elbert schreef:Waar staat dat dan in de Bijbel?
Ik lees dat het kind van David en Bathseba moest sterven vanwege de misdaden van David. (2 Sam. 12:5)
Hetzelfde geldt voor de zoon van Jerobeam (1 Kon. 14).
Algemener gesteld geldt dat iedereen moet sterven omdat door ons aller zonde de dood in de wereld gekomen is. (Rom. 5:12).
Dat geldt dus ook voor kleine kinderen.
Nu dat zo is, kunnen we nagaan waarom er gezegd wordt dat God een kind van ons tot Zich roept als het sterft. Dat is niet zozeer omdat God graag wil dat het sterft, maar dat is opdat we getroost worden in ons verdriet. Want als ons kind sterft en we op God mogen vertrouwen, dan mogen we ook vertrouwen dat het kind bij God is. Daarom is ons kind niet verloren, maar is het geroepen om bij God te zijn. Bij Hem zijn is verreweg het beste.
We zeggen dus dat God ons kind tot Zich riep omdat wij erop vertrouwen dat Hij het beste met ons en onze kinderen voor heeft en we niet uit Zijn hand kunnen vallen.
Het kind dat gebaard was door Bathseba was verwekt door koning David, en terwijl hij samenlag (you know) met Bathseba was dat de vrouw van Uria.
Vervolgens maakte David de puinhoop nog groter door te proberen met een poging tot het verdoezelen (Uria naar de stad laten komen in de hoop dat Uria gemeenschap zou hebben met zijn vrouw) maar toen dat niet lukte zorge David dat Uria in gevechten de meeste kans had om dood te gaan.
Daarom mocht die baby niet de oudste zoon zijn van David, die anders dus koning zou worden.
Met de zoon van Jerobeam is ook wat aan de hand, namelijk dat Jerobeam zich weigerde te bekeren, en dat gewoon stug bleef volharden. Vervolgens stuurde hij toen zijn zoon ziek werd, naar de profeet, met het doel dat de profeet de zoon zou genezen. Hij was immers door die profeet angesteld als koning, maar toch wilde hij dat zijn vrouw verkleed heen ging om niet opgemerkt te worden als de vrouw van hem.
Allemaal list en bedrog dus en volharden in het weigeren om zich te bekeren.
Bij de zoon van Jerobeam staat trouwens nergens vermeld wat zijn leeftijd was, dat in tegenstelling tot de geschiedenis van David en Bathseba.
Je kunt dus ook niet de conclusie trekken dat deze zoon nog zeer jong zou zijn geweest.
Deze fout wordt meer gemaakt door bijvoorbeeld te veronderstellen dat Abraham zijn zoon Izaak op het altaar gelegd zou hebben als klein jongetje terwijl je heel duidelijk kunt opmaken uit de Bijbel dat Izaak toen ongeveer 37 a 38 jaar oud geweest moet zijn. Dus niet zoals de kinderbijbel Abraham met een klein jongetje aan de hand de berg oplopend.
Hoewel er inderdaad staat dat de zonde in de wereld is gekomen en dat de dood heeft voortgebracht, is dat wel voor alle mensen van toepassing (uitzondering zijn de mensen bij de opname of indien je niet denkt dat er een opname zal plaatsvinden in ieder geval bij de terugkomst van Jezus, maar over dit gaat deze topic niet), betekend dit niet dat de kinderen bedoeld zijn om jong te sterven. Dan is toch de regel van toepassing van de sterken en zeer sterken en het afleggen van de aardse tent.
Wanneer iemand zegt dat een kind dat sterft voor de jaren van onderscheid naa de hemel gaat dan ben ik het daar mee eens, en dat is niet alleen zo met de kinderen van gelovigen maar ook met de kinderen van ongelovigen het geval, tenzij ze zelf met hun volle verstand zich resoluut tegen God hebben gekeerd en de duivel wilden dienen.
De bestemming is dus wel bij God, maar dan kan en mag je nog niet concluderen dat God kleine kinderen bij Zich roept en dat ze daarom sterven.
Dat is een verkeerde conclusie namelijk.
Je kunt wel zeggen dat je er zeker van bent dat de kleine bij de Here is, vanwege Gods trouw en God is ook rechtvaardig dus mogen di kleine kinderen gewoon bij Hem komen en daar mag je dan in die pijnlijke verdrietige omstandigheden inderdaad troost uit halen maar dat wil nog niet zeggen dat God de kleine riep. Dan leg je de oorzaak van het sterven bij God en zo is God niet.
Al met al wil ik je dus vragen om aan te tonen dat God iemand bij Zich roept zodat deze als klein kind moet sterven omdat God dat dan zou willen.