Berichtdoor Niagara » 31 mar 2018 15:34
Ik denk dat klopt wat Chaya zegt: dit probleem lost niet op met een paar adviezen van mensen op een forum. Deskundig advies is hier zeker nodig. Ik begrijp echter dat het een enorme drempel kan zijn om hiermee naar een relatietherapeut te stappen. De schaamte die hiermee gepaard gaat, en de angst om de ander te kwetsen, staat daarvoor in de weg, maar lost ook niet vanzelf op. Je vrouw een brief schrijven als het je niet lukt om zo te zeggen lijkt mij een goed idee. Het is namelijk de bedoeling dat je in een huwelijk elkaar in liefde de waarheid vertelt, niet dat je de waarheid verzwijgt. Daarbij is het wel opletten dat je niet door de opgebouwde frustratie de waarheid gaat vertellen zonder liefde. Als je bang bent dat het laatste gebeurt kan een brief schrijven een goede oplossing zijn, omdat je daar meer tijd kunt nemen om je verhaal bij te schaven tot het wel vertelt wat je wilt vertellen, zonder dat je door frustraties onnodig harde woorden spreekt.
Wat ik mij wel afvraag: hoe zit het met verdere aanrakingen/lichamelijk contact tussen jullie? Houden jullie wel eens elkaars handen vast als je samen buiten loopt of op de bank zit? Knuffelen jullie elkaar wel eens? Leg je wel eens je hand op elkaars rug/arm als je elkaar passeert? Of vermijd je elk lichamelijk contact (angstvallig)? Als je vrouw jou aanraakt, laat je haar dan wel eens merken dat je het waardeert? Zoja, hoe? Door meer lichamelijk contact of met woorden?
Hebben jullie in je verkeringstijd ooit over seks gesproken, anders dan ‘dat doen we niet’? Zoniet, verwacht dan niet dat je vrouw daar nu opeens vol voor gaat. Het mooiste is als er een soort vloeiende overgang is tussen verkeringstijd en huwelijk, dus dat je al wel emotioneel met elkaar verbonden bent geraakt in je verkeringstijd en ook al wel gewend bent elkaar aan te raken. Hoeveel aanraking verschilt per stel, vanwege verschillen in behoefte en verschillen in je beheersingsvermogen. Als je merkt dat bijvoorbeeld zoenen met tong al zorgt dat je je niet meer kunt beheersen kun je ervoor kiezen om alleen met dichte monden te kussen tot aan je huwelijk. Als je merkt dat het lukt je te beheersen tot je je begint uit te kleden kun je afspreken om alleen met kleren aan te knuffelen/zoenen. Sommigen spreken af dat ze ondergoed aanhouden, en/of van elkaars geslachtsdelen afblijven. De bespreking van deze grenzen en het leren kennen van je eigen en elkaars wensen, behoeftes en grenzen is een belangerijk onderdeel voordat er seks binnen een huwelijk plaats kan vinden. Als dit niet heeft plaatsgevonden in jullie relatie omdat jullie er beiden niet over durven praten, is het niet verbazingwekkend dat jullie nu geen seks hebben, aangezien die veilige basis ontbreekt. Wat nodig is voor het ontstaan van deze basis is dat je over je gevoelens praat. Aangezien je van jezelf aangeeft dat je dit niet (vaak/makkelijk) doet, is dat het eerste deel waar verandering in moet komen voor de rest kan volgen. Ik weet ook niet hoeveel jouw vrouw over haar gevoelens praat. En hoe jullie op elkaar reageren als een van jullie het wel probeert. Moedig je het bij elkaar aan? Kraak je elkaar af? Vind je het moeilijk ermee om te gaan als een ander over zijn gevoelens praat en word je dan stil, afwijzend, angstig? Dit zijn dingen om mee te oefenen en waarin en psycholoog vaak kan helpen. Het kan lang duren en veel moeite kosten om te leren je eigen gevoelens uit te spreken en te leren omgaan met de gevoelens van de ander. Toch kan ik je uit ervaring vertellen dat het een groot verschil kan maken voor je relatie, en dat er heus nog wel misverstanden zijn maar dat je in ieder geval daadwerkelijk in contact met elkaar komt en daarvoor is een relatie bedoeld. Je eigen gevoelens keren kennen en accepteren is gecompliceerd maar opent heel veel nieuwe mogelijkheden, want een mens is meer dan wat hij denkt en doet. Wat je voelt is een deel van je zijn! God heeft ons niet met emoties geschapen opdat we ze weg zouden stoppen en ze vooral lastig zouden vinden. God gaf ze juist zodat we relaties aan konden gaan, waarin we connectie met elkaar kunnen voelen. Voor het aangaan van relaties hebben we emoties nodig. Leer ermee omgaan! Vraag maar hulp aan een psycholoog, daar is echt niks geks of verkeerds aan.
Seks is niet een puur lichamelijke handeling. In onze maatschappij willen ze je dat graag laten geloven, zodat iedereen maar seks kan hebben met wie die wil. Maar seks is door God juist bedoelt om de emotionele eenheid tussen man en vrouw uit te drukken. Het is dus niet alleen iets lichamelijks, maar een samenkomen vanuit de emotionele band die je met elkaar voelt. Verwacht dus niet van je vrouw dat ze seks met jou heeft voor die emotionele band sterk genoeg voelt voor jullie beiden. Want daar maak je meer mee kapot dan je lief is. Dat het frustrerend is snap ik heel goed. Want de lichamelijke behoefte is er, en jouw liefde voor je vrouw is er ook. Laat die liefde je aanzetten tot het wél delen van je gevoelens met haar. Als je daarmee emotionele connectie gaat maken zul je merken dat dat de diepere behoefte is die achter je seksuele drang zit. Veel mensen keijgen namelijk seksuele drang als ze zich emotioneel onverbonden voelen. Het is eigenlijk een aanwijzing van je lichaam die zegt: ik kom emotionele connecties tekort! Als je dat puur lichamelijk gaat bevredigen (bijvoorbeeld met masturbatie) en de behoefte erachter onvervuld blijft kun je je steeds leger en onvervulder gaan voelen. Het kan zelfs leiden tot verslaving. Dus luister naar wat je lichaam je nu vertelt en ga proberen emotioneel in contact te komen met je vrouw. Weet wel dat je daar geduld voor nodig hebt als jullie beiden niet hebben geleerd over gevoelens te praten.
Begin een gesprek bijvoorbeeld heel open, kwetsbaar en zonder oordelen: ‘hé, ik merk dat ik bijna nooit over gevoelens praat. Merk jij dat ook? Heb jij daar ook wel eens moeite mee (dat ik het niet doe, en om zelf over je gevoelens te praten)? Ik merk dat ik het wel mis, maar vind het ook heel moeilijk om erover te praten. Ik weet me ook geen raad als jij mij over jouw gevoelens vertelt,’ bijvoorbeeld.
Ook moet ik nog even zeggen: een deel van het niet over seks en gevoelens praten komt meestal uit de opvoeding. Als er thuis een taboe op lag is het vaak ook lastig binnen relaties. Het kan echter ook voortkomen/verergerd worden door seksueel misbruik. Weet je zeker dat daar bij jouw vrouw geen sprake van is geweest in het verleden? Als je dat niet zeker weet, is het belangrijk eerst een emotioneel veilige basis te creeëren voordat je het kunt vragen. Hierbij is het belangrijk dat je al een stuk verder bent en kan in verlenging van een gesprek over onderwerpen als masturbatie en wat jullie beider eerste aanrakingen waren met seks (welke voorlichting/informatie kreeg je op school/van ouders, broer of zus, vriendinnen, boekjes, internet etc.) Dan kun je ook vragen of er ook negatieve ervaringen zijn met seks, verkering, opdringerige jongens/mannen etc.
Je zult wel begrijpen dat je voor het bespreken van deze ervaringen je al zo veilig bij elkaar moet voelen dat je zo kwetsbaar bij elkaar durft te zijn dat je dit eerlijk durft te vertellen. En voor je deze veiligheid bij elkaar voelt, raad ik je aan niet te beginnen met geslachtsgemeenschap. Lichamelijke intimiteit zoals knuffelen is al wel iets waar je mee kunt beginnen, maar let goed op de signalen die je vrouw geeft. Als zij lichamelijk contactpogingen ontwijkt of niet prettig lijkt te vinden, accepteer de grens en dring het niet aan haar op. Praat er wel over, en als ze dat niet wil geef haar dan wel openingen en geef het goede voorbeeld door wel zelf over je gevoelens te beginnen, hoe spannend dit ook is. Als je dit eerst wilt leren in een wat veiliger omgeving is het mogelijk om eerst individueel bij een psycholoog gesprekken te voeren om jezelf er al wat in de trainen voor je het probeert op je vrouw die het zelf ook moeilijk vindt en daarom wellicht op zo’n manier reageert dat jij meteen niet meer durft. Als je eerst met een psycholoog oefent kan je dat wat meer zekerheid geven.
Heel veel zegen en succes met het bouwen aan je huwelijk!