Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
11 En Hij zeide: Een zeker mens had twee zonen.
12 En de jongste van hen zeide tot den vader: Vader, geef mij het deel des goeds, dat mij toekomt. En hij deelde hun het goed.
3 En niet vele dagen daarna, de jongste zoon, alles bijeenvergaderd hebbende, is weggereisd in een ver gelegen land, en heeft aldaar zijn goed doorgebracht, levende overdadiglijk.
14 En als hij het alles verteerd had, werd er een grote hongersnood in datzelve land, en hij begon gebrek te lijden.
15 En hij ging heen, en voegde zich bij een van de burgers deszelven lands; en die zond hem op zijn land om de zwijnen te weiden.
16 En hij begeerde zijn buik te vullen met den draf, dien de zwijnen aten; en niemand gaf hem dien.
17 En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoe vele huurlingen mijns vaders hebben overvloed van brood, en ik verga van honger!
18 Ik zal opstaan en tot mijn vader gaan, en ik zal tot hem zeggen: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u;
19 En ik ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden; maak mij als een van uw huurlingen.
20 En opstaande ging hij naar zijn vader. En als hij nog ver van hem was, zag hem zijn vader, en werd met innerlijke ontferming bewogen; en toe lopende, viel hem om zijn hals, en kuste hem.
21 En de zoon zeide tot hem: Vader, ik heb gezondigd tegen den Hemel, en voor u, en ben niet meer waardig uw zoon genaamd te worden.
22 Maar de vader zeide tot zijn dienstknechten: Brengt hier voor het beste kleed, en doet het hem aan, en geeft hem een ring aan zijn hand, en schoenen aan de voeten;
23 En brengt het gemeste kalf, en slacht het; en laat ons eten en vrolijk zijn.
24 Want deze mijn zoon was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden! En zij begonnen vrolijk te zijn.
25 En zijn oudste zoon was in het veld; en als hij kwam, en het huis genaakte, hoorde hij het gezang en het gerei,
26 En tot zich geroepen hebbende een van de knechten, vraagde, wat dat mocht zijn.
27 En deze zeide tot hem: Uw broeder is gekomen, en uw vader heeft het gemeste kalf geslacht, omdat hij hem gezond weder ontvangen heeft.
28 Maar hij werd toornig, en wilde niet ingaan. Zo ging dan zijn vader uit, en bad hem.
29 Doch hij, antwoordende, zeide tot den vader: Zie, ik dien u nu zo vele jaren, en heb nooit uw gebod overtreden, en gij hebt mij nooit een bokje gegeven, opdat ik met mijn vrienden mocht vrolijk zijn.
30 Maar als deze uw zoon gekomen is, die uw goed met hoeren doorgebracht heeft, zo hebt gij hem het gemeste kalf geslacht.
31 En hij zeide tot hem: Kind, gij zijt altijd bij mij, en al het mijne is uwe.
32 Men behoorde dan vrolijk en blijde te zijn; want deze uw broeder was dood, en is weder levend geworden; en hij was verloren, en is gevonden.
Bambi schreef:
Herkennen jullie dat niet? Als je kind wegloopt, maakt de reden waarom het terugkomt toch niet uit? Dan maak je je toch zorgen en mis je het toch en kun je toch niet wachten tot het om wat voor reden dan ook weer in je huis is. levend en wel
Gods Vaderliefde is nog groter, die heeft zelfs Zijn eigen zoon aan het kruis laten hangen zodat al Zijn kinderen gewoon (terug)kunnen komen
Maar door mensen wordt Gods liefde nog kleiner gemaakt dan menselijke vader liefde. Alsof God alleen maar wil dat Zijn kinderen eerst vol berouw op de knieën liggen voordat ze weer welkom zijn
Marloes1g schreef:Ja dat vergeet ik ook zo vaak dat de Heere ook voor de tijdelijke, in onze ogen, onbelangrijke dingen wil zorgen.
Hij wil daar ook om gevraagd worden. Maar ik ben ook een slechte leerling wat dat betreft. Denk al gauw dat kan ik zelf wel even maar als de Heere je dan weer laat vastlopen in de "gewone" dagelijkse beslommeringen die je denkt wel even zelf te doen dan leer ik het weer (voor even)
Chaya schreef:In het topic: reacties op de vragenrubriek is er nu een discussie ontstaan over het spreken van God in je hart.
Ik heb er enkele kenmerkende uitspraken uitgehaald. (mijns inziens)
Lekkerbek schreef:
maar dat de Heere zo heel persoonlijk Zijn Woord toepaste aan zijn ziel, dit is wat ik geloof wat er moet gebeuren. Er moet een wonder in ons leven gebeuren.
Johan100 schreef:Beste Lekkerbek, en wat is dat wonder dan?
Wat versta jij onder 'heel persoonlijk Zijn Woord toegepast aan je ziel?'
Boekenlezer schreef:Het geval Joram van Klaveren is er wat mij betreft een treffende illustratie van dat er inderdaad een wonder in ons hart moet gebeuren, willen wij met God verzoend zijn en kunnen ingaan in zijn koninkrijk. Dat wonder heet wedergeboorte. (Dat heette in het Grieks toch letterlijk: geboorte van boven?)
Boekenlezer schreef:Het geval Joram van Klaveren is er wat mij betreft een treffende illustratie van dat er inderdaad een wonder in ons hart moet gebeuren, willen wij met God verzoend zijn en kunnen ingaan in zijn koninkrijk. Dat wonder heet wedergeboorte. (Dat heette in het Grieks toch letterlijk: geboorte van boven?)
Chaya schreef:Het toont aan dat de mens van nature een verhard hart heeft en als de Heere ons niet vastgrijpt, we allemaal reddeloos verloren gaan.
Chaya schreef:Hij is gedoopt, met het Woord opgegroeid, en het is niet verder gekomen dan zijn oren blijkbaar.
Genade is geen erfgoed, geboren op het erf van het Verbond, maar toch.... er buiten staan.
benefietdiner schreef:Lees ik dit nu goed? Je zegt: ‘als de Heere ons niet vastgrijpt we allemaal reddeloos verloren gaan’? Joram van Klaveren is dus niet door de Heere in zijn hart gegrepen, concludeer ik uit jou omschrijving, en is redeloos verloren / buitengesloten. Zou Joram van Klaveren misschien ook zó gedacht hebben. De Heere heeft mijn niet gegrepen dus adios God van het christendom ik ga over naar de islam. Daar kan ik er tenminste iets aan doen om mijn godszoeker te vervullen want de God van christendom laat mij gewoon in de kou staan. Daar moet je maar afwachten of God naar je toe komt maar……. bij de islam…….. het voelde voor Joram van Kalveren als thuiskomen.
benefietdiner schreef:Tsja hadden zijn ouders maar verteld dat de besnijdenis niet in de plaats van de doop gekomen is.
benefietdiner schreef: Maar zij ouders hebben waarschijnlijk (wel zeker) verteld dat hij op het erf van het verbond geboren is en dat het wel goed met hem zat. Joram moest het maar afwachten verder want genade is geen erfgoed. Maar Joram beleefde niets van dat alles hij bleef met een leeg onvervuld hart achter.
benefietdiner schreef:Je moet toch nu wel begrijpen / snappen waarom Joram met zijn lege hart naar de islam is gegaan.
benefietdiner schreef:Ik ben belijdend christen en weet wie mijn Verlosser is, dat bedoel ik niet hooghartig maar begrijp hierdoor ook heel goed wat er bij Joram ontbrak. Zijn leegte werd niet gevuld, zijn christelijk visie kon hij niet rijmen met een dooddoener: wacht maar op een wonder.
Chaya schreef: Als datgene wat jij hier belijdt echt waar is, kun je dus nooit kwaad over God spreken. Wat je nu - ongewild misschien - wel doet nu. Want je tekent Joram als willoos slachtoffer. En dat is hij zeker niet.
benefietdiner schreef:Ik had niet anders verwacht, je antwoord is mij volkomen duidelijk op één ding na namelijk waar spreek ik kwaad over God? en waar teken ik Joram van Klaveren af als willoos slachtoffer?
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 15 gasten