Arco schreef:Het is toch gek dat als je een basis voor wetenschap voorlegt, dat iemand die keurig invult en bij maar het geringste kritiek pagina’s lang moet rederneren, om toch nog steeds geen 100% sluitend bewijs te leveren voor de eigen theorie. Met slechts een analyse van overeenkomst wil men de zaak afdoen en zeggen dat 99,9% voldoende is.
Ik probeer(de) je vragen te beantwoorden, maar het duurde even voordat ik doorhad wat de kern van het misverstand precies is. Blijkbaar had ik daar een aantal pagina's voor nodig.
Maar het probleempunt is dus dat jij een 100% sluitend bewijs eist voordat je een theorie als feit accepteert en dat Mortlach en ik toegeven dat we dat niet kunnen leveren omdat wetenschap per definitie geen 100% sluitende bewijzen leveren kan. Mortlach en ik accepteren echter wetenschappelijke theorieën waarin ruimte is voor een kleine (en soms grote) foutmarge terwijl jij dat dus niet doet. Zoals ik heb proberen uit te leggen met een analogie is het mijns inziens problematisch om 100% sluitend bewijs te eisen voordat je iets als feit wilt zien. Misschien moeten we hier nog eens over doorpraten, allicht komen we dan nog nader tot elkaar.
Arco schreef:1. Aan het einde van ieder chromosoom bevindt zich een streng van herhalende DNA sequenties die worden aangeduid als telomeer. Chimpansees en andere apen hebben ongeveer 23 herhalende kilobasen (een kilobase is 1.000 DNA basenparen). Mensen hebben veel kortere telomeren met een lengte van slechts 10 kilobasen. Kan iemand mij uitleggen hoe dit kan?
Ja, dit klopt, maar met de kanttekening dat de telomeerlengte binnen één individu sterk kan verschillen: stamcellen hebben enzymen die telomeerverlenging mogelijk maken en zullen dus langere telomeren hebben dan bijvoorbeeld zenuwcellen die dat enzym niet hebben. De meeste menselijke cellen hebben inderdaad <10kb aan telomeren; maar spermacellen vormen een uitzondering (misschien zijn er meer uitzonderingen?), die hebben wel rond de 23kb aan telomeren. Telomeerlengte kan dus sterk verschillen en onder simulatieomstandigheden met gemak verlengt worden tot meer dan 25kb. Er zijn ook grote verschillen tussen verschillende individuen en rassen. Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat we dus niet over één lengte praten maar dat DNA een zeer variabel molecuul is.
Overigens zijn de telomeren als ik het goed begrijp rond het fusiepunt in chr2 juist wel rond de 20kb lang. (
Bron.) Pleit misschien weer meer voor een fusie toen telomeren nog rond de 20kb waren?
Om je vraag te beantwoorden heb ik een halfuurtje zitten bladeren in PubMed - waarvoor ik i.v.m. mijn studie de meeste artikelen gratis volledig kan lezen - maar ik kon niet zo snel een artikel vinden dat het antwoord verschaft. Ik vond in ieder geval wel
dit en
dit artikel. Het eerste artikel geeft een inkijkje in de telomeerlengteverschillen tussen mensen, primaten en andere eukaryoten, maar verschaft -voor zover ik het goed gelezen heb- (nog) geen verklaring. Een artikel dat zeer gedetailleerd hierover gaat is
dit. Ik heb een beginnetje gemaakt met lezen maar ik wil graag zo slapen.
Het antwoord op je vraag moet ik je verschuldigd blijven omdat ik niet de hele dag kan zoeken in PubMed. Wat heb je zelf kunnen vinden door een beetje te zoeken?
Arco schreef:2. Terwijl 18 paar chromosomen ‘nagenoeg identiek’ zijn, vertonen de chromosomen 4, 9 en 12 sporen van ‘modificatie.’ Met andere woorden, de genen en markeringen op deze chromosomen staan niet in dezelfde volgorde bij de mens en chimpansee. Kan deze ‘modificatie’ verklaart worden?
DNA is een variabel molecuul en er zijn veel verschillende processen die genexpressie reguleren. Twee voorbeelden van die regulatiemethoden zijn regulering door middel van histonen en door transcriptiefactorbindingsplaatsen (bijv. TATA-box). Als er een translocatie optreedt kan dat naar een regio waar de expressie hoger of lager gereguleerd wordt dan op de vorige plaats. Of op eenzelfde niveau. Afhankelijk van het resultaat in genexpressie kan dat bepaalde voor- of nadelen met zich meebrengen. Een mogelijke verklaring voor het verschil in de chromosomen is dat de genexpressie dezer chromosomen niet strak gereguleerd wordt en er dus gemakkelijker translocaties en andere veranderingen kunnen optreden zonder dat het organisme daar onder lijdt of dat het zelfs voordeel oplevert.
Een andere mogelijke verklaring is dat deze chromosomen DNA van (niet-werkzame) virussen bevatten die wel mensen zijn binnengedrongen en niet bij chimpansees.
Nu ik dit schrijf komen er nog andere mogelijkheden in mij op. Ik doe (helaas) geen onderzoek op dit gebied, dus ik word niet betaald om hier mijn tijd in te steken en het kost me best veel tijd. Misschien vind ik later het antwoord op deze vraag.
Arco schreef:3. De omvang van het chimpansee genoom is 10% groter dan het genoom van de mens. Hoe kan dat?
Dat kan honderden verschillende redenen hebben en ik denk dat het een grote mix van deze redenen is. Bijv. inactieve virussen, duplicaties, telomeerlengteverschil, variaties in
tandem repeats, enz. enz.