“Trouwen, of samenwonen?” - vragen

[benefietdiner]

Dat mag je vinden maar ik vind dat dan weer kort door de bocht en ongenuanceerd. Er zijn best mensen die niet trouwen om wat voor reden dan ook maar een goede relatie van liefde en trouw hebben. Die hun leven lang bij elkaar blijven. Dat is net zo kortzichtig als stellen dat getrouwde mensen altijd een goede relatie hebben die nooit rammelt...

Waarom is dat kort door de bocht als de huwelijkssluiting (liever een trouwverbond) een afspiegeling is van God en zijn gemeente. Dat is het grondbeginsel. Als dat het niet is kun je er alles voor invullen wat in je opkomt. Natuurlijk kun je stellen dat liefde en trouw ook een goede grond zijn maar alleen dan voor mensen die niet gefundeerd zijn op Gods Woord. Liefde en trouw moeten dieper zitten dan uiterlijkheden. God heeft zijn algemene genade nog gelaten voor mensen die inderdaad op alleen die liefde en trouw hun leven lang bij elkaar blijven.

[benefietdiner]

Dus als je samenwoont is je relatie gebaseerd op geld en materialisme? Moet je toch even uitleggen.

hoe zou ik het jou uit kunnen leggen als we op een verschillend niveau denken. zie het antwoord aan Marnix.

[Marnix]

Waarom is dat kort door de bocht als de huwelijkssluiting (liever een trouwverbond) een afspiegeling is van God en zijn gemeente. Dat is het grondbeginsel. Als dat het niet is kun je er alles voor invullen wat in je opkomt. Natuurlijk kun je stellen dat liefde en trouw ook een goede grond zijn maar alleen dan voor mensen die niet gefundeerd zijn op Gods Woord. Liefde en trouw moeten dieper zitten dan uiterlijkheden. God heeft zijn algemene genade nog gelaten voor mensen die inderdaad op alleen die liefde en trouw hun leven lang bij elkaar blijven.

- je moet je eigen woorden niet verdraaien. Het is kort door de bocht als je zegt dat alle relaties van mensen die samenwonen rammelende relaties zijn. De rest wat je nu noemt ging het niet over
- getrouwde relaties zijn dan net zo goed rammelend als mensen niet geloven. Wat aantoont dat het niet zozeer gaat om het burgerlijk huwelijk maar om of je met God leeft of niet
- Gods genade is er voor zondaren. Niet alleen voor trouwe stellen die hun leven lang bij elkaar blijven maar ook voor een vrouw die vijf mannen heeft gehad en nu bij de zesde is. Voor een overspelige vrouw. Voor een prostituee die de tel na een paar maanden kwijt was.

[elbert]

Toch heb ik wel wat moeite met het dat je iedere keer erbij haalt dat mensen niet trouwen om weer makkelijk van elkaar af te kunnen komen, dat men maar bij elkaar wil blijven zolang beiden dat oke vinden etcetera. Ik weet dat dit best veel voorkomt, daarin heb je helemaal gelijk.

Het is me er natuurlijk niet om te doen om specifiek elke relatie onder de loep te nemen. Het gaat me vooral om de reden waarom er zoiets als samenwonen is gekomen. Dat heeft te maken met de maatschappij waarin we leven en hoe die maatschappij gemiddeld genomen kijkt naar relaties. Dan moet je inderdaad een beetje generaliseren. Maar algemeen genomen geldt natuurlijk wel dat de moderne visie is dat uit elkaar gaan makkelijker moet worden gemaakt. Christenen zijn simpelweg een minderheid in dit land en hun mening is dat ook.

Daarnaast heb je het over je je ouderlijke gezin verlaten. Dat ging in de tijd van de Bijbel wel zo (voor de een van de twee) maar voordat ik trouwde woonde ik al jaren op mezelf en voor mijn vrouw gold hetzelfde. Tegenwoordig trouwen de meesten niet meer vanuit huis en heb je eigenlijk je vader en moeder al lang verlaten voordat je je vrouw aan gaat hangen Het lijkt me niet dat je bedoelt dat alle singles, ongeacht of ze thuis wonen of niet nog onderdeel zijn van het ouderlijke gezin en dat dat als je trouwt opeens verandert?

In de tijd van de Bijbel had je natuurlijk ook al singles. Het bekendste voorbeeld hiervan is de apostel Paulus en die bleef voor zover we weten overtuigd ongetrouwd.
Maar dat zijn wel de uitzonderingen.
Overigens zou ik wel de lijn durven verdedigen dat het "je ouders verlaten" niet gebonden is aan het daadwerkelijk in hetzelfde huis wonen als je ouders (zo spreekt de Bijbel er nl. ook niet over), maar het vormen van een nieuw familieverband met iemand die uit een andere familie komt. Dus wie als jongvolwassene op zichzelf gaat wonen, behoort nog steeds tot het huis van zijn/haar ouders en als die ouders overlijden/overleden zijn, dan is zo iemand zelf hoofd van datzelfde huis.
Bovendien geldt dat het je ouders verlaten ook geldt, als je trouwt en je ouders bij je in huis blijven/komen wonen. Dat kwam vooral vroeger nogal eens voor en in andere landen nog steeds heel vaak. Daar is het heel gewoon dat kinderen voor hun ouders zorgen en die dus bij hen in huis wonen. Je vader en moeder verlaten slaat dus niet op het wonen in hetzelfde huis, maar op het vormen van een nieuw gezins/familieverband.

[Jesaja40]

elbert citeert:

In de tijd van de Bijbel had je natuurlijk ook al singles. Het bekendste voorbeeld hiervan is de apostel Paulus en die bleef voor zover we weten overtuigd ongetrouwd.
Maar dat zijn wel de uitzonderingen.
Overigens zou ik wel de lijn durven verdedigen dat het "je ouders verlaten" niet gebonden is aan het daadwerkelijk in hetzelfde huis wonen als je ouders (zo spreekt de Bijbel er nl. ook niet over), maar het vormen van een nieuw familieverband met iemand die uit een andere familie komt. Dus wie als jongvolwassene op zichzelf gaat wonen, behoort nog steeds tot het huis van zijn/haar ouders en als die ouders overlijden/overleden zijn, dan is zo iemand zelf hoofd van datzelfde huis.
Bovendien geldt dat het je ouders verlaten ook geldt, als je trouwt en je ouders bij je in huis blijven/komen wonen. Dat kwam vooral vroeger nogal eens voor en in andere landen nog steeds heel vaak. Daar is het heel gewoon dat kinderen voor hun ouders zorgen en die dus bij hen in huis wonen. Je vader en moeder verlaten slaat dus niet op het wonen in hetzelfde huis, maar op het vormen van een nieuw gezins/familieverband.

Ik zou Paulus er buiten willen houden. Het was de gewoonte dat alle leerlingen van Gamaliël gehuwd waren. Ook Mozes was gehuwd, maar door zijn vele contacten in de Tent van Samenkomst onthield hij zich van de huwelijkse verplichtingen. Paulus duid aangaande het huwelijk op het ongemak en de praktische zaken die de dienaren van de Eeuwige. Alle dienstdoende priesters moesten huis en haard verlaten om dienst te doen in de tempel. Gedurende die periode stond hun gezinsleven op de tweede plaats. Hun roeping was hoger dan het huwelijk. De vrouw van een priester wist voordat zij het huwelijk met een priester aanging waar zij aan toe is.

Als de Bijbel erbij gehaald wordt komen wij direct in aanraking met het Hebreeuwse huwelijk die zo veel verschilt van het westerse dat een vergelijking niet op zijn plaats is.

Het Hebreeuwse huwelijk wordt goedgekeurd nadat de wederzijdse ouders een schriftelijke overeenkomst zijn aangegaan. In deze overeenkomst wordt de nalatenschap van de beide ouders geregeld. Welk bezit blijft in de familie van de bruidegom en welk bezit blijft in bezit van de bruid. In de loop van de eeuwen is het meest kostbare daarin: de kunstschatten en een bancair vermogen. Andere bezittingen waren door de burgerlijke overheid (nauwelijks) toegestaan. Maar het gaat niet alleen om materiële zaken, ook morele verplichtingen spelen een grote rol. De Eeuwige die mannelijk en vrouwelijk laat geboren worden heeft in de Tora al regels gegeven aangaande de geoorloofde en ongeoorloofde huwelijken. Ook de vererving buiten de stammen is daarin benoemd. Nog ingewikkelder wordt het Leviraatshuwelijk die nu niet meer voor komt.

Wat heeft de Eeuwige dan bedoeld met het huwelijk en wat is de functie daarvan? Hoeveel vrouwen mag een koning hebben staat ook beschreven in de Tora en dat is er maar een. Moet ik Salomo verwijten dat hij maar liefst 1000 vrouwen heeft? Of mag ik het ook zo uitleggen dat er slechts 999 mannen geen schijn van kans kregen op een van de vrouwen van Salomo. Trouwen of samenwonen is van de mens die zich niet wil binden en ook niet bereid is tot het delen van de erfenis. Wie samenwoont zonder enige voorwaarden laat bij overlijden een persoon achter die het maar moet zien te rooien. Zijn samenwonenden dan minder trouw dan zij die gehuwd zijn? De weerbarstige praktijk van overspel is er ook. Hoe gaat het bij een samenleving als een van de ouders hulpbehoevend gaat worden. Er is geen officiële band en ik denk dat er daardoor ook minder hechting zal zijn. Hoe zit het met de familienaam van de kinderen die geboren worden in een samenlevingsverband. Het komt allemaal losjes en vrijblijvend over. Ik vraag mij dan ook af wil men bewust de huwelijksband niet aangaan omdat men (misschien?) een bindingsangst heeft of dat de huwelijkstrouw in de directe familie onstabiel is.

Mijn 50 jarig huwelijk heb ik mogen herdenken ondanks het feit dat er een van ons mantelzorg nodig heeft. Graag zou ik van de samenwonenden hun visie willen horen en hun invulling van hun leven. Ook hun motivatie om niet in het huwelijk te treden.

[Marnix]

Het is me er natuurlijk niet om te doen om specifiek elke relatie onder de loep te nemen. Het gaat me vooral om de reden waarom er zoiets als samenwonen is gekomen. Dat heeft te maken met de maatschappij waarin we leven en hoe die maatschappij gemiddeld genomen kijkt naar relaties. Dan moet je inderdaad een beetje generaliseren. Maar algemeen genomen geldt natuurlijk wel dat de moderne visie is dat uit elkaar gaan makkelijker moet worden gemaakt. Christenen zijn simpelweg een minderheid in dit land en hun mening is dat ook.

Klopt, maar uitgangspunt van de vragen is is hoe je hier als christen mee omgaat. Niet hoe de maatschappij ermee omgaat. En juist omdat dat een minderheid is kan dat wel eens anders zijn. En is het denk ik niet zo van toepassing om op de vraag hoe je als christen omgaat met huwelijk / samenwonen te de maatschappij-brede tendens “samenwonen is zodat je makkelijker weer uit elkaar kan” erbij te halen.

In de tijd van de Bijbel had je natuurlijk ook al singles. Het bekendste voorbeeld hiervan is de apostel Paulus en die bleef voor zover we weten overtuigd ongetrouwd.
Maar dat zijn wel de uitzonderingen.
Overigens zou ik wel de lijn durven verdedigen dat het "je ouders verlaten" niet gebonden is aan het daadwerkelijk in hetzelfde huis wonen als je ouders (zo spreekt de Bijbel er nl. ook niet over), maar het vormen van een nieuw familieverband met iemand die uit een andere familie komt. Dus wie als jongvolwassene op zichzelf gaat wonen, behoort nog steeds tot het huis van zijn/haar ouders en als die ouders overlijden/overleden zijn, dan is zo iemand zelf hoofd van datzelfde huis.
Bovendien geldt dat het je ouders verlaten ook geldt, als je trouwt en je ouders bij je in huis blijven/komen wonen. Dat kwam vooral vroeger nogal eens voor en in andere landen nog steeds heel vaak. Daar is het heel gewoon dat kinderen voor hun ouders zorgen en die dus bij hen in huis wonen. Je vader en moeder verlaten slaat dus niet op het wonen in hetzelfde huis, maar op het vormen van een nieuw gezins/familieverband.

Hm ik zie dat iets anders, als je thuis woont zijn je ouders het hoofd. Die hebben het voor het zeggen. Als je het huis uit gaat word je het hoofd van je (eenpersoons)huishouden. Je bent zelf eindverantwoordelijk en bepaalt de regels in je huis. De zorgplicht is volgens mij niet anders als je thuis woont, alleen ergens woont of getrouwd bent. Als je ongetrouwd niet thuis woont of getrouwd bent en ergens anders woont is het zorgen voor je ouders als dat nodig is, volgens mij niet verschillend?

[K80]

De over grote meerderheid van de samenwoonders heeft een samenleving contract.
Zelf snap ik de omslachtigheid niet als er kinderen komen. Neem ik mijn broer als voorbeeld. Vriendin zwanger, dan moet je gaan aangeven dat jij de vader wordt. Kind geboren kan je weer van alles vast gaan leggen.
Als je getrouwd bent is dat allemaal veel simpeler.
Dus zeker als er kinderen komen, ben ik wel voorstander van om gehuwd te zijn.
De meeste stellen die ik ken zijn wel getrouwd. Wel hebben ze allemaal eerst jaren samen gewoond, maar voor dat er kinderen kwamen, wel in het huwelijks bootje gestapt.
Mijn broer en een goede vriend van mij zijn niet getrouwd en hebben nu een heel gezin.
Heb weleens gevraagd waarom ze niet gaan trouwen.
Dan is het antwoord dat het volgens hun niets toevoegt.

Ieder zijn ding.

[katherina]

Mijn man en ik zijn gaan samenwonen toen we het huis uitgingen. Mijn opa, refo van het stijle soort, had daar moeite mee. Tot ik hem vertelde dat mijn man en ik veel van elkaar houden, geen intentie hebben om elkaar te verlaten en dat we trouw zijn aan elkaar. We waren het er samen over eens dat dat wel de basisvoorwaarden van een fijne langdurige relatie waren, en dat God daar vast ook niet heel anders over zou denken.
Tijdens ons samenwonen, dat meer dan 25 jaar heeft geduurd, hebben wij huizen gekocht, verkocht, ziektes overwonnen en een prachtig kind gekregen. Al die dingen bij elkaar hebben een dieper verbond gesmeed dan een papiertje doet. Makkelijk uit elkaar gaan met verweven financiën, een eigen huis, hypotheek en een kind? Ik dacht het niet.
Onze relatie heeft nooit gerammeld, in ieder geval niet harder dan bij getrouwde stellen. Dank u voor de belangstelling. Juist omdat we niet getrouwd waren, hadden we misschien wel het idee dat we harder ons best voor elkaar moesten doen, en elkaar nooit vanzelfsprekend zouden vinden. Een soort van onvoorwaardelijke voorwaardelijkheid, als je me begrijpt.
Uiteindelijk zijn we 3 jaar geleden toch getrouwd. Waarom? De enige reden die we konden verzinnen was ‘zin in een feestje’. We hebben de huwelijksvoorwaarden zo ingericht dat we financieel niet meer verantwoordelijk voor elkaar zijn dan tijdens ons samenwonen. Dat papiertje, of die bezegeling in het openbaar voegde niks wezenlijks toe. De mening van buitenstaanders over mijn relatie boeit mij en mijn man namelijk niet zoveel.
Dan over onze achternamen: kind heeft mans’ naam. Dat ze van mij is is door haar geboorte meer dan duidelijk. In de praktijk heeft het nog nooit voor ongemakkelijkheid gezorgd dat ik een andere achternaam heb dan mijn man en kind.
We zijn al meer dan 25 jaar gelukkig samen en we zijn beiden van plan om samen te blijven tot de dood ons scheidt. We kenden elkaar bij ons trouwen namelijk al van haver tot gort, dus we weten zo goed wat we aan elkaar hebben dat ik me niet voor kan stellen dat er iets gebeurt dat me tot een scheiding zou kunnen doen besluiten.

[K80]

Eerlijk verhaal zeg.

Trouwens zijn er best veel vrouwen die haar eigen achternaam houd als ze getrouwd zijn.
Mijn vrouw ook, voelde ze zich beter bij en zakelijk paste dat beter.

Hoe kijken jullie daar tegen aan.

[Chaya]

Mijn man en ik zijn gaan samenwonen toen we het huis uitgingen. Mijn opa, refo van het stijle soort, had daar moeite mee.
...........zou kunnen doen besluiten.

Wat is het stijle soort?
En hadden de beide ouders geen bezwaren?

Ik had destijds ook kunnen gaan samenwonen, mijn man had al een volledig ingericht appartement. Maar ik zou alleen al mijn ouders daar ontzettend verdriet mee hebben gedaan en dat had ik er sowieso niet voor over.
Maar ik wilde het zelf niet. In de familie van mijn man (grotendeels heidens) trouw(d)en ze ook.

Maar als ik de Bijbel lees, zie ik dat een bruiloft een zeer belangrijke gebeurtenis was, Jezus deed zijn eerste wonder zelfs op een bruiloft. Water veranderen in wijn, lekker belangrijk zouden wij misschien denken.
In onze westerse samenleving is een gang naar het gemeente huis, begeleid door getuigen, de wettelijke verbintenis.
Die wordt erkend.
En onze trouwdag zag er heel simpel uit.
Nu zouden ze dat basic noemen.

[benefietdiner]

Zijn jullie, katherina en K80, aan een denominatie verbonden?

[Chaya]

Zijn jullie, katherina en K80, aan een denominatie verbonden?

Dat wilde ik ook nog vragen, aangezien je in sommige kerkverbanden bijv. niet mag deelnemen aan het H.A. als er samengewoond wordt.

[K80]

Zijn jullie, katherina en K80, aan een denominatie verbonden?

Nee, wel gedoopt in de NHK.

[benefietdiner]

Nee, wel gedoopt in de NHK.

oké, dan is een huwelijk gemeentehuis voldoende en ach ja, waarom dan ook niet samenwonen, er is geen controle op reinheid of eerlijkheid in verbondsluiting.

[K80]

oké, dan is een huwelijk gemeentehuis voldoende en ach ja, waarom dan ook niet samenwonen, er is geen controle op reinheid of eerlijkheid in verbondsluiting.

Wel controle of we rein waren hoor, kan je laten testen bij de huisarts.
En we zijn eerlijk tegen elkaar, geen lijken in de kast en we voelen ons erg verbonden.