Mortlach schreef:Ja, maar in ieder geval niet meer "Die-en-die wil niet met me spelen, of "die-en-die heeft mijn potlood geleend maar bijna opgebruikt!"
Ruzies zijn er net zo goed en soms snak je naar die simpele probleempjes.
Mortlach schreef:Het is een kwestie van een mix van aan zaken herinneren en gewoon "ergens te laat mee? Jammer dan, los het zelf maar op"
Ik heb slappe knieën
![Mr. Green :mrgreen:](./images/smilies/icon_mrgreen.gif)
dus ik heb ze menig keertje wel gematst. Niet als het structureel is hoor!
meribel schreef:@chaya....ben wel benieuwd naar eens een knul over de vloer hier maar daar is ze nog niet mee bezig hoor
Het hoeft ook niet altijd, maar soms is het er ineens.
In de vriendengroepen van mijn jongste 2 kinderen, zijn ze allemaal heel erg laat. Een enkele heeft een vaste relatie en die ziet er heel anders uit dan in mijn tijd. (ahum)
Ze doen nu veel meer dingen apart van elkaar, tot op vakantie gaan aan toe.
Avondjes uit, weekendjes weg, ik vind dat wel goed.
Je ziet bij veel ouderen dat ze kompleet ontredderd raken als hun partner overlijdt. Ze zijn als een boom, omwikkeld met klimop geworden, en als de boom dan wegvalt, stort de plant in elkaar.
Als je geleerd hebt ook apart van elkaar te functioneren, kom je natuurlijk wel in het gemis, maar je kan wel praktisch gezien verder.
Maar oeps, in de kindertijd is dat gelukkig nog niet aan de orde.
Alle stadia in het kinderleven vond ik boeiend om mee te maken. Zelfs de tijd dat ze zich gaan afzetten tegen je. Eerst ben je hun wereld, je zoontje wil met je trouwen, en later ben je die zeurmoeder geworden. Liefe mamma wordt: jaaaahaaaaaa.
![Rolling Eyes :roll:](./images/smilies/icon_rolleyes.gif)