benefietdiner schreef:In genoemde kerk, waar ik de laatste tijd nogal aanwezig ben, noemde eens één predikant de kinderdoop een ‘uitgereikte cheque’. Bij de kinderdoop krijg je dus een cheque uitgereikt die je als volwassen zijnde moest verzilveren en dat verzilverde je als je belijdenis gedaan had van je geloof, als je dus geen belijdenis doet van je geloof dan was de kinderdoop tevergeefs geweest.
Ik ken deze benadering wel van vroeger maar ik kan er niets mee. Het klinkt alsof iemand die uit kerkelijke ouders geboren is iets meer mee te brengen heeft in vergelijking met iemand die van buiten de kerk komt.
benefietdiner schreef:Dit sprak mij meer aan dan de kinderdoop als pleitgrond stellen. Een pleitgrond is nogal verwarrend. De één (1) zegt dan: je pleit op wat je al gekregen hebt bij de kinderdoop. De ander (2) zegt: het is een pleit beslechten, het geschil tot een beslissing brengen. De laatste (2) is op rechtsgebied de juiste maar zo wordt het veelal niet verstaan en dan krijg je verbondsautomatisme.
Geen van beide termen geven m.i. aanleiding tot heilsautomatisme.
Maar verder wordt met het begrip "pleitgrond" m.i. eveneens als met de in te leveren cheque gesuggereerd dat iemand die als kind gedoopt is bij God een streepje voor heeft op ongedoopte buitenkerkelijken.
Beide beelden zijn in dit opzicht uiterst verwarrend. Destijds werd ons als ouders verweten dat wij onze kinderen met een probleem opzadelden: "als zij later in de kerk belijdenis zouden doen zouden ze niet eens gedoopt zijn en dus de schande moeten meemaken als volwassenen gedoopt te worden".
Iemand die van buiten de christelijke tradities gelovig wordt heeft in elk geval dat voordeel geen last te hebben van allerlei traditionele ballast die over de Bijbeltekst heen wordt geprojecteerd. Een groot voordeel!