MoesTuin schreef:Psalm 68 vers 2a
Maar 't vrome volk, in U verheugd,
Zal huppelen van zielevreugd,
Daar zij hun wens verkrijgen;
Hun blijdschap zal dan, onbepaald,
Door 't licht, dat van Zijn aanzicht straalt,
Ten hoogsten toppunt stijgen.
Zie je het al voor je.
Al die serieus gelovige mensen huppelend door de kerk!
en dan te bedenken dat deze psalm nog wel eens op hele noten gezongen wordt.
Maar doet deze Psalm wel recht aan Gods Woord?
Kunnen we wel van het geloof getuigen, zonder alle menselijke tekorten eerst goed te benoemen of er eventueel in te wrijven?
ellende droevenis schuld gebrek.....
"och mocht het eens zo zijn...."
Wanneer kunnen we dan wel deze Psalm volop vanuit het hart zingen tot Eer van onze Heer?
Wat moet je dan met de Schriftgedeelten die oproepen tot ongeremde blijdschap?
Ik ben van mening dat we eerst eens de diepte in moeten.
'Tegen U heb ik gezondigd en gedaan wat kwaad was in uw ogen'.
Droefheid van het aangezicht verbeterd het hart, zegt Salomo ergens.
We moeten wel gegronde reden hebben tot blijdschap en dat is als je zonden vergeven zijn en God je die blijdschap schenkt dat je in een verzoende verhouding met God leeft.
Als we mogen zeggen 'Abba Vader' en zijn Geest met onze geest getuigt dat we kinderen van God zijn.
Geen zelf opgewekte en ongegronde aangeprate en kunstmatige blijdschap, maar geschonken vreugde. Daar kunnen we het mee doen.