Moderators: Memmem, Moderafo's
Jess schreef:Heb een aantal hele leuke vriendinnen. Ze geven me er absoluut geen reden toe en toch ben ik jaloers op hen.
Hoe kan ik daar mee omgaan? Want het mag absoluut onze vriendschap in gevaar brengen. Ik geloof echt dat het van de boze komt want we kunnen juist ook over geloofszaken goed met elkaar praten en liggen echt op 1 lijn.
Jess schreef:pas vertelde 1 van hen aan mij: ja het is niet zo leuk voor jouw maar je dochter sloeg pas zomaar mijn kind. Zucht. Pas zei ze ook al dat mijn kind vloekte. Zucht. (hier waren verder geen anderen bij hoor)
Jess schreef: Ze kunnen goed tekenen, zijn muzikaal, hebben oog voor een kind dat geen vriendjes heeft.
mijn man is een harde werker maar niet zo sociaal begaan met anderen, zij nodigen eenzame mensen uit. In ons gezin met auti-aanverwanten gaat dat niet.
jaccootje85 schreef:En dan kijk ik naar m'n dochter: Een schat van een kind, lief leuk en aardig en dan denk ik: Waar maak ik me druk om?! Misschien zijn anderen met hun functies wel zo druk dat ze elkaar als gezin bijna nooit zien...
Dan kun je t maar beter iets minder goed voor mekaar hebben (volgens de maatschappelijke norm) en tijd voor elkaar hebben waarin je t leuk en gezellig hebt.
Vriendschap komt van twee kanten, het is beter vrienden te maken door er een te zijn.Radical schreef: ""een vriend.""
wat houd dat in ??
benefietdiner schreef:Vriendschap komt van twee kanten, het is beter vrienden te maken door er een te zijn.
Chaya schreef:Verdrietig verhaal.
Stel je eens voor dat er helemaal niemand verschijnt op het verjaardagsfeestje van je dochter. Het is de keiharde realiteit voor vader Marcel Kolder. Op het feestje van zijn gehandicapte dochter Mayim (14) lieten bijna alle genodigden het afweten. In een aangrijpend blog vertelt hij wat het met hem doet als vader.
Behalve een lief klasgenootje van haar vorige school kwamen slechts een neef en nicht, een halve oom en tante. Daar zaten we dan met taart, cake, hartige hapjes (zelfgemaakt) en dertig vrijkaartjes voor een museum.
Dat is wrang om te zien als vader. Ik durfde er toen niet over te schrijven. Het lijkt zo zielig. Het nare gevoel blijft. Dat is ook de angst voor haar toekomst en de ‘kring’ van vrienden die ze zo hard nodig heeft. En die kring is er niet en zal waarschijnlijk nooit komen. Ik schreef zojuist met haar in haar roman. Het boek komt over twee jaar uit.
bron: VROUW
Carola schreef:Vind het wel een aangrijpend verhaal, maar wij deden ook nooit aan zo grootschalige verjaardagspartijtjes. Meer dan vijf personen waren het nooit, begrijp niet waarom er 30 mensen uitgenodigd moeten worden voor museum.
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten