hoe leest jij jou bijbel?

[Vrouwe Justitia]

Samenvattend:
God test alleen diegenen, die al van Hem zijn, en die Hij niet meer kwijt zal raken, maar alleen loutert door zwijgen.
Zij, die nooit antwoord krijgen, bidden verkeerd.

Wat is dit toch voor mentaliteit? Waarom zoeken christenen altijd de schuld bij zichzelf? Of, beter gezegd, waarom zoeken christenen altijd schuld waar geen schuld is, nog bij de een, nog bij de ander?

[Raido]

Misschien omdat ze dat met de paplepel is ingegoten? Misschien omdat ze dat geloven, misschien omdat ze het zo ervaren, omdat het zo in de boeken staat.

Ik snap dat ook niet ... aan de ene kant leert men dat jij de minste bent. en aan de andere kant dat Christus de minste geworden is

[@tlantis]

Samenvattend:
God test alleen diegenen, die al van Hem zijn, en die Hij niet meer kwijt zal raken, maar alleen loutert door zwijgen.
Zij, die nooit antwoord krijgen, bidden verkeerd.

Wat is dit toch voor mentaliteit? Waarom zoeken christenen altijd de schuld bij zichzelf? Of, beter gezegd, waarom zoeken christenen altijd schuld waar geen schuld is, nog bij de een, nog bij de ander?

Wat ik zeg: ik houd niet van dogma's... mensen stoppen er altijd alleen maar in wat ze willen horen.

God houd van je, als je hem wilt volgen met je jezelf verloochenen, je kruis oppakken en achter Jezus aan gaan.

Dat houd dus in dat je eerlijk naar jezelf kijkt... en dan zoek je de schuld niet bij jezelf, dan vind je de schuld bij jezelf. Als jij, of wie dan ook, naar zichzelf kan kijken en geen schuld vind... dan moet je vooral je kruis links laten liggen en rustig doorlopen, dan heb je het bloed van Jezus niet nodig... Dan kan je met een gerust hart voor je Rechter komen en vrijspraak verwachten...

[Raido]

Mooi! en Raido vervolgde zijn weg met blijdschap...

[Vrouwe Justitia]

Samenvattend:
God test alleen diegenen, die al van Hem zijn, en die Hij niet meer kwijt zal raken, maar alleen loutert door zwijgen.
Zij, die nooit antwoord krijgen, bidden verkeerd.

Wat is dit toch voor mentaliteit? Waarom zoeken christenen altijd de schuld bij zichzelf? Of, beter gezegd, waarom zoeken christenen altijd schuld waar geen schuld is, nog bij de een, nog bij de ander?

Wat ik zeg: ik houd niet van dogma's... mensen stoppen er altijd alleen maar in wat ze willen horen.

God houd van je, als je hem wilt volgen met je jezelf verloochenen, je kruis oppakken en achter Jezus aan gaan.

Dat houd dus in dat je eerlijk naar jezelf kijkt... en dan zoek je de schuld niet bij jezelf, dan vind je de schuld bij jezelf. Als jij, of wie dan ook, naar zichzelf kan kijken en geen schuld vind... dan moet je vooral je kruis links laten liggen en rustig doorlopen, dan heb je het bloed van Jezus niet nodig... Dan kan je met een gerust hart voor je Rechter komen en vrijspraak verwachten...

Hm... Nu ja, ik heb zelf wel contact met God, ik weet alleen, dat de God van de bijbel niet altijd thuis geeft (ik ben daar gelukkig ook niet op blijven wachten). En dat het iemand kapot kan maken, altijd schuld bij zichzelf te vinden (ok, vinden), te geloven dat alleen God hem kan verlossen, zijn hoop op God te vestigen, en nooit bij Hem toegelaten te worden.

Dat gebeurt.
Ik denk niet dat een God grillen kan hebben?

[Raido]

Zou God nooit eens zin hebben om lekker eens een zondaardtje te pesten, figuurlijk watjes in zijn oren doet? Ik denk dat God ook een zeker gevoel van menselijkheid heeft dus hij kan lachen, haten en boos zijn.

Waarom zou hij dan geen grillen kunnen hebben? de duivel heeft wel grillen maar dat zijn andere...

[Aragorn]

Zou God nooit eens zin hebben om lekker eens een zondaardtje te pesten, figuurlijk watjes in zijn oren doet? Ik denk dat God ook een zeker gevoel van menselijkheid heeft dus hij kan lachen, haten en boos zijn.

Waarom zou hij dan geen grillen kunnen hebben? de duivel heeft wel grillen maar dat zijn andere...

Vraag maar aan de oude Grieken waarom een god geen grillen zou kunnen hebben..

en ja, de duivel ook, volgens de karikatuur die men van hem maakt

[Vrouwe Justitia]

Hm, ik heb een iets ander idee van God... God moet volmaakt zijn. En niet menselijk. Een God lijkt me ook niet iemand die luistert op die manier. Daarom vind ik het ook niet vreemd, als er niemand tot je spreekt als jij je bijbel leest. Maar volgens mij is het christelijke godsbeeld krom. En dat doet vooral onrecht aan God, maar ook aan jezelf.

[@tlantis]

Hm... Nu ja, ik heb zelf wel contact met God, ik weet alleen, dat de God van de bijbel niet altijd thuis geeft (ik ben daar gelukkig ook niet op blijven wachten).

Het feit dat God niet altijd direct antwoord geeft wil niet zeggen dat Hij wel eens niet thuis geeft. Voor het berouw van een zondaar staat God altijd klaar. Hij wil altijd, op ieder moment, overal, jou vergeven.

En dat het iemand kapot kan maken, altijd schuld bij zichzelf te vinden (ok, vinden), te geloven dat alleen God hem kan verlossen, zijn hoop op God te vestigen, en nooit bij Hem toegelaten te worden.

Een zondaar met berouw wordt altijd toegelaten... das iets anders als dat God altijd maar direct je kruis van je rug haalt... en dat je kruis dragen een vreselijke klus is... meteen mee eens

Dat gebeurt.

Zou je een voorbeeld kunnen geven?

Ik denk niet dat een God grillen kan hebben?

Wat bedoel je daar precies mee... God is altijd de zelfde... of snap ik de opmerking (incl. vraagteken) niet?

[Vrouwe Justitia]

Hm... Nu ja, ik heb zelf wel contact met God, ik weet alleen, dat de God van de bijbel niet altijd thuis geeft (ik ben daar gelukkig ook niet op blijven wachten).

Het feit dat God niet altijd direct antwoord geeft wil niet zeggen dat Hij wel eens niet thuis geeft. Voor het berouw van een zondaar staat God altijd klaar. Hij wil altijd, op ieder moment, overal, jou vergeven.

Dat is dus niet zo. Nu ja, misschien wel, maar dan op zijn tijd. Dat kan soms een heel leven duren, na de dood wilde Hij dan juist antwoord gaan geven, maar Hij was te laat, zo iets? Nee, dat kan niet, God is volmaakt, en dus nooit te laat. Maar het is zo, dat niet elke zoeker vindt. Dus God houdt sommigen wel degelijk op een afstand.

En dat het iemand kapot kan maken, altijd schuld bij zichzelf te vinden (ok, vinden), te geloven dat alleen God hem kan verlossen, zijn hoop op God te vestigen, en nooit bij Hem toegelaten te worden.

Een zondaar met berouw wordt altijd toegelaten... das iets anders als dat God altijd maar direct je kruis van je rug haalt... en dat je kruis dragen een vreselijke klus is... meteen mee eens

Hm, maar als God je dus aanneemt, vergeeft Hij je door Jezus. Misschien niet meteen, maar je mag dan wel aannemen dat het kruis afgenomen wordt, en dat Hij je Zijn eigen last oplegt. En, als Hij je aanneemt, mag je daar toch ook wat van merken, zoiets kan niet verborgen blijven.

Dat gebeurt.

Zou je een voorbeeld kunnen geven?

Jawel, maar ik denk niet dat je daar wat aan hebt (of je moet weten over wie ik het heb, als ik het over 'die en die' heb). Houdt het er maar op, dat ik het in mijn omgeving meer dan eens tegen gekomen ben. Of, niet tegengekomen, maar er in meegeleefd heb.

Ik denk niet dat een God grillen kan hebben?

Wat bedoel je daar precies mee... God is altijd de zelfde... of snap ik de opmerking (incl. vraagteken) niet?

Nu, met grillen bedoel ik, dat het God opeens zou goeddunken geen antwoord te geven. Gewoon, omdat Hij daar geen zin in heeft. Of omdat Hij een mensenleven wil wachten.
Dat kan toch niet, een God is volmaakt? Dan moet het dus iets anders betekenen.

[@tlantis]

Dat is dus niet zo. Nu ja, misschien wel, maar dan op zijn tijd. Dat kan soms een heel leven duren, na de dood wilde Hij dan juist antwoord gaan geven, maar Hij was te laat, zo iets? Nee, dat kan niet, God is volmaakt, en dus nooit te laat. Maar het is zo, dat niet elke zoeker vindt. Dus God houdt sommigen wel degelijk op een afstand.

Ik vraag me af hoe je zo zeker weet dat niet iedere zoeker vindt...

Hm, maar als God je dus aanneemt, vergeeft Hij je door Jezus. Misschien niet meteen, maar je mag dan wel aannemen dat het kruis afgenomen wordt, en dat Hij je Zijn eigen last oplegt. En, als Hij je aanneemt, mag je daar toch ook wat van merken, zoiets kan niet verborgen blijven.

Niet helemaal... je kruis dragen houdt niet in je zonde dragen... Dat kruis draagt Jezus voor je... Het kruis wat jij draagt is het kruis van het christen zijn: tegen je zonde vechten, je zonde belijden, je geloof belijden, enz... Dat is een kruis omdat het de moeilijkste (smalste) weg is. Gewoon je zonden negeren en er op los leven zonder met iemand rekening te houden is altijd makkelijker.

Jawel, maar ik denk niet dat je daar wat aan hebt (of je moet weten over wie ik het heb, als ik het over 'die en die' heb). Houdt het er maar op, dat ik het in mijn omgeving meer dan eens tegen gekomen ben. Of, niet tegengekomen, maar er in meegeleefd heb.

Daar kan ik inderdaad niets over zeggen.

Nu, met grillen bedoel ik, dat het God opeens zou goeddunken geen antwoord te geven. Gewoon, omdat Hij daar geen zin in heeft. Of omdat Hij een mensenleven wil wachten.
Dat kan toch niet, een God is volmaakt? Dan moet het dus iets anders betekenen.

mee eens

[hijwel]

Hm, en als antwoord nu zo lang uitblijft, dat je geen antwoord meer kunt verwachten? Als je je doodmoe gewacht hebt zonder iets te horen? Dan is dat een apart soort methode van God om zich van ongewenste kinderen te ontdoen?

Ik denk dat het verschillende redenen kan hebben.
Je kan verkeert bidden.
Je kan bidden voor je eigen plezier
Je kan bidden zonder geloof
Je kan dingen van God vragen die niet goed voor je zijn.
Je kan iets vragen, maar bent niet geduldig genoeg om antwoord te krijgen.

Ik denk zelf dat het vaak met het bidden zonder geloof te maken heeft. Maar ook in het geduldig verwachten.

[Aragorn]

Hm, ik heb een iets ander idee van God... God moet volmaakt zijn. En niet menselijk. Een God lijkt me ook niet iemand die luistert op die manier. Daarom vind ik het ook niet vreemd, als er niemand tot je spreekt als jij je bijbel leest. Maar volgens mij is het christelijke godsbeeld krom. En dat doet vooral onrecht aan God, maar ook aan jezelf.

Waar baseer jij je godsbeeld dan op?

[TR86]

Ik lees hier reacties van teleurgestelde mensen..? Of heb ik het fout?

Tja, denk je dat ik nooit twijfel aan Gods bestaan en aan Zijn plan met de wereld of, aan Zijn liefde die Hij mij eens gegeven heeft? Tuurluk wel, twijfel is heel menselijk, maar het is nooit en never goed te praten! Binnen bepaalde groeperingen lijkt men van twijfel een kenmerk van een echt geloof te maken maar als ik de bijbel goed lees kan ik het alleen maar ongeloof noemen en ongeloof is zonde!

Maar als je twijfelt of Gods liefde wel voor jouw is, of Hij eigenlijk wel liefde is, of of Hij eigenlijk wel bestaat, denk je daar dan antwoord op te kunnen krijgen door van Hem weg te lopen, zo van, jammer ik ga het eens ergens anders proberen?

Onze God is onveranderlijk, en als Hij in Zijn Woord tot ons zegt Hij een ieder die tot Hem komt nooit zal verstoten dan is dat absoluut waar en kan ik in wezen niets anders dan Hem voledig vertrouwen en Hem en Zijn Woord gelovig omhelzen! Tot Wie zou je je anders moeten wenden met je twijfel? Tot wie zouden we anders heengaan dan tot U, u hebt immers de woorden van het eeuwige leven, zei Petrus zo'n 2000 jaar geleden en het is nog steeds waar! Als je in geloof tot hem nadert, nadert Hij tot ons! Ik zei gelovig!:

5 En indien iemand van u wijsheid ontbreekt, dat hij ze van God begere, Die een iegelijk mildelijk geeft, en niet verwijt; en zij zal hem gegeven worden.
6 Maar dat hij ze begere in geloof, niet twijfelende; want die twijfelt, is een baar der zee gelijk, die van den wind gedreven en op geworpen en nedergeworpen wordt.
7 Want die mens mene niet, dat hij iets ontvangen zal van den Heere.

amen

[Vrouwe Justitia]

Ok, dan toch nog even een reactie...

Hijwel, dat bedoel ik nu. Altijd schuld bij jezelf zoeken. Jezelf ten onrechte beschuldigen is ook een zonde.

TR86, misschien inderdaad van teleurgestelde mensen, maar ik ben niet op die manier in God teleurgesteld. Meer in mezelf, dat ik nog een tijdje gehoopt heb het geluk op een foute manier te kunnen vinden.

Ehm... mijn Godsbeeld... Nu ja, dat heb ik al wel vaker gezegd geloof ik, ik zie God als volmaakt Goed. Niet als een persoon, of als een soort volmaakt persoon. Op zo'n manier (de christelijke) doe je naar mijn idee veel aan God af.
God is wel hetgene, dat ons positief kan sturen, God is zelf ook het positieve. Maar Hij bepaalt ons leven niet op de manier van inrichten, wij hebben allemaal persoonlijk een leven gekregen, we moeten dat op God (dat is, het Goede) richten. Dit is vaak moeilijk, en dan kan die Positieve Macht ons helpen, de goede richting laten zien. Maar niet ons de goede richting in sleuren, hooguit een duwtje in de goede richting.
Ik baseer dit vooral op waarneming en ondervinding. Het is wel duidelijk, dat er twee machten strijden om de belangrijkste plaats. Ook is het duidelijk, dat dingen goed gaan, terwijl niemand dat eigenlijk verwacht. Dit betekent dat er gestuurd moet zijn door iets, dat machtiger en beter is.
Ook de bijbel is een belangrijke inspiratiebron voor me. Eigenlijk zijn mijn gedachten niet anders dan de christelijke, behalve dat ze het menselijke tintje wat minder hebben.

(sorry, even weinig tijd voor uitwerking)