Nina schreef:Ik ben het met naamloos eens dat dit haarkloverij is: 'Niet 'wij moeten Jezus zoeken en ons zondaar voelen en allerlei voorwaarden', maar Jezus zoekt u en zo komen mensen tot geloof(szekerheid).'
De Bijbel zegt: zoek de Here terwijl Hij te vinden is. Jes 55:6 De Bijbel zegt er niet achteraan 'maarrrrr, je kunt God niet vinden want Jezus moet jou zoeken.' Zo staat er ook nergens in de Bijbel dat je maar veel moet bidden om een nieuw hartje. Er staat: bekeert u!!! Dat is een opdracht. Ik lees geregeld bij de vragenrubriek 'dat kan ik niet', maar dat is omdat dat er in geràmd is bij de mensen. Als jij wìl, ga dan niet afvragen of het eigen werk is, maar bekeer je. Punt.
Amos 5:6a zegt 'zoek de Here, en leef'. Niet: bid maar of de Here je trekt, nee, zoek!
Realiseer je wel dat wanneer je tegen sputtert met 'dat kan ik niet', je tegen de Here zegt dat Hij het fout heeft. Je kunt en mag de Bijbel niet veranderen. Want dat doe je als je zegt dat God het moet doen terwijl Hij jou de opdracht geeft.
Inderdaad, dat is één van de grootste valkuilen in de reformatorische wereld.
het afwachten, het niet kunnen komen tot de Heere Jezus om allerlei menselijk bedachte redenen.....
De Heere Jezus is zelf gekomen voor een ieder die in Hem gelooft, Geloof dan!
Voor iedereen, ja voor jou en mij en alle forum leden en allen die dit lezen.
de Heer Jezus is gekomen voor een ieder (is iedereen, niemand uitgezonderd, nee helemaal niemand, jij ook niet twijfelaar) die in Hem geloofd (Geloof in Christus vereist!)
Gelooft dan in Hem alleen (niet in de mens of predikant die je aan t twijfelen maakt)
een roep een persoonlijke oproep is van de Heere.
We ontvangen nu al reeds zoveel zekerheden maar enkel in Geloof in Christus alleen
Door het geloof en in Christus Jezus bent u allen kinderen van God. (Gal 3) Allen die door de Geest geleid worden zijn kinderen van God. Zijn we kinderen, dan zijn we ook erfgenamen.(Rom a8) Wie Hem wel ontvingen en in Hem geloofden heeft Hij het voorrecht gegeven kinderen van God te worden.(Joh 1)
Hier is niets tussen te krijgen.
Er zijn mensen die zeggen: "de Heere is niets aan ons verplicht" maar dat klopt toch niet helemaal. God sloot een verbond " Ik zal u tot een God zijn, gij zult Mij tot een volk zijn" naar te lezen is in Psalm 81 Psalm 81 : 12
"Opent uwen mond;
Eist van Mij vrijmoedig,
Op mijn trouwverbond;
Al wat u ontbreekt,
Schenk Ik, zo gij 't smeekt,
Mild en overvloedig."
Dat is echt een belofte van God, een verbond, een eed, waarop de mens zich mag beroepen.
Geweldig is het om te mogen weten dat een mens die schuilt in Gods genade, Gods gunst genieten mag.
Genade is Gods gunst.
God is zo trouw, en zelf schiet ik zo vaak tekort en ben ik niet trouw, maar we mogen altijd een beroep doen, ondanks al onze vreselijke tekortkomingen, op Gods Trouw!
We mogen bidden, Heere ik ben toch Uw kind, maar ik ben geen lieverdje, ik ben Uw gunsteling, maar absoluut geen heilige, maar vol van zonde en het verkeerde, wilt U mij genadig vergeven.
Het is belangrijk om je schuld eerlijk onder ogen te zien zelf, loop er niet voor weg, maar staar je er ook niet op blind. Blijf er niet in hangen.
Zeg niet "Nou ja, zolang ik zo verkeerd en zondig ben, kan ik het wel vergeten"
dat klinkt vroom, maar dat is het niet.
Dan laat je je schuld belangrijker zijn dan Gods genade
Alsof je schuld niet opgewassen kan zijn tegen Gods genade
Dat klinkt wel heel nederig, maar is ten diepste heel hooghartig.
Wat wat denk je dan als mens wel, dat God het niet zou aan kunnen jou schuld?
Mensen roeren vaak in hun eigen ziel en daar vind je van alles, behalve wat je zou moeten vinden.
en heb je daar houvast aan?
De Heere God zegt, "Ik Ben die Ik Ben"
Een boot op zee werpt zijn anker uit in de zee om houvast te hebben, niet in zijn eigen ruim want dat helpt niks.
Waarin werpen wij het anker uit.
In het ruim van ons levenschip, de diepten van onze ziel, onze zonden? doe dit toch niet.
maar werp we het anker uit omhoog, daar is de grond, daar waar de Heere Jezus is met Zijn verzoenend bloed, we hebben een voorspraak bij de Vader. "Vader, ik wil niet dat dezen verloren gaan, want Ik heb verzoening voor hem voor haar gevonden"
Heere wees mij genadig, wilt U mij genadig aannemen.
Als ons hart ons veroordeeld, God is meer dan ons hart, want God is zo groot, dat Hij al verzoening deed voor dat iemand er om vroeg in Jezus, verzoening deed van alle zonden, ook die van gisteren en eergisteren.
ook al denken we dat we het wel kunnen vergeten, bid toch elke dag tot God, in oprechtheid en nederigheid, "Heere, vergeef mij mijn schulden, allemaal."
Want God is goed en gaarne vergevend en van grote goedertierenheid voor allen....ja Allen , die Hem aanroepen.
Ik vraag me dan toch zo af:
Waarom herkennen veel (Reformatorische) Christenen het hebben van een relatie met God niet?
Waarom herkennen ze de aanwezigheid van God in het hart niet?
Waarom herkennen ze het lieflijke leerproces van God in hun verdere weg niet?
waarom snappen ze het herkennen van Gods stem niet?