elbert schreef:Het doel is inderdaad om dat tot Zijn gedachtenis te doen, maar het effect is dat het geloof erdoor versterkt wordt.
Dat is onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De Heere Jezus heeft het avondmaal ingesteld voor Zijn gemeente. Die wordt daardoor opgebouwd. Want waarom moeten we Zijn dood eigenlijk gedenken? Waarom moeten we ons daarop richten? Om opgebouwd te worden in het geloof! Want zo blijven we verbonden met Christus en wordt die band met Hem versterkt. Wie niet gedenkt, vergeet het offer van Christus en verachtert daardoor in het geloof. Wie het avondmaal viert tot Zijn gedachtenis, leert zich te richten op wat Hij gedaan heeft en wordt zo versterkt in het geloof. Dus de tegenstelling die je maakt (niet ter versterking van je geloof, maar tot Zijn gedachtenis) is er niet. Het is een en hetzelfde.
Ik maak geen tegenstelling en heb ook nergens beweerd dat je niet versterkt en opgebouwd kunt worden bij de viering van het H.A.
Ik stel alleen dat het doel (tot Zijn gedachtenis) niet noodzakelijk het effect van versterking en opbouw teweeg brengt.
Dat kun je wel bij elkaar concluderen, maar staat bij mijn weten nergens in de Bijbel.
Als je gesterkt en opgebouwd bent door het woord en je verwacht een plusje van het H.A. (wat precies hetzelfde zegt als wat je hebt gehoord en geloofd) dan kon je daarin wel eens teleurgesteld raken.
Ik hou gewoon de hoofdlijn uit de Bijbel maar vast: het geloof is uit het gehoor, en het gehoor door het woord Gods.
Wie echter profeteert, spreekt tot mensen woorden van opbouw en vermaning en troost.
elbert schreef:Ik ben het helemaal eens met je voorbeeld en toch denk ik dat je te gemakkelijk heen stapt over wat mensen kunnen ervaren in hun leven, waardoor ze het zicht op Christus en wat Hij gedaan heeft (de cheque in je voorbeeld) kwijtraken. Je zult je kind bijvoorbeeld maar verliezen, je huwelijk zien stranden, in een depressie belanden, van dichtbij een zelfmoord meemaken, uit land en haard verdreven worden enz. enz.
Dan kun je natuurlijk tegen zo iemand zeggen: "je gelooft meer dan er beloofd is" en dat is dan nog waar ook, maar is zo iemand daarmee geholpen? In de Bijbel zie je dat mensen daar echt mee worstelen (lees bijv. de psalmen, of ook het bijbelboek Job). Tegen hen zegt God ook niet: "je moet niet zo zeuren, heb Ik je soms een kalme reis beloofd?". Nee, deze gelovigen zitten in een worsteling en ze zijn niet geholpen met gemakkelijke antwoorden die dogmatisch lijken te kloppen (de vrienden van Job waren daar ook meesters in!), maar die daarmee nog niet gemakkelijk in hun leven passen. Daar gaat strijd overheen en juist in die strijd moet God dan gezocht en gevonden worden.
Tegen mensen die in zo'n worsteling zitten, zegt God niet: "je gelooft meer dan er beloofd is", maar Hij zegt:
"Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde." (Hebr. 4:15)
Dat geeft echte troost: een Hogepriester die met ons mee lijdt als wij lijden en erbij is als wij door diepe dalen gaan. Dan is het draagbaar.
Inderdaad benader ik deze kwestie hier (deels) bijbels-dogmatisch, we zitten ook in ''[Religie] - Bijbel en Dogmatiek."
Maar ik stap echt niet over de ervaringen van mensen heen, en wil ze ook zeker niet met makkelijke antwoorden afschepen.
Iemand die in de stormen van het leven verkeert, en vanwege dat feit denkt dat daarom zijn geloof in Jezus Christus als verlosser ook nooit echt is geweest, die kun je maar beter vertellen dat hij in dat opzicht meer gelooft dan beloofd is.
Als iemand bij alle ellende die hem overkomt ook nog eens het zicht op Jezus als zijn redder, God als zijn Vader kwijtraakt; dan is de duisternis pas echt compleet. Maak hem aan de hand van de Bijbel duidelijk welke beloftes bij welke situatie horen.
In de Bijbel staat genoeg wat aansluit op het verdriet, de moeite, de pijn en het lijden die mensen ervaren in het leven:
- Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden.
- En wij weten dat voor hen die God liefhebben, alle dingen meewerken ten goede.
- U hebt geen beproevingen te doorstaan die niet voor mensen te dragen zijn. God is trouw en zal niet toestaan dat u boven uw krachten wordt beproefd: hij geeft u mét de beproeving ook de uitweg, zodat u haar kunt doorstaan.
- Maar al moet u nog korte tijd lijden, God, de bron van alle genade, heeft u geroepen om in Christus Jezus deel te krijgen aan zijn eeuwige luister. God zal u sterk en krachtig maken, zodat u staande zult blijven en niet meer zult wankelen.
- enz. enz. enz.
En zelfs deze teksten kunnen als een cliché ervaren worden en dan blijft er weinig anders over dan er gewoon voor hem te zijn.
Leef met elkaar mee zoals Paulus zegt in Romeinen 12: "... heb verdriet met wie verdriet heeft." En bidt voor elkaar.
Nee Elbert, ik zet ze niet weg als zeurpieten en ook zie ik mezelf ook niet als een supergelovige.
Het gaat mij om de Belover en de belofte. Mijn antwoord daarop nl. geloof maakt van mij geen supermens.
Ja in ben verlost door Jezus, rijk in Christus Jezus. Net zo rijk en verlost als elke andere gelovige.
Maar als iemand een denkfout maakt waardoor ie in nog grotere duisternis terecht komt, dan help je zoiemand het best door hem, aan de hand van de Bijbel, te laten zien waar het fout gaat.
Eén en hetzelfde overkomt allen als alle anderen: de rechtvaardige en de goddeloze, de goede en reine en de onreine, wie offert en wie niet offert, wie goed is vergaat het net als de zondaar, wie zweert net als wie bevreesd is een eed af te leggen. Dit is een kwaad bij alles wat er onder de zon plaatsvindt: dat allen een en hetzelfde overkomt.