Het betekent niets anders dan dat we niet deels van de wereld kunnen zijn. Dus ons in allerlei vermaak storten en als er tijd over is, dat dan maar aan God besteden.
En niet omdat dit een wettisch verbod is, maar na bekering vind je daar geen vreugde meer in.
Of wil je het niet meer, omdat Gods Naam gelasterd wordt.
Ik mis trouwens een vaak misbruikte tekst:
God ziet het hart aan. Om aan te geven dat de buitenkant niet zo belangrijk is, want God ziet immers hoe het er van binnen uitziet? Maar wat er in zit, komt er ook uit!
Katlheen schreef:Terugkijkend heb ik een gezonde afkeer gekregen van alles wat met dat milieu te maken heeft en hoe de zondag wordt ingericht.
Gezond mag je dat niet noemen. Ik vind het erg hatelijk klinken jegens je ouders. Ik neem aan dat zij naar beste kunnen en weten hebben gehandeld, net zoals mijn ouders.
Ik mocht nog veel meer dingen niet en uitgelegd werd het eigenlijk niet.
Gewoon, omdat ik het zeg.
Daar kom je nu als ouder niet meer mee weg. De jeugd wil argumenten.
Voor sommige dingen zijn die dan wel te bedenken, maar de vraag is dan: hoe star ben je in je opvattingen?
En ouders kijken verder, dat buiten spelen kon weleens inhouden, dat ze de tijd vergaten en niet op tijd thuis waren voor een kerkdienst.
Of dat ze stiekem bij een vriendje een voetbalwedstrijd keken op tv.
En ach, wij maken net zo goed fouten, andere.