Niet in de Heere Jezus geloven tot zaligheid is ook zeer riskant.Dorpeling schreef: En dat dan dan echt persoonlijk voor jouw bedoeld is. Want met minder wil ik geen genoegen nemen. Dat vind ik te riskant, het gaat om een eeuwigheid.
Moderators: henkie, elbert, Moderafo's
Niet in de Heere Jezus geloven tot zaligheid is ook zeer riskant.Dorpeling schreef: En dat dan dan echt persoonlijk voor jouw bedoeld is. Want met minder wil ik geen genoegen nemen. Dat vind ik te riskant, het gaat om een eeuwigheid.
Dorpeling schreef:Ik bedoel daarmee niet dat ik niet geloof dat God bestaat en dat Hij de aarde gemaakt heeft in 6 dagen etc, dat staat voor mij vast. Maar dat zie ik als een historieel geloof, het instemmen van de waarheid van de Bijbel van kaft tot kaft.
Ik bedoel het échte geloof, het mogen weten dat Hij ook voor mij persoonlijk gestorven is aan het kruis, en daar ook mijn zonden weg gedragen heeft. Dat wil er bij mij niet in, en kan ik dan ook niet aannemen. En dat is nu juist wat ik zo graag wel zou willen weten en voelen, ook voor mij. Maar ik kan het gewoonweg niet. Ik kan mijn eigen geloof niet maken. En daarom verwacht ik het alleen van Hem en ben zo benieuwd hoe dat bij anderen gegaan is, hoe anderen het wel zelf lijken te kunnen geloven, en ik niet. Wat doe ik verkeerd?
Je bent toch niet zomaar wedergeboren, door dat te benoemen in je gebed? Dan was ik het allang geweest. Je moet het toch zeker weten, “Ik voor u, daar gij anders de eeuwige dood had moeten sterven". En dat dan dan echt persoonlijk voor jouw bedoeld is. Want met minder wil ik geen genoegen nemen. Dat vind ik te riskant, het gaat om een eeuwigheid.
Dorpeling schreef:Dat weet ik. En dat is nu ook mijn worsteling, want ik kan niet geloven en het moet wel.
En dan zeggen er zoveel, 'geloof dan, doe het dan gewoon. Het is zo simpel!'. Of, 'ik ben gewoon zelf gaan geloven'. Ik kan daar jaloers op worden. Want hoe doe je dat, gewoon gaan geloven. Beslis je dan op een morgen; oke, nu is het genoeg geweest, vandaag ga ik geloven.
Dat werkt toch niet? Bij mij niet hoor.
En daarom ben ik gestopt met het proberen, ik wordt er zo moe van. Mijn enige hoop is dat God zijn beloften altijd na komt, op Zijn tijd. En dan niet in een lijdzaam afwachten maar, zo slaan wij 't oog op onzen HEER, tot Hij ook ons genadig zij.
Efeze 2: 8. Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; 9. Niet uit de werken, opdat niemand roeme.
Dorpeling schreef:Dat weet ik. En dat is nu ook mijn worsteling, want ik kan niet geloven en het moet wel.
En dan zeggen er zoveel, 'geloof dan, doe het dan gewoon. Het is zo simpel!'. Of, 'ik ben gewoon zelf gaan geloven'. Ik kan daar jaloers op worden. Want hoe doe je dat, gewoon gaan geloven. Beslis je dan op een morgen; oke, nu is het genoeg geweest, vandaag ga ik geloven.
Dat werkt toch niet? Bij mij niet hoor.
En daarom ben ik gestopt met het proberen, ik wordt er zo moe van. Mijn enige hoop is dat God zijn beloften altijd na komt, op Zijn tijd. En dan niet in een lijdzaam afwachten maar, zo slaan wij 't oog op onzen HEER, tot Hij ook ons genadig zij.
Efeze 2: 8. Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; 9. Niet uit de werken, opdat niemand roeme.
Dorpeling schreef:In de preken bij ons klinkt vooral het evangelie, dat God zondaren als zondaren roept, geen opgeknapte zondaren of bekeerde christenen. De oproep tot geloof en bekering, maar dan wel door de weg van Gods genade, niet door het zelf toe te eigenen. En niet buiten Zijn recht om. Het is door Hem, door Hem alleen om Zijn eeuwig welbehagen.
Want als het voor iedereen zo simpel was dat je het zelf kunt, was het mij toch allang 'gelukt' ? Maar dan kom ik weer op de vraag waarom Hij dan zo had moeten lijden voor onze zonden, als we het toch wel zelf, of gedeeltelijk zelf kunnen?
Maar misschien doe ik iets grandioos verkeerd omdat de een het wel lijkt te kunnen en ik niet. ik hoop dat God me daar dan ook op wil wijzen.
Dank voor de adviezen Johan, dit doe ik, al jaren. En God heeft nog nooit iemand teruggestuurt, dat is mijn hoop hierin. Ik zou alleen zo graag eens zeker weten dat het ook voor mij is. Ik zou echt mijn geluk niet op kunnen!
Dorpeling schreef:Dat weet ik. En dat is nu ook mijn worsteling, want ik kan niet geloven en het moet wel.
En dan zeggen er zoveel, 'geloof dan, doe het dan gewoon. Het is zo simpel!'. Of, 'ik ben gewoon zelf gaan geloven'. Ik kan daar jaloers op worden. Want hoe doe je dat, gewoon gaan geloven. Beslis je dan op een morgen; oke, nu is het genoeg geweest, vandaag ga ik geloven.
Dat werkt toch niet? Bij mij niet hoor.
En daarom ben ik gestopt met het proberen, ik wordt er zo moe van. Mijn enige hoop is dat God zijn beloften altijd na komt, op Zijn tijd. En dan niet in een lijdzaam afwachten maar, zo slaan wij 't oog op onzen HEER, tot Hij ook ons genadig zij.
Efeze 2: 8. Want uit genade zijt gij zalig geworden door het geloof; en dat niet uit u, het is Gods gave; 9. Niet uit de werken, opdat niemand roeme.
coby6 schreef: Ik ken niet een kind van 4 dat als je zegt: Jezus houdt van je en is voor je gestorven. Wil je dat Hij in je hartje komt?
gaat zeggen: nee dat kan ik niet. Dat moet God doen. We moeten ons ook laten dopen. Dan ga je ook niet afwachten tot God dat doet.
Dorpeling schreef:En als ik dat nu zo doe, ik zeg gewoon; hier ben ik, bedankt dat U ook voor mijn zonden hebt willen betalen.
En dan? Dan is mijn schuld niet ineens verdwenen, dan heb ik nog niet de vrede die alleen bij Hem te krijgen is.
Dat zou puur verstandelijk en zelf aangenomen zijn. Het moet toch een geschonken genade zijn?
Een stukje van Flavel ook hierover:
"De toestemming is te "laag" om het wezen van het zaligmakende geloof te bevatten. Zij wordt zowel in de wedergeborenen als in de onwedergeborenen gevonden, ja, zij is zowel in duivelen als in mensen (Jak. 2:19). De toestemming wordt verondersteld in het zaligmakende geloof te zijn, zij ligt erin besloten, maar zij is niet de rechtvaardigmakende of zaligmakende daad.
De verzekerdheid is evenveel te "hoog"; zij wordt slechts gevonden in enkele uitnemend gelovigen - en in hen ook slechts op bepaalde tijden. Er zijn heel wat oprecht gelovigen aan wie de vreugde en de troost van de verzekerdheid onthouden wordt. Zij kunnen over hun verenigd zijn met Christus zeggen, zoals Paulus over zijn visioen heeft gezegd: of het in het lichaam was of buiten het lichaam, dat kan ik niet zeggen. Zo kunnen zij niet zeggen of ze in Christus zijn of buiten Christus. Een oprecht gelovige kan "in de duisternis wandelen en geen licht zien"(Jes. 50:10). Sterker nog: een mens moet een gelovige zijn voordat hij zichzelf een gelovige weet. De directe daad van het geloof gaat aan de wederkerende daad vooraf. En dus ligt de rechtvaardigmakende daad des geloofs niet in toestemming en evenmin in verzekerdheid.
De toestemming zegt: Ik geloof dat Christus er is, en dat Hij de Zaligmaker van de uitverkorenen is. De verzekerdheid zegt: Ik geloof en ben verzekerd dat Christus voor mij is gestorven, en dat ik door Hem behouden zal worden. De toestemming maakt dus het wezen van het geloof te ruim, en aan de andere kant maakt de verzekerdheid het te nauw."
Alleen toestemmen is dus niet genoeg. Ik wil die verzekerdheid. Maar wil ik dan misschien te veel? Dat kan toch niet, God is toch een God van overvloed, je kunt toch nooit te veel vragen? Al wat u ontbreekt, schenk Ik zo gij 't smeekt mild en overvloedig...
Daar mag je dan toch naar staan.
Terug naar “[Religie] - Algemeen”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 10 gasten