ene zal meer vrucht dragen dan de ander, maar ieder christen herkent ook zonden in zijn leven.
Gtn schreef:Als het aan jou ligt dan laat je God inderdaad weer links liggen. Maar gelukkig hangt het niet van jou af! Er is er maar één waar het van af hangt en dat is Jezus Christus!
Uiteindelijk komen we allemaal bij de Gever terecht. Maar of je nu naar God gaat zoeken uit angst voor de hel, of omdat je je zonden niet kunt laten, of omdat je Gods eer zoekt, het staat God niet in de weg! Hij zal je zelf geven wat nodig is, als je Hem daar om vraagt.
Neem een besluit, en ga zondag naar een kerk om daar wat meer van God te horen. Mijn advies: bid om je negatieve gedachten tegen de kerk weg te nemen. En nogmaals: er zijn meer kerken waar God werkt, niet alleen in de GerGem. Bid om wijsheid hierin.
Zaterdagavond wou ik de zondagochtend nog naar de kerk. De zondagochtend was ik moe en had ik niet de drang om naar de kerk te gaan. Mensen zagen me dan aankomen dacht ik. Ik ben niet gegaan. Nu ben ik teleurgesteld in mezelf. Ik hou mezelf voor de gek met het zoeken naar God. Want ik wil hem niet eens vinden, anders was ik wel naar de kerk gegaan.
Marvinwelmoed schreef:Ik kom er steeds meer achter dat ik geen oprechte berouw over mijn zonden heb.. ik zou zo graag willen dat ik die oprechte berouw had, ik bid hier ook voor, of God het mij mag laten zien. Ik weet met mijn verstand dat ik de zonden doe en dat het niet goed is. Maar ik voel niet de "diepe" berouw.
Ik had zo graag gewild dat in God in mijn leven kreeg en het ervaar dat hij mij door deze wereld heen helpt. Want ik kan het oprecht niet. Ik ben niet eens weerbaar tegen een verleiding. Ik ben bang om over God te gaan spreken tegen bijvoorbeeld collega's. Ze kennen me niet als christen. Ik heb de kracht en moed niet om Jezus zijn pad te volgen. Wat wou in graag dat God mij dat gaf. En dat ik oprecht werdt. Dat ik naasteliefde kende, mensen vergeef, geduldig was. Verslavingen en verleiding weerstaan kon.
Ikben bang dat mijn verlangen naar God niet oprecht is. Ik ben ook bang dat God nooit in mijn leven geopenbaard zal worden.
Teus schreef:
Toen ik het verlangen had een kind van God te zijn heb ik jaren lang God gevraagd mij mijn zonden te laten zien, hoe een slecht mens ik wel was. Hij deed het nooit. Op een geven moment vond ik het wel best. Ik dacht, als God het moet doen, wat mij elke zondag geleerd werd, dan moet Hij maar komen en ging mijn eigen weg.
Marvinwelmoed schreef:Ik kom er steeds meer achter dat ik geen oprechte berouw over mijn zonden heb.. ik zou zo graag willen dat ik die oprechte berouw had, ik bid hier ook voor, of God het mij mag laten zien. Ik weet met mijn verstand dat ik de zonden doe en dat het niet goed is. Maar ik voel niet de "diepe" berouw.
Ik had zo graag gewild dat in God in mijn leven kreeg en het ervaar dat hij mij door deze wereld heen helpt. Want ik kan het oprecht niet. Ik ben niet eens weerbaar tegen een verleiding. Ik ben bang om over God te gaan spreken tegen bijvoorbeeld collega's. Ze kennen me niet als christen. Ik heb de kracht en moed niet om Jezus zijn pad te volgen. Wat wou in graag dat God mij dat gaf. En dat ik oprecht werdt. Dat ik naasteliefde kende, mensen vergeef, geduldig was. Verslavingen en verleiding weerstaan kon.
Ikben bang dat mijn verlangen naar God niet oprecht is. Ik ben ook bang dat God nooit in mijn leven geopenbaard zal worden.
Terug naar “[Religie] - Open forum”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 29 gasten