elburger schreef:Wel is het zo dat ik NIET naar de begrafenis ga als daar de tijd is.
Ik ga een half uur later wel op mijn manier afscheid nemen.
Joh, van zoiets schrik ik toch wel.
Het is zo definitief en je krijgt geen tweede kans.
elburger schreef:Maar ze weten dat ik van ze hou, dat ik voor ze bid en dat ik ze niets verwijd.
O dat is mooi. Weet je dat andersom ook, of vraag ik nu iets te ver door. Dan begrijp ik dat je geen antwoord wil geven hoor!
Ik heb wel ondervonden dat je te lang kunt wachten om een band te herstellen. Als iemand voor de poorten van de dood ligt, komt hij in een andere gemoedsgesteldheid. Aardse zaken zijn minder belangrijk en soms ook een breuk met een familielid.
Vorig jaar overleed een vrouw, die na de dood van hun ouders geen contact meer had met haar broer.
Absoluut nul contact. De vrouw werd ernstig ziek en haar broer hoorde dat. Hij wilde naar zijn zus toegaan om zich met haar te verzoenen, maar zij wilde niet. Hij voelt zich daar nu heel ellendig onder.