naamloos schreef:Die tekst ken ik natuurlijk wel. Toch staat er niet ''doe dat ter versterking van je geloof'' maar ''Doe dat tot Mijn gedachtenis."
Als je daarbij versterking van je geloof ervaart is dat mooi, maar het is niet de noodzakelijke uitwerking van het H.A.
Het
doel is inderdaad om dat tot Zijn gedachtenis te doen, maar het
effect is dat het geloof erdoor versterkt wordt.
Dat is onlosmakelijk met elkaar verbonden.
De Heere Jezus heeft het avondmaal ingesteld voor Zijn gemeente. Die wordt daardoor opgebouwd. Want waarom moeten we Zijn dood eigenlijk gedenken? Waarom moeten we ons daarop richten? Om opgebouwd te worden in het geloof! Want zo blijven we verbonden met Christus en wordt die band met Hem versterkt. Wie niet gedenkt, vergeet het offer van Christus en verachtert daardoor in het geloof. Wie het avondmaal viert tot Zijn gedachtenis, leert zich te richten op wat Hij gedaan heeft en wordt zo versterkt in het geloof. Dus de tegenstelling die je maakt (niet ter versterking van je geloof, maar tot Zijn gedachtenis) is er niet. Het is een en hetzelfde.
naamloos schreef:Nee dat snap ik niet zo goed, tenzij ze meer geloven dan beloofd is.
(...)
De gever van de cheque heeft toch helemaal niet erbij gezegd dat de weg van en naar de bank gladjes zal verlopen?
Mensen die dat denken geloven meer dan hen beloofd is, gaan zelfs twijfelen aan de echtheid van de cheque of het geld omdat die verzinsels niet uitkomen. Wat vaststaat is dat er genoeg geld op de bank is en dat er gegarandeerd uitbetaald wordt.
Ik ben het helemaal eens met je voorbeeld en toch denk ik dat je te gemakkelijk heen stapt over wat mensen kunnen ervaren in hun leven, waardoor ze het zicht op Christus en wat Hij gedaan heeft (de cheque in je voorbeeld) kwijtraken. Je zult je kind bijvoorbeeld maar verliezen, je huwelijk zien stranden, in een depressie belanden, van dichtbij een zelfmoord meemaken, uit land en haard verdreven worden enz. enz.
Dan kun je natuurlijk tegen zo iemand zeggen: "je gelooft meer dan er beloofd is" en dat is dan nog waar ook, maar is zo iemand daarmee geholpen? In de Bijbel zie je dat mensen daar echt mee worstelen (lees bijv. de psalmen, of ook het bijbelboek Job). Tegen hen zegt God ook niet: "je moet niet zo zeuren, heb Ik je soms een kalme reis beloofd?". Nee, deze gelovigen zitten in een worsteling en ze zijn niet geholpen met gemakkelijke antwoorden die dogmatisch lijken te kloppen (de vrienden van Job waren daar ook meesters in!), maar die daarmee nog niet gemakkelijk in hun leven passen. Daar gaat strijd overheen en juist in die strijd moet God dan gezocht en gevonden worden.
Tegen mensen die in zo'n worsteling zitten, zegt God niet: "je gelooft meer dan er beloofd is", maar Hij zegt:
"Want wij hebben geen Hogepriester Die geen medelijden kan hebben met onze zwakheden, maar Een Die in alles op dezelfde wijze als wij is verzocht, maar zonder zonde." (Hebr. 4:15)
Dat geeft echte troost: een Hogepriester die met ons mee lijdt als wij lijden en erbij is als wij door diepe dalen gaan. Dan is het draagbaar.
Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! (Ps. 19:15)